หน้าหลัก | ข้อมูลสมาคม | บทความ | บทร้อยกรอง | ข่าวสารประชาสัมพันธ์ | กิจกรรม | กระทู้ | หนังสือ | ร้อยกรองออนไลน์ |
บทกวี อาลัยพยงค์ มุกดา ของอัคนี หฤทัย | |
อาลัย พยงค์ มุกดา ฟ้ารุ่งแล้ว เรื่ออรุณอุ่นคันนา โอ้ช่อทิพย์รวงทอง น้องพี่เอ๋ย เด็ดดอกรักร่วมต้นคนละกิ่ง ขอสุดสิ้นกันทีที่ระทม ตะวันต่ำใกล้ตก นกขมิ้น สิ้นเสียงเพลง สิ้นครูผู้รังสรรค์ 2…. เหมือนใบไม้เมื่อได้เวลาร่วง ฝากเพลง แต่ละเพลง ที่พร้องขาน เพลงต่อเพลงให้สัมผัสโดยหยาดร่ำ ศิลปินผู้สร้างศิลปะ ครูคือคนธรรพ์บรรเลงบทเพลงทิพย์ จาก เหนือกาลเวลา ใน สยามรัฐสัปดาหวิจารณ์ | |
ผู้ตั้งกระทู้ *** :: วันที่ลงประกาศ 2010-02-20 09:10:40 |
[1] |
ความคิดเห็นที่ 1 (2037162) | |
"""ศิลปะ ครูเพลง บรรเลงศิลป์
ศิลปิน มือเปล่า เศร้าไฉน
ร้อยร่ำ คำงาม ความเป็นไทย
สืบสาน ด้วยใจ..อาลัยวอน
..แม้ไม่ รักษา ค่าอาจสูญ
หมดคน ค้ำคุณ หนุนอักษร
สุดสิ้น รุ่นเก่า เปล่าสุนทร
มวลชน ไม่ย้อน ยลดูแล
..ศิลปิน ไส้แห้ง แห่งสมัย
ศิลปะ ยากไร้ คงจะแย่
วงการ วรรณกรรม ทำเชือนแช
มองแค่ หางตา ท่าจะวาย
...ศิลปิน ขัดสน ค้นเสมอ
เสนอ แนวคิด วิจิตรหมาย
มิรวย เงินทอง กองมากมาย
อยู่ได้ ด้วยแรง แห่งศรัทธา
..ศิลปะ ชื่นชอบ สุจริต
ด้วยจิต หมายมาด ปรารถนา
หยาดหยด จดจาก ปลายปากกา
เต็มค่า..รังสรรค์ เกินบรรยาย
| |
ผู้แสดงความคิดเห็น ภัทราจิตร วันที่ตอบ 2010-02-20 09:33:05 |
[1] |
Copyright © 2010 All Rights Reserved. |
Visitors : 869920 |