ขอแก้ไขครับ

เขาสุขใจเมื่อเป็นผู้อยู่เงียบเงียบ

ตามระเบียบเรียบง่ายคล้ายนิ่งเฉย

สองเนตรชายสายน้ำลมรำเพย

อยู่กลางพฤกษ์ชื่นเชยเผยจิตธรรม

เขาเห็นความครึกครื้นน่าขื่นขม

เหยื่ออารมณ์ที่ผ่านมาพาให้ขำ

หลุมรอบกายไม่ระวังคว้างคะมำ

คอยเก็บงำจึงรอดปลอดภัยพาล

เขางุนงงสงสัยในแก่นเมือง

การสิ้นเปลืองทั้งหลายร้ายเรียกขาน

กรอบชีวิตประจำวันมันซ่อนมาร

ความต้องการไม่เพียงพอล่อกามา

เขาสุขใจ...เมื่อเป็นผู้อยู่เงียบเงียบ

ตามระเบียบง่ายงามตามประสา

อยู่พฤกษ์ไพร ชมไม้ ชมนก ชมปลา

ค้นศึกษาความลี้ลับสรรพกาล ฯ

ปรัชญ์  วลีพร

 ผมชอบคำว่า "แก่นเมือง" ครับ ปรุงคำออกมาสวยทีเดียว

 แวะมาเสพผลงานที่ไพเราะ ลึกซึ้ง และบำรุงจิตใจครับ

มาเยี่ยมและเสพผลงานที่ดีครับ

ยังคิดถึง "แพรวพิรุณ" ไม่ลืมเลือนครับ

สวัสดีครับ

ขออนุญาตเข้ามาอ่านบทกวีที่เรียบง่ายแต่งดงามครับ

ขอบคุณนะครับ

ที่สดับรับรู้ดูเคลื่อนไหว

ที่เหมือนยอต่อความหมายลมหายใจ

ไม่ใช่ใครเราต่างคนกันเอง

ปรัชญ์  วลีพร

     ขอเยี่ยมเยือนเพื่อนขวัญในวันนี้

มอบพจีทายทักด้วยรักมั่น

มีอักษรสื่อถ้อยร้อยสัมพันธ์

มีความฝันเชื่อมโยงจรรโลงจินต์