“ปู่เผิ่นเว้า”

               .........

เมือบ้านบ่              พ่อแม่คอยถ่า

อย่าถิ่มปะ              เผิ่นมีบุญคุณ

การุณเฮา               เลี้ยงดูแต่น้อย

ฝาหอยจี่                 ถ่อตีนอีหล่า

ค่าน้ำนม                 คือเลือดอีแม่

แต่เฮาน้อย             กินอิ่มอยู่ดี

มีมั่งมูล                   เกื้อกูลเผิ่นเด้อ

เผลอลืมบ่              สูเฮาเจ้าข้อย

ฮอยจูบตีน              เลือนรางจางหาย

หากสายเกิน          เผิ่นบ่อยู่แล้ว         

แก้วตาไห้               สิ้นไร้ความหมาย

มากมายมูล           เบิ้ดสูญสิ้นไป

ให้เบิ่งแหยง            อย่าแล้งสิ้นคุณ

นั่นล่ะลูก                                จื่อไว้จนตายฯ

ขอน้อมคารวะจากใจ

“ทรชนบ้านนอก”