--สายฝนบนฟากฟ้า..........ลาจร

น้ำหลากจากเปียกปอน..........ผ่อนแห้ง

แดนดินถิ่นลุ่มดอน..........ย้อนสู่.....อู่เอย

เคยท่วมร่วมลาแล้ง..........แบ่งให้ไหลลง

--ฝนหลงคงพัดพลิ้ว..........ลิ่วลม

พัดร่อนผ่อนความคม..........ห่มแล้ว

เวลาน่าชื่นชม..........ลมรื่น....ชื้นเอย 

คงพัดจัดไม่แคล้ว..........แว่วหวิวปลิวใบ

--ฟ้าใสไกลสุดแค้วน..........แดนดิน

ลมรุดฉุดชีวิน..........กลิ่นไม้

หอมดอกออกประทิน..........ถิ่นทั่ว....ยั่วเอย

แสนสุดดุจเย้าให้..........ใคร่เพ้อละเมอหา

--ดารดาษสาดส่องทั้ง..........ยังคง

สีสดหมดทั้งดง..........บ่งชี้

สวยสมข่มใจหลง..........ตรงจิต.....คิดเอย

ตาตื่นชื่นลับลี้..........ที่รู้ดูชม

--ลมหนาวพราวพัดพลิ้ว..........ลิ่วไหล

เย็นยิ่งอิงผิงไฟ..........ไล่รู้

หนาวจิตคิดเรื่อยไป..........ไหลสู่.....หมู่เอย

ใจอยากฝากถึงผู้..........อยู่ร้างห่างไกล

--ฝนคลายได้ผ่านพ้น..........จนหนาว

ไม้ดอกออกช่อพราว..........กล่าวไว้

ลมเหนือเมื่อพัดคราว..........ร้าวลึก.....นึกเอย

หนาวหนักมักหวนให้..........ใส่ร้อนผ่อนคลาย.....

--------------------------------