แสงธรรมทองรองเรืองประเทืองถวิล

ทาบทาถิ่นชาวพุทธพิสุทธิ์ฉาย

เนื้อนาบุญหนุนสนองผองหญิงชาย

ต่างเรียงรายสร้างกุศลดลศรัทธา

               ตักบาตรพร้อมอาหารคาวหวานเคียง

แว่วสำเนียงคำพรสุนทรค่า

แสนฉ่ำชื่นรื่นรสพระธรรมา

กุศลพาพ้นทุกข์พบสุขเยือน

สาธุ

     คำสาธุเพื่อกุศลผลสัมฤทธิ์
ด้วยตั้งจิตโมทนาอานิสงส์
โยมสร้างบญหนุนนำด้วยจำนง
เหล่าพระสงฆ์จึงสาธุมุทิตา
     ธรรมเนียมไทยแต่ใดมาเราสาธุ
น้อมอัญชุลีกรพรหัตถา
สำแดงตามความเป็นมิตรจิตเมตตา
กิริยาแห่งผู้รู้วิญญูชน

                 อิ่มเอมมานผสานธรรมนำชีวิต

รอยลิขิตเสริมสร้างหนทางฝัน

เสริมสังคมร่มเย็นเห็นร่วมกัน

ด้วยหมายมั่นสันติพาสามัคคี

          ร่วมผดุงร่มธรรมาศรัทธาประเสริฐ

จักก่อเกิดความงดงามตามวิถี

เมื่อตั้งจิตมุ่งนิยามแห่งความดี

ผลย่อมมี่ตอบสนองสิ่งต้องการ

         ตั้งจิตถวายทานการกุศล

เกิดมงคลคุณค่ามหาศาล

ดุจบันไดเสริมสร้างทางนิพพาน

กุศลทานแผ่ไปดังใจจง

         สรรพสัตว์ทั้งหลายโดปรดได้รับ

โดยลำดับสมหวังดังประสงค์

ให้ชีวิตราบรื่นยั่งยืนยง

ขอบุญส่งอยู่รอดอย่างปลอดภัย...

                                                      ขออภัย ...พิมพ์ผิดคำว่าโปรด ในบทที่สอง วรรคแรก..

                                                                ขอแก้ เป็น  สรรพสัตว์ทั้งหลายโปรดได้รับ

      โอ้พ่อเนื้อนาบุญปุถุชนสงฆ์

คงดำรงหุ้มห่อกายชายผ้าเหลือง

ยืนรับบาตรเช้ายันสายชายตาเคือง

เสียดายเปลืองเครื่องข้าวสุกผู้ก่อทาน

     สังฆทานวัดวาเวียนถวาย

นายวัดหมายทำยอดก่อสถาน

เข้ากระเป๋าส่วนหนึ่งอลังการ

สร้างวิมานแดนสรวงดาวดึงส์

  บิณฑบาตคัดเลือกแยกกินอาหาร

เพื่อสังขารท้องอิ่มหนำผ่านวันหนึ่ง

สิ้นสำแดงแจงธรรมคำตราตรึง

ต้องตะลึงตาแลเห็นเป็นความจริง

   อันการบุญสุนทานเราสานก่อ

สาธุขอเพียงหวังได้ในทุกสิ่ง

หมั่นทำดีไว้เถิดอย่าไหวติง

เว้นละทิ้งภาพมายาฉายสงฆ์เลว

     อันบุญทำหนุนนำก่อเกื้อชีวิต

ฉุดลากจิตขึ้นจากห้วงบ่วงหุบเหว

ความใคร่ยากมากตัณหาเยี่ยงไฟเปลว

ผลาญแหลกเหลวสิ้นค่าคนจนวันตาย

   ดับร้อนรุ่มด้วยธรรมทานการกุศล

ช่วยบันดลผลกรรมสุขทุกสหาย

เมตตาจิตค้ำจุนโลกมิเสื่อมคลาย

สุขสบายใต้ร่มธรรมบารมีฯ

ขอน้อมคารวะจากใจ

“ทรชนบ้านนอก”

วันนี้เราอยู่ดีมีโอกาส
พระมาบิณฑบาตผ่านหน้าบ้าน
ไม่ต้องขับรถตามหาพระให้เนิ่นนาน
จึงทำทานเพื่อปัญญาบารมี
แล้วอุทิศบุญเผื่อเก้อหนุนทั่ว
มิได้มัวเจาะจงใครคงที่
ขอท่านได้รับบุญถ้วนทั่วปฐพี
สุขแสนดีสงบอยู่รู้ที่ใจ

แก้ คำผิด ด้วยนะ

แล้วอุทิศบุญเผื่อเกื้อหนุนทั่ว

                อรุณรุ่งเรืองรองทั่วท้องฟ้า

แสงธรรมาปรากฏงามสดใส

ชุบชีพชื่นเพื่อหวังกำลังใจ

เชื่อมสายใยภารกิจคิดสร้างงาน

               ตักบาตรพร้อมจิตมุ่งผดุงสงฆ์

เพื่อดำรงกิจกุศลผลประสาน

ธรรมหล่อเลี้ยงชีพคงดำรงมาน

สืบสายธารศรัทธาเนื้อนาบุญ

คำพระเทศนาวันพระใหญ่

ดังถึงในทิพยสถานทั่ว

และดังในโลกมนุษย์ทุกครอบครัว

ที่ใกล้รั้วพุทธศาสน์ขอบวัดวา

ท่านสอนให้กราบพระอรหันต์

ให้กำเนิดชีวันขวัญเกศา

ตามคำสอนของพระศาสดา

เถิดกราบกรานบูชาบุพการี

     พระอยู่ไพรใจสันโดษไร้โกรธหลง
จิตก็ปลงซึ่งธรรมกรรมฐาน
ละสังโยชน์อนุสัยในสันดาน
เห็นสังขารไม่เที่ยงเพียงรอวัน
     ผ้าสามผืนสิ่งอื่นใดไม่ยึดติด
ทั้งอามิสเพียงดำรงคงธาตุขันธ์
อีกลาภยศสรรเสริญก็เมินพลัน
ด้วยรู้ทันโลกียะก็ละปลง
     หวังเพียงธรรมค้ำชูคู่พระพุทธ
ยังคงฉุดธรรมจักรพิทักษ์สงฆ์
แม้เป็นอยู่เรียบง่ายในป่าพง
ยังดำรงคงพระศาสน์ประกาศธรรม 

บุญสำเร็จโดยใจใสพิสุทธิ์

เนื้อนาบุญแห่งพุทธจุดแสงฉ่ำ

เพียรฝึกฝืนฝึกฝนทนน้อมนำ

แสงแห่งธรรมจักกระจ่างหนทางใจ

ทาน ศีล ภาวนา มหากุศล

ฝึกที่ตน ฝืนอัตตา สง่าสมัย

ทีละนิด ทีละน้อย ค่อยเป็นไป

เหมือนยาก หากชิดใกล้ ใจงดงาม

ปรัชญ์  วลีพร

       สะพานธรรมนำทางอย่างชาวพุทธ
มีหลักหมุดดุจหิรินิมิตหมาย

โอตัปปะเทวธรรมนำใจกาย
ให้ละอายและเกรงกลัวตัวกรรมมา
       สติสัมปชัญญะนำมาเลือก

ผูกเป็นเชือกตรึงหลักให้รักษา
แล้วปูลาดกระดานแกร่งแห่งศรัทธา
ยามยาตราพาเชื่อมั่นไม่หวั่นใจ
       แสงปัญญาทิวากรขจรส่อง
สว่างท้องคัคนานต์อันสดใส
ให้เห็นแจ้งแห่งหนทางกลางพงไพร
ข้ามโพยภัยไปพ้นฝั่งดั่งใจปอง

        ถือขันติโสรัจจะตบะมั่น

กามฉันท์เลิกเหลียวไม่เกี่ยวข้อง

พรหมวิหารลึกล้ำนำไตร่ตรอง

ขอปิดทองหลังพระปฏิมา

       บวชใจ-กาย เคร่งครัดตามวัตรสงฆ์

ปล่อยวางปลงเปลื้องปลดลดปัญหา

ดำเนินธรรมแน่วแน่แผ่เมตตา

เป็นเนื้อนาบุญนำอันอำไพ

     กระดิ่งน้อยห้อยสายชายคาวัด
ลมสงัด มิพัดโบกมิโยกไหว
ปลายก็ขาดมิอาจพลิ้วปลิวแกว่งไกว
เงียบจับใจไร้ซึ่งเสียงสำเนียงลม
     ประดุจจิตปลิดนิวรณ์ถอนใบพัด
ลมสงัดจิตสงบพบสุขสม
ตัดมัวเมาเข้าฌาณสราญรมย์
ไร้อารมย์ปรุงแต่งแห่งโลกีย์


 กระดิ่งน้อยห้อยสายชายคาวัด
ลมสงัด มิพัดโบกมิโยกไหว
ปลายก็ขาดมิอาจพลิ้วปลิวแกว่งไกว
เงียบจับใจไร้ซึ่งเสียงสำเนียงลม
     ประดุจจิตปลิดนิวรณ์ถอนใบพัด
ลมสงัดจิตสงบพบสุขสม
ตัดมัวเมาเข้าฌาณสราญรมย์
ไร้อารมย์ปรุงแต่งแห่งโลกีย์

                                                                   ปุณณมี

                  หวนรำลึกอดีตกาลผสานผสม

ภายใต้ร่มธรรมสงบพบสุขศรี

หนึ่งพรรษาดวงตาสว่างหนทางดี

ศรัทธามีบุญเผื่อแผ่แม่พ่อบูชา

                 ปฏิบัติภาวนารักษาสิริ

เพียรตรองตริความจริงสิ่งมีค่า

ได้บวชเรียนห่มธรรมล้ำศรัทธา

อิ่มบุญพากุศลส่งดำรงประเทือง

                                                                        ราชาวดี

     สาธุบุญหนุนนำค้ำชีวิต

กัลยาณมิตรคิดปราดเปรื่อง
หนึ่งพรรษามาอุทิศจิตรองเรือง
ให้เป็นเครื่องฉุดชักรักษาธรรม
     ปฏิบัติภาวนาศรัทธาเกิด
บุญอันเลิศย่อมชุบอุปถัมภ์

จิตให้ชุ่มฉ่ำเย็นเห็นพระธรรม

ด้วยน้อมนำเหตุประเสริฐผลเลิศแล

เรียน คุณปุณณมี

ชอบหัวข้อกระทู้ของคุณมาก  ถูกใจและเขียนได้หลากหลาย  ยินดีที่ได้รู้จักกันในโลกอักษร

                                                          สัมผัสนอกสัมผัสในพริ้งไพเราะ

                                                   คำคมเหมาะสมยิ่งทุกสิ่งสรรค์

                                                   ฝากข้อคิดในเนื้อหาคุณค่าอนันต์

                                                   มุ่งหมายมั่นวรรณศิลป์ระบิลนาม

                                                                                               ด้วยความนับถิอ

                                                                                                      ราชาวดี

ยินดีอย่างยิ่งเช่นกันครับ คุณราชาวดี

      อันภาษาเปรียบอาวุธดุจพระขรรค์
สองคมอันสุดสรรสร้างเป็นอย่างไหน
แม้นคมหนึ่งซึ่งถ้าพลาดอาจเป็นภัย
อีกคมไซร้ใช้ถากถางบนทางบุญ
     ด้วยคารมคมคายคล้ายพระขรรค์
อาจห้ำหั่นบั่นถ้อยถ่อยสถุล
หากประสงค์ฆ่าฟันกันเป็นจุล
ย่อมขาดทุนเสียทีมีคารม
     หากใช้มันสรรสร้างได้อย่างนึก
ผ่านการตรึกตรองเหตุสังเกตสม
แล้วพึงใช้ประสานโลกอันโศกตรม
ดุจพระขรรค์มีคมคารมงาม
     ดั่งราชาวดีกวีท่าน
คารมปานผสานใจไร้คำถาม
คมพระขรรค์ใช้สรรสร้างอย่างงดงาม
ดุจนิยามนามแฝงแห่งราชา

               โลกสับสนวุ่นวายหน่ายและท้อ

กิเลสก่อมากมวลล้วนปัญหา

สนิบเกาะเกรอะกรังดั่งมายา

รอรักษาเจือจุนด้วยบุญทาน

              ศรัทธาเสริมหวังสร้างหนทางสุข

นิรทุกข์ขจัดเขลาเงาบุญสาน

คือน้ำทิพย์หล่อหทัยไม่ร้าวราน

โลกตระการศาสน์ประจักษ์พิทักษ์ธรรม

เรียน คุณปุณณมี

                                20 ความเห็นแล้วครับ  คว้าดาวให้ได้นะครับ

                                ขอชื่นชมครับ

     ครั้นเห็นดาวพราวระยับประดับฟ้า
บนเนื้อนาบุญสว่างพร่างเวหน
ส่องสำแดงแสงกระจ่างกลางมณฑล
ชวนลำต้นข้าวในนามาชมดาว
     เมล็ดพันธุ์สรรมาปลูกถูกหว่านไถ
ระบัดใบยอดอ่อนตอนคืนหนาว
ย่อมปิติผลิดอกผลจนสกาว
แข่งกับดาวอันพราวแสงแห่งฟ้างาม

ขอบคุณ คุณราชาวดีและทุกท่านที่ร่วมแสดงความคิดเห็นครับ

     อันเม็ดทรายสลายพลิ้วปลิวลมพัด
ต้องเซซัดกระจัดวุ่นเป็นฝุ่นผง
แต่กลับเกาะก่อร่างสร้างเป็นองค์
เพราะทรายผงคงร่างเหมือนอย่างปูน
     ด้วยเพราะน้ำนำทรายไม่คลายรูป
คงสถูปรูปเจดีย์มิให้สูญ
ดุจชาวบ้านประสานใจให้เพิ่มพูน
ด้วยเพราะศูนย์รวมวัดศรัทธาคน

             สายธารแห่งศรัทธาคุณค่ามนุษย์

ผ่องพิสุทธิ์ด้วยคิดดีมีเหตุผล

เปี่ยมเมตตาพาสุขถ้วนทุกคน

ย้อมกมลด้วยกรุณาน่ายินดี

         สุจริตเที่ยงตรงดำรงมั่น

ร่วมคิดฝันเสริมสร้างทางสุขศรี

มาเถิดมาร่วมรักสามัคคี

เมื่อทำดีผลชอบมีตอบแทน

น้ำใส น้ำขุ่น

     อันวารีสีใสไม่เห็นเถ้า
ธุลีเขาว่าสะอาดมาตรแม้นฝน
ต่อเมื่อตักพักไว้จึงได้ยล
พอนอนก้นเห็นปนคละตะกอนดิน
     แต่ห้วยหนองคลองบึงซึ่งว่าขุ่น
มัจฉาวุ่นว่ายไปมาชลาสินธุ์
แต่ผิวน้ำฉ่ำใสไร้ราคิน
ตะกอนดินกลับนิ่งอิงก้นบึง
     ขุ่นหรือใสใช่ตะกอนไม่นอนเนื่อง
ประดุจเครื่องหมองเศร้ายากเข้าถึง
ย่อมแฝงจิตสนิทแนบแอบคำนึง
ประจักษ์ซึ้งซึ่งตะกอนย้อนดูใจ

สวัสดีครับ คุณปุณณมี

                   ขอบคุณสำหรับบทร้อยกรองที่นำเสนอ  ยินดีที่รู้จักกันในโลกอักษร  ผลงานของคุณปุณณมีดีมากเพราะดีทั้งความและ

ประการสำคัญมีคุณค่าทางวรรณศิลป์ครบ  อีกประการหนึ่งคือการเปรียบความที่สมจริง  น่าสนใจครับ

                  "เนื้อนาบุญ" ติดดาวแล้วนะครับ  เราคงจะได้ต่อกลอนกันต่อไป  เป็นกำลังใจให้กันและกันครับ

                                                                                                นับถือ

                                                                                             ราชาวดี

เรียนคุณราชาวดี

ผมเองต้องขอขอบคุณมากสำหรับคำเชยชมจากคุณราชาวดีในหลายต่อหลายครั้ง  อันเป็นเหมือนกำลังใจอันเปี่ยมไปด้วยความเมตตาต่อเพื่อนมนุษย์ด้วยกัน   รวมถึงบทกระทู้ของคุณอันมุ่งตรงต่อความดีงามต่อสังคมโดยรอบ  ปราศจากแล้วซึ่งอัตตา  การยึดมั่นถือมั่นในใจ   สามารถใช้บทกวีในการร่วมจรรโลงยกระดับจิตใจแก่ผู้อ่านได้ดีเยี่ยม    คำชมเชยในครั้งนี้ออกมาจากใจของผม ผู้ซึ่งเป็นเพียงผู้รักในบทกลอน  มิได้มีความรู้ความสามารถอันลึกซึ้งแต่ประการใด  นอกจากความมุ่งหวังใช้บทกลอนเหล่านี้รับใช้ธรรมะตามแต่จะสามารถสื่อสารไปตามสมควร  ด้วยมีความประทับใจเมื่อยามไปเห็นป้ายคำกลอนตามวัดวาอารามต่าง ๆ  จึงเกิดแรงบันดาลใจจากตรงนั้นมาน่ะครับ    บางกระทู้ ผมอาจเพิ่งได้สำนึกและรู้สึกผิดว่าการใช้สมมุติตอบโต้กับสมมุติด้วยกันนั้น   แม้เราจะมิได้มีเจตนาสื่อความในทางลบ  แต่หากไม่ได้ศึกษาให้ถ่องแท้แล้ว  อาจเกิดผลเสียขึ้นได้เช่นกันจากการตีความของผู้รับสาร   จึงถือโอกาสกราบขออภัยต่อทุกท่านมาใน ณ ที่นี้ด้วยครับ

                                                                                                             ด้วยความเคารพต่อคุณราชาวดีและทุกท่าน

                                                                                                                     ปุณณมี

      ปิยมิตรจิตงามในความฝัน

ด้วยยึดมั่นศีลพิสุทธิ์ผุดผ่องค่า

เป็นที่ชื่นชมคุณหนุนศรัทธา

เมื่อคบหาไมตรีทวีคุณ

      ปิยมิตรจิตงามในความจริง

คือทุกสิ่งจากหทัยได้เกื้อหนุน

ร่วมสร้างเสริมสืบสานงานต่อทุน

เป็นร่มบุญร่มธรรมนำเบิกทาง

                        คุณปุณณมี ครับ

                        ขอเชิญไปที่ "จุดรวม" ด้วยครับ

 เป็นกลอนที่ดีมากๆๆ

 สวยงามตามคำกลอน..สาธุ