มรสุมพัดผ่าน ณ ที่ใด                             ทิ้งรอยไว้ตามทาง ณ ที่นั้น

มรสุมความรักก็เช่นกัน                                           ทิ้งรอยอันเจ็บรวดปวดหัวใจ

                พายุคลั่งพังพัดกระหน่ำสาด                   มิอาจหยุดต้านแรงพายุได้

ทั้งลูกเล็กเด็กแดงสิ้นชีพวาย                                   ผู้ใหญ่ตายไม่พ้นทั้งหมาแมว

                สิ้นทั้งชีพสิ้นทั้งสินสิ้นทั้งทรัพย์            ยินสดับเสียงร่ำไห้ดังเป็นแถว

ผู้อยู่รอดน้ำตาไหลรินสองแนว                               ดั่งน้ำแควที่ไหลพรากจากธารา

                มรสุมครั้งนี้ใหญ่ยิ่งนัก                           สูจงจักตั้งสติให้แน่นหนา

อย่าคิดถดท้อถอยคอยเวลา                                      เร่งฟื้นหาพัฒนาเหล่าบ้านเมือง

                มือสองมือแลสองเท้ายื่นเข้าช่วย            กายที่ป่วยรักษาหายให้ได้เรื่อง

ใจที่ป่วยต้องบำบัดอยู่เนืองเนือง                            ความรุ่งเรืองคงคืนมาไม่ช้าเชย

                กว่าจะฟื้นคืนเดิมเหมือนแต่ก่อน           เพลาค่อนแรมเดือนนานจริงเหวย

กายภาพภายนอกงามดังเคย                                   แต่ใจเอยยังสะเทือนไม่รู้ลืม

                พายุรักพังพัดกระหน่ำซ้ำ                        มิอาจหยุดหัวใจให้ทนได้

แม้ร่างกายจะไม่ถึงสิ้นชีพวาย                                                แต่ใจตายชาช้ำไม่วาวแวว

                กำลังใจสิ้นหายกายก็แย่                         คะนึงแต่ความรักที่จากแล้ว

สองเนตรเศร้าหลั่งน้ำรินเป็นแนว                          ดั่งน้ำแควที่ไหลพรากจากธารา

                มรสุมครั้งนี้ใช่ใหญ่นัก                           เมื่อจักเทียบมรสุมอันก่อนหน้า

อย่ามัวคิดจมเจ่าเสียเวลา                                        เร่งฟื้นหากำลังใจให้เราเรือง

                มีสองมือและสองเท้าไม่ตายดอก           กายไม่ยอกทำงานได้ให้ทุกเรื่อง

ใจช้ำชอกใช้ธรรมะเข้าประเทือง                            อย่าไปเปลืองสมองคิดสิ่งผ่านเลย

                กว่าจะฟื้นคืนใจเหมือนแต่ก่อน             มันต้องใช้เวลานานจริงเหวย

กายและใจงดงามดังเช่นเคย                                   ปล่อยวางเอยท่องไว้ให้เตือนใจ