ใครลิขิต

ReadyPlanet.com

หน้าหลัก

ข้อมูลสมาคม

บทความ

บทร้อยกรอง

ข่าวสารประชาสัมพันธ์

กิจกรรม

กระทู้

หนังสือ

ร้อยกรองออนไลน์

ใครลิขิต
ใครลิขิต วันวันฉันกับนิดคิดสนุก ต่างขลิกขลุกซุกตนไม่ขวนขวาย เพลินสนุกลิ้มอร่อยฝอยน้ำลาย ไม่พอใจก็ฟูมฟายปรายน้ำตา เรียนก็เรียนปนเล่นไม่เป็นเรื่อง คอยขุ่นเคืองเรื่องใดผู้ใหญ่ว่า ไม่มีฝัน วันพรุ่งนี้ของชีวา วันวันปล่อยเวลา…ผ่านเลยไป จนวันหนึ่งเช้าจรดเย็นไม่เห็นนิด ฉันแปลกใจเริ่มคิดนิดไปไหน พอทราบข่าวเพื่อนยากลำบากใจ รถชนมอเตอร์ไซค์…พ่อตายแล้ว แม่ก็เจ็บเหมือนกันขั้นโคม่า โถนิดจ๋าเพื่อนคงร่วงทั้งดวงแก้ว อนาคตที่ดีหมดวี่แวว คิดทีไรใจแป้วสงสารเธอ… ฉันจึงพบความเปลี่ยนแปลงอันเจ็บปวด ความร้าวรวดรินพร่างพรูอยู่เสมอ นิดเพื่อนรักหายไปไม่พบเจอ ข่าวย้ำว่านิดพร่ำเพ้อ…ทรมาน วันเปิดเทอมจึงได้ทักเพื่อนรักที นิดคนดีโรยราน่าสงสาร แต่สิ่งหนึ่งที่ฉันทึ่งกว่าวันวาน ผลการเรียนเธอทะยานขึ้นท็อปเท็น แม้เราไม่ได้สนุกกันเหมือนก่อน ความอาทรอารีมีให้เห็น ความเป็นเพื่อนความเป็นนิด…นิดยังเป็น แต่เช้าเย็นเพื่อนไม่ว่างเหมือนอย่างเคย แม่นิดมีเวรกรรมเป็นอัมพาต นิดไม่อาจละทิ้งหรือเมินเฉย หากเป็นเพื่อนเพื่อนคงไม่ปล่อยละเลย น้องอีกสอง…นิดเผยพร้อมน้ำตา คอยดูแม่แลน้องต้องใฝ่เรียน มุ่งพากเพียรเพื่อความหวังวันข้างหน้า เราจะมัวเล่นสนุกเหมือนทุกครา ราวเป็นคนชั่วช้าไม่กล้าทำ เราจะมุ่งฝ่าฟันสร้างฝันใหม่ เขาทำได้เราทำได้ไม่ถลำ ชีวิตแต่ละบทเราจดจำ มันช่างแสนระกำอย่าบอกใคร นิดพร่ำทั้งน้ำตา ฉันกลับมาถึงบ้านก็ร้องไห้ ใช่สงสารเพื่อนรักสุดหักใจ แต่สงสารความใฝ่ในฝันตน วันวันมีแต่แบมือขอ ไม่คิดก่อต่อสู้เลยสักหน ถ้าขาดพ่อไร้แม่…แย่สุดทน คงไม่พ้นลำเค็ญ…เป็นขอทาน ฯ ครูพีรมิตร พึ่งโพธิ์
ผู้ตั้งกระทู้ พีรมิตร พึ่งโพธิ์ (ืnaimit-at-thaimail-dot-com) :: วันที่ลงประกาศ 2012-05-17 09:50:22

[1]

ความคิดเห็นที่ 1 (2274050)
“ขออภัยหากล่วงเกินนะครับครู” ธรรมดาของเด็กน้อยได้ของเล่น ย่อมต้องเห็นเป็นสนุกสุขหรรษา ทุกสิ่งอย่างหวังพึ่งบิดรมารดา เพื่อเรียนรู้เป็นตำราพานำไป อารมณ์เด็กอย่าได้คิดแทนตัวเขา หากว่าเราคือผู้สร้างอย่าสงสัย เด็กจะดีจากธาตุแท้แต่เนื้อใน คงต้องพึ่งให้ผู้ใหญ่ได้เหลียวแล แม้ใจคิดผิดหวังชิงชังเด็ก เห็นเรื่องเล็กเด็กฟูมฟายร้ายแยแส อารมณ์เด็กสั้นนักจักปรวนแปร เราก็แค่ให้ขนมสุขสมใจ เด็กเรียนรู้ย่อมต้องมีซึ่งความฝัน แต่เด็กนั้นฝันสิ่งใดใครรู้ไหม ทุกสิ่งอย่างนั้นจากสร้างจากอะไร แม้เติบใหญ่เขาคงสร้างทางของตน อันตีวัวกระทบคราดไม่ดีดอก จักช้ำชอกเหมือนหยิกเล็บเจ็บทุกหน เจ็บถึงเนื้อร้าวทรวงในไยต้องทน จักสุขล้นฝึกเด็กดีชี้ทางเดิน ขอน้อมใจคารวะนะครูครับ สุดคำนับซาบซึ้งไม่ห่างเหิน ผิดสิ่งใดขออภัยที่ล่วงเกิน คงไม่เมินเจ้าเด็กน้อยดอกนะครู ขอน้อมคารวะจากใจ “ทรชนบ้านนอก”
ผู้แสดงความคิดเห็น ทรชนบ้านนอก วันที่ตอบ 2012-05-18 01:51:46

[1]