ครางแครงเขียนขลุ่ยครวญครบคุณค่าขอขอบคุณครับ

มนต์ขลังขลุ่ย ใครหนอ มาคลอพร่ำ

แสนหวานล้ำ ไพเราะ เสนาะเหิน

ฟังผิวแผ่ว แว่วมา พาเพลิดเพลิน

เพลงขลุ่ยเดิน ด้นดั้น พรรณนา

...อยากฟังใกล้ ให้ชิด สนิทแน่น

คงยิ้มแป้น ปลื้มเปรม เป็นหนักหนา

คลอเสียงขลุ่ย ฮัมเพลง บรรเลงพา

กล่อมนิทรา คราค่ำ ย่ำราตรี 

สวัสดีครับ
ขออนุญาต นำงานเก่ามาร่วมงานครับ
.......

...ช้าโหยแผ่วผิวลมขลุ่ย...

๏พลิ้วลมผ่านลมแผ่วกระทบผิว
บางลมปลิวลมปลอบเบาลมเปลี่ยน
บางลมวุ่นลมวอนเบาลมเวียน
ลมต้องเนื้อลมเนียนด้วยนิ้วนาง

๏อยู่ห่างห่างเรียกหาโอ้ช้าโหย
แผ่วแผ่วลมล้าโรยอยู่กับร่าง
ครรลองเถื่อนครรลองแท้แปรที่ทาง
อยู่ระหว่างครรลองทำนองลม

๏ผ่านลมพลิ้วริ้วพรายด้วยปลายนิ้ว
ทีละริ้วพลิ้วรับขับผสม
ทีละนิ้วพลิ้วผ่านด้วยนิ้วพรม
ทุกเงื่อนปมปลดปล่อยค่อยคลี่คลาย

๏โอ้ช้าโหยโหยช้าแต่รุ่งเช้า
ชื่นก็เอาแอบสะอื้นกลืนเสียงหาย
ลมผะแผ่วแว่วหวานเกือบวางวาย
วะวาบคล้ายเคล้าคละละช่วงตอน

๏พลิ้วลมผ่านลมผิวไล้ลมแผ่ว
ระลอกแล้วระลอกเล่าล้อลมร้อน
จะลมเถื่อนลมแท้ล้วนอาทร
เป็นลมย้อนย้ำผ่านแผ่วผิวลมฯ

..........................................

หมายเหตุ :
ขลุ่ยเพียงออ เวที "ศรทอง"
วิทยาลัยนาฏศิลป์ สุพรรณบุรี
เสาร์ ๒๘ กรกฎาคม ๒๕๕๐
..........................................

--สายลมผวนหวนพัดสะบัดพลิ้ว

สายลมผิวริ้วลายร่ายผสม

สายลมปล่อยค่อยเป่านั่งเฝ้าชม

สายลมพรมถมไว้ในเสียงครวญ

--เสียงลมเป่าเป่าลมผสมนิ้ว

เสียงลมผิวผิวไผ่ให้ผันผวน

เสียงต่ำสูงสูงต่ำทำเย้ายวน

เสียงเชิญชวนชวนเชิญเพลิดเพลินใจ....

------------------ 

สวัสดีครับ ท่านครูคน คุณนาย และนายทิวา

ที่ได้ร่วมแสดงความคิดเห็นขอขอบคุณครับ

..หนึ่งเสียงครวญ หนึ่งเสียงเป่า คลอเข้าคู่

เสนาะหู รื่นรื่น ชื่นไฉน

ด้วยจังหวะ คละนิ้ว พร่างพริ้วไป

เสียงใสใส  แสนดัง เพราะกังวาน

..ทั้งสูงต่ำ ทำนอง ป้องปากเป่า

คือขลุ่ยเจ้า จำเรียง เคียงประสาน

คือดนตรี แรกเดิม ไทยเริ่มนาน

ขลุ่ยพื้นบ้าน ย่านคุ้ง ทุ่งนาทอง..

(คิดถึงบ้าน..นอกซะ

งั้น....)

"เสียงขลุ่ยครวญหวลมากับลม พี่สะอื่นฝืนระทม กล่ำกลืนฝืนข่มใจเหงา ขลุ่ยครางครวญพี่หวลคนึงถึงเจ้า ฟังเสียงหรีดริ่งเร้าพี่ยิ่งเศร้าไม่วาย......ฯลฯ"

ผ่านลมพริ้วลมแผ่วเพียงพ้องผ่าน

เสียงประสานใจกรีดวะหวีดโหวย

อกระส่ำใจระทึกสะอึกโอย

ใครหนอโหยหวนหวีดกรีดเซาะใจ

นั่งฟังเพลงขลุ่ยครวญหวนรันทด

มาสะกดใจหวั่นยิ่งสั่นไหว

เป็นริ้วริ้วรัวรัวกลัวในใจ

ซอกฤทัยวังเวงมาเครงครืน

เต้นตุ้มต้มต่อมต่อมไม่ยอมเลิก

ดิถีเบิกฟ้าใหม่ไม่ยอมฝืน

แสนเสนาะเพราะใจในเมื่อคืน

กระทั่งตื่นจากภวังค์ยังกรีดใจ

อยากซื้อขลุ่ยขลังขลังมานั่งเป่า

ยอกใจเย้าเยือนเยี่ยมหย้าอาศัย

อยากจะดูหน้าจังเป็นยังไง

ถึงเพียรเป่าเพลงได้ไพเราะจริง

คงหน้าตาเหล่าพริ้งเพราเพริศ

หรือว่าเกิดอัปลักษณ๋จากทุกสิ่ง

สูงศักดิ์หรือสามัญชนคนติติง

เป็นผู้หญิงหรือผู้ชายใคร่เผยตน

อันข้านี้ผู้น้อยต้อยต่ำศักดิ์

แต่ประจักษ์จริงใจไม่สับสน

เป็นผู้ชายเกิดในแดนแคว้นมณฑล

แดนอีสานมิ่งมงคลสารคาม

แต่มาเติบโตใหญ่ในต่างถิ่น

เพื่อทำมาหากินไม่ครั้นคร้าม

นครพนมเมืองไหว้ใครรู้นาม

ปลาปากสุดสยามคืออำเภอ

อยากฝากกลอนวอนไว้ในเท่านี้

ดีไม่ดีอย่าเพิ่งว่ามาเสนอ

โอกาสหน้าจะมาไม่ให้ได้เจอ

จบเสนอตอนหน้าจะมาเยือน

ประยุทธ  สุดสูง  โรงเรียนปลาปากวิทยานครพนม

ขอแก้ไขคำผิด

ผ่านลมพริ้วลมแผ่วเพียงพ้องผ่าน

เสียงประสานใจกรีดวะหวีดโหวย

อกระส่ำใจระทึกสะอึกโอย

ใครหนอโหยหวนหวีดกรีดเซาะใจ

นั่งฟังเพลงขลุ่ยครวญหวนรันทด

มาสะกดใจหวั่นยิ่งสั่นไหว

เป็นริ้วริ้วรัวรัวกลัวในใจ

ซอกฤทัยวังเวงมาเครงครืน

เต้นตุ้มต้มต่อมต่อมไม่ยอมเลิก

ดิถีเบิกฟ้าใหม่ไม่ยอมฝืน

แสนเสนาะเพราะใจในเมื่อคืน

กระทั่งตื่นจากภวังค์ยังกรีดใจ

อยากซื้อขลุ่ยขลังขลังมานั่งเป่า

ยอกใจเย้าเยือนเยี่ยมหย้าอาศัย

อยากจะดูหน้าจังเป็นยังไง

ถึงเพียรเป่าเพลงได้ไพเราะจริง

คงหน้าตาเหล่าพริ้งเพราเพริศ

หรือว่าเกิดอัปลักษณ๋จากทุกสิ่ง

สูงศักดิ์หรือสามัญชนคนติติง

เป็นผู้หญิงหรือผู้ชายใคร่เผยตน

อันข้านี้ผู้น้อยต้อยต่ำศักดิ์

แต่ประจักษ์จริงใจไม่สับสน

เป็นผู้ชายเกิดในแดนแคว้นมณฑล

แดนอีสานมิ่งมงคลสารคาม

แต่มาเติบโตใหญ่ในต่างถิ่น

เพื่อทำมาหากินไม่ครั้นคร้าม

นครพนมเมืองไหว้ใครรู้นาม

ปลาปากสุดสยามคืออำเภอ

อยากฝากกลอนวอนไว้ในเท่านี้

ดีไม่ดีอย่าเพิ่งว่ามาเสนอ

โอกาสหน้าจะมาใหม่ให้ได้เจอ

จบเสนอจงเป่าต่อพ่อชลุ่ยทอง

ผ่านลมพริ้วลมแผ่วเพียงพ้องผ่าน

เสียงประสานใจกรีดวะหวีดโหวย

อกระส่ำใจระทึกสะอึกโอย

ใครหนอโหยหวนหวีดกรีดเซาะใจ

นั่งฟังเพลงขลุ่ยครวญหวนรันทด

มาสะกดใจหวั่นยิ่งสั่นไหว

เป็นริ้วริ้วรัวรัวกลัวในใจ

ซอกฤทัยวังเวงมาเครงครืน

เต้นตุ้มตุ้มต่อมต่อมไม่ยอมเลิก

ดิถีเบิกฟ้าใหม่ไม่ยอมฝืน

แสนเสนาะเพราะใจในเมื่อคืน

กระทั่งตื่นจากภวังค์ยังกรีดใจ

อยากซื้อขลุ่ยขลังขลังมานั่งเป่า

ยอกใจเย้าเยือนเยี่ยมหย้าอาศัย

อยากจะดูหน้าจังเป็นยังไง

ถึงเพียรเป่าเพลงได้ไพเราะจริง

คงหน้าตหล่อเหลาพริ้งเพราเพริศ

หรือว่าเกิดอัปลักษณ์จากทุกสิ่ง

สูงศักดิ์หรือสามัญชนคนติติง

เป็นผู้หญิงหรือผู้ชายใคร่เผยตน

อันข้านี้ผู้น้อยต้อยต่ำศักดิ์

แต่ประจักษ์จริงใจไม่สับสน

เป็นผู้ชายเกิดในแดนแคว้นมณฑล

แดนอีสานมิ่งมงคลสารคาม

แต่มาเติบโตใหญ่ในต่างถิ่น

เพื่อทำมาหากินไม่ครั้นคร้าม

นครพนมเมืองไหว้ใครรู้นาม

ปลาปากสุดสยามคืออำเภอ

อยากฝากกลอนวอนไว้ในเท่านี้

ดีไม่ดีอย่าเพิ่งว่ามาเสนอ

โอกาสหน้าจะมาใหม่ให้ได้เจอ

จบเสนอจงเป่าต่อพ่อขลุ่ยทอง

--ขลุ่ยอันใดไหนเล่าเป่าไปเถิด

ขอเสียงเกิดเลิศค่าหาเป็นสอง

ขลุ่ยไม้ไผ่ให้เสียงเรียงทำนอง

ไม่เป็นลองมองดูรู้แก่ใจ

--ขลุ่ยทองคำล้ำค่ามองว่าเลิศ

ยากพริ้งเพริดเกิดเสียงสำเนียงใส

มีเพียงค่าหาเสียงสำเนียงใด

มีเพียงไว้ให้มองข้องใจจัง