หน้าหลัก | ข้อมูลสมาคม | บทความ | บทร้อยกรอง | ข่าวสารประชาสัมพันธ์ | กิจกรรม | กระทู้ | หนังสือ | ร้อยกรองออนไลน์ |
บทกวีการเมืองรางวัลชมเชย -พานแว่นฟ้า พ.ศ.2551 | |
ต้นไม้และฝูงนกบนแผ่นดินเดียวกัน เหยียดหยัดใบให้ยืนต้นเยือนบนฟ้า แสงเมตตามาปรุงยอดตลอดสมัย เกิดกิ่งก้านแกร่งวันคืนยื่นหยัดใบ เป็นต้นไม้โดดเด่นเป็นชีวา ผ่านร้อนและผ่านหนาว ผ่านเงาโลก ใบโบยโบกบทบาท การรักษา รากก็รู้ลึกต่ำ รู้นำชะตา ลำต้นกล้าต้านลมรัวชั่วฝุ่นดำ สูงคือฟ้า ต่ำคือดิน พึ่งถิ่นฐาน ต้นตระหง่านต่อหน้าที่กี่เช้า-ค่ำ หลอมหล่อเลี้ยงเสบียงหลักตระหนักจำ ฤดูฉ่ำฝนปรายคลายร้อนแรง แล้วดอกผลก็แบ่งบานลานโลกหล้า แล้วฝนฟ้าก็เปลี่ยนสีที่ฝุ่นแฝง เมล็ดน้อยระบัดใบได้สำแดง ค่อยค่อยแต่งชีวิตผลิตตัวตน ฝูงนกได้อาศัยในเงาร่ม แสนสุขสมกว่าเถื่อนถิ่นกินดอกผล ชาติพันธุ์แพร่พันธุ์ อันอยู่ยล พึ่งบุญบนต้นไม้หลายชีวิต นกบางตัวจิกลำต้นจนเจ็บลึก บาดรู้สึกถึงกระพี้ ที่จิกติด หมายจะโค่นความนัย ฤ ใจคิด แผ่แผลงฤทธิ์หนอนบ่อนไส้ในแก่นแกน เริงระบำพร่ำหมายมุ่ง สูงกว่าฟ้า ปากร้องกล้าการอยู่กินถิ่นสุขแสน จิกก้อนเมฆมัฆวานผ่านเมืองแมน เปลี่ยนแบบแปลนรวงรังปลูกฝังตัว ฝ่ายนกแก่จับกิ่ง นิ่งสงบ รู้แผ่นภพ ภาพลักษณ์หลักดี-ชั่ว เตือนลูกนกกตัญญูรู้เกรงกลัว ร่มบนหัวห่มชีวิตจิตวิญญาณ เมล็ดพันธุ์แผ่นดินถิ่นที่รัก เติบโตเป็นร่มหลักรักถิ่นฐาน รากแก้วติดดินดำ คือตำนาน แผ่นดินนี้คือลาน บ้านร่มเย็น นกทุกตัวมีสิทธิเสรีภาพ ยังรอยหยาบเหยียบต้นไม้มีให้เห็น ทุกเช้าค่ำเคียงตะวันถึงจันทร์เพ็ญ ต้นไม้ก็ยังเป็นอยู่เช่นมา ลำต้นตือเสาหลักปักแหล่งโลก ก้านกิ่งใบโบยโบก โลกรักษา ดอกผลเลี้ยงชีวิตผลิตชีวา รากแก้วคือรากกล้า พามั่นคง บนแผ่นดินเดียวกันลานชีวิต บนความคิดมีแตกต่างทางประสงค์ บนต้นไม้ใช่แตกแยกแตกเผ่าพงศ์ ฤ กัดกร่อนให้ล้มลง...คงแหลกลาญ นาย ภูวดล ภูภัทรโยธิน ผู้ร้อยกรอง | |
ผู้ตั้งกระทู้ ภูวดล ภูภัทรโยธิน :: วันที่ลงประกาศ 2008-10-02 15:09:04 |
[1] |
ความคิดเห็นที่ 1 (1845303) | |
อ่านแล้วขอบคุณครับ ฝีมือดี สมควรได้รับรางวัล | |
ผู้แสดงความคิดเห็น ผู้สนใจ วันที่ตอบ 2008-10-03 05:59:55 |
[1] |
Copyright © 2010 All Rights Reserved. |
Visitors : 869819 |