ยินดีครับ ขอให้พยายามเขียนบ่อย ๆ จะเขียนดีขึ้นเรื่อย ๆ ครับ

               เชื่อแล้วว่าเพิ่งลองแต่งลองแกล้งโพสต์

        เห็นสรรคำโคตรโคตรมาขับขาน

        ถ้าด่าใครเขาคงจำเป็นตำนาน

        หลายปีผ่านการเชือดเฉือนยังเหมือนเดิม

   เด็กเริ่ม  ฝึกแต่ง  ใช่แกล้งว่า

ถ้อยวาจา  ง่ายง่าย  ไร้แต่งเสริม

มิได้มี  เล่ห์กล  วกวนเติม

มิได้เพิ่ม  กล่าวหา  ว่าผู้ใด

   หากบกพร่อง  โปรดอำนวย  ช่วยชี้แนะ

เชิญท่านแคะ  ค้นหา  มาแก้ไข

ผู้แรกเริ่ม  ได้มีหวัง กำลังใจ

โปรดอภัย  หากมิชอบ  ขอตอบแทน

ขอแก้ไขหน่อยครับ (เขียนชิงสัมผัส  รีบไปหน่อย)

  ผู้แรกเริ่ม  มีหวัง กำลังใจ

  กระทู้ผม มีคนดี ที่เตียนติ     ผมเลยริ จะขอแจ้ง แถลงไข

หากมีข้อ ผิดพลาด ประการใด     ขอจงให้ ช่วยชี้แนะ บอกแนวทาง

  หากพลาดผิด ขอให้บอก จะแก้ไข     เป็นเด็กใหม่ ต้องหัดแต่ง แบ่งหัวหาง

อยากให้แนะ จุดผิดพลาด อย่างเป็นกลาง     ขอหนทาง แต่งต่อ นะขอรับ

  วาฬ โลมา ฉลาม ตามโต้คลื่น            ค้างคาวตื่น เ้ค้าแมวบิน ยินสดับ

หมาจิ้งจอก ออกมา ทิวาลับ               จิงโจ้กลับ โคอาล่า หาที่นอน

  คำ่มืดลง ยินจิ้งหรีด เสียงหรีดหริ่ง     มืดเสียจริง หมาหมู กรูกันหอน

ประหนึ่งว่า ปรสิต ตามริดรอน              จนถึงตอน สองยาม ข้ามค่ำคืน

  ค่อนรุ่งเช้า ไก่ขัน สัญญาณปลุก        ห่าน เป็ด ลุก จากกองฟาง พลางตาตื่น

หนูแฮมส์เตอร์ แมว หมา พาสดชื่น       ปลุกมนุษย์ ให้ฟื้น ขึ้นจากเตียง

       ขอให้กำลังใจ โดดเดี่ยวในเงาจันทร์ อีก 1 เสียงครับ...

พอเริ่มต้นก็ไปได้ฉลุยแล้ว.... เขียนบ่อยๆนะครับ

แต่ต้องระวังเสียงท้ายวรรคด้วย  ถาม คนรู้จัก ที่อยู่ใกล้ๆบ้างก็ได้ครับ...

  ขอขอบคุณ ทุก ๆ ความคิดเห็น      ที่คอยเป็น กำลังใจ ให้เสมอ

ขอขอบคุณ ทุก ๆ คนนะเธอ             อยากมีเกลอ คอยปรึกษา ยามแต่งกลอน

ขอขอบคุณ "คนรู้จัก" ที่แสนดี         ขอบคุณพี่ "คนกันเอง" ที่แนะสอน

ขอบคุณ"คุณสมศักดิ์"ที่ให้พร           คราวหน้าวอน วานขอ ช่วยแนะนำ

ขอบคุณคน อื่น ๆ ที่แวะดู                 ขอบคุณผู้ ที่ชม แล้วแอบขำ

คราวหน้าจะ เพิ่มความ ตั้งใจทำ      ขอให้จำ ชื่อ"โดดเดี่ยว ฯ" ให้ขึ้นใจ

หวังว่ากลอนข้างบนคงจะดีขึ้นนะครับ

ป.ล.ชื่อเต็ม โดดเดี่ยวในเงาจันทร์ วันจันทรุปราคา หน้าฝน (ล้อเล่นนะครับ)

เรียกสั้น ๆ โดดเดี่ยวในเงาจันทร์ ครับ (แค่นี้คงจำได้)

   การต่อกลอน  ควรมีถ้อย  ร้อยสัมผัส

หมั่นฝึกหัด  เขียนเป็น เช่นนิสัย

คนก่อนหน้า สำเนียง เสียงอย่างไร

พึงตั้งใจ หาคำล้อ มาต่อกลอน

   "คนรู้จัก" ก็ยังไม่ ใช่คนเก่ง

หรืออวดเบ่ง อวดรู้ เป็นครูสอน

ไม่อาจเทียบ "คนกันเอง" นักเลงกลอน

ถ้าเรื่องอ้อน กับอีหนู สู้ขาดใจ

         "คนรู้จัก" เล่นคำ มาอำอีก

อุตส่าห์หลีก หลบหลอก แค่บอกใบ้

โดยมิเคย กล่าวเน้น ว่าเป็นใคร

ยังจำได้ เหมือนวาด ตามคาดเดา

         นับว่าเก่ง ทั้งกลอน...อ้อนอีหนู

หากแฟนรู้...ระวังครับ จะอับเฉา

ปิดโอกาส ไม่มี...ที่จะเบา

ต้องซึมเศร้า อ่อนเพลีย เสียอารมณ์

       โดดเดี่ยวในเงาจันทร์ นับวันรุ่ง

เธอหมายมุ่ง เฉพาะ อย่างเหมาะสม

ขยันเขียน เลิศล้ำ คำเริ่มคม

ขอฝากชม....ไม่ยาก.... ถ้าพากเพียร

   เมื่อแรกเริ่ม แต่งกลอน ตอนฝึกฝน        บังเกิดความ ฉงน ปนสงสัย

การต่อกลอน ร้อยสัมผัส เป็นอย่างไร      จึงตั้งใจ ใคร่เรียนรู้ น่าดูชม

รู้สัมผัส สระ และอักษร                            ลองแต่งกลอน ลองขีดเขียน เปลี่ยนผสม

สรรหาคำ ที่เพราะพริ้ง อิงคำคม              จึงลองงม หาเรียนร่ำ คลำทิศทาง

พบครูดี มีวิชา และความรู้                       เข้าไปดู อยู่เงียบ ๆ ไม่โผงผาง

ใช้ชุมนุม นักกลอน เป็นสื่อกลาง            ไม่อ้างว้าง เริ่มเรียน หัดเขียนไป

จนกระทั่ง มีความรู้ ติดตัวบ้าง                หาหนทาง หาเวบ แต่งกลอนใหม่

เจอกระทู้ เหมือนเรือน้อย ลอยล่องไกล พอถูไถ เ้ข้าไปเริ่ม เติมแต่งกลอน

ทดลองใช้ วิชา และความรู้                    ที่คุณครู เคยพร่ำ คำสั่งสอน

ใช้ให้เป็น ทั้งสัมผัส ทั้งตัดตอน             ดูละคร ยังย้อนคิด ติดต่อเติม

ต่อไปนี้ ขอแต่งกลอน เกี่ยวกับสัตว์       ขอลองงัด ภูมิความรู้ มาดูเสริม

ขอให้ท่าน ผู้อ่าน มาคอยเจิม                ความรู้เดิม ให้งัดออก มาบอกกัน

  ปูเสฉวน แมงป่อง จ้องตะขาบ            กิ้งก่างาบ ผลไม้ คอซ้ายหัน

หิ่งห้อยน้อย เบ่งแสงสู้ ขู่แสงจันทร์      จนตะวัน ยันพื้น ขึ้นนภา

ไส้เดือนดิน กินซากสัตว์ แลซากพืช      เต่าจอมอืด กระต่ายปัด สกัดขา

นกกระจอก ออกบิน กินพุทรา               หมีแพนด้า หากินไผ่ ในกอพง

นกเพนกวิน หาปลา ดูน่ารัก                  ช้างสารหัก กิ่งไม้ดี ที่ประสงค์

ให้นางนวล ใช้ทำรัง ที่บรรจง              ข้า้งคู่หงส์ ริมกอบัว รูปหัวใจ

ปูทะเล ในสมุทร สุดฟากฟ้า                 เห็นแจ่มชัด หอย กุ้ง ปลา คราน้ำใส

หาก นที ที่เห็นอยู่ ขุ่นคราใด              แม้นปลาไหล ก็ไม่อยู่ ให้ดูกัน

โดดเดี่ยว พัฒนา ขึีนมามาก              ดูได้จาก  ท้ายวรรค  จักสร้างสรรค์

เหมือนตำรา  ที่เฉลย เอ่ยจำนรร         ดังที่ฉัน  ชวนให้คิด  เชิญติดตาม

เสียงสามัญ  งด(ห้าม)ใช้ ในวรรคหนึ่ง   แต่พอถึง  วรรคสอง  เสียงต้องห้าม

คือสามัญ  กับตรี  นี้ไม่งาม                พอวรรคสาม และสี่  ตรี-สามัญ

คนกันเอง  เก่งเขียน เซียนยังหลบ     ยังไม่พบ  คนรู้ใจ  ดังใฝ่ฝัน

หากสาวใด  ไร้ลูก  อยากผูกพัน        ร่วมชีวัน  ไม่มีหมอง  เชิญลองดู

(บทที่ ๒ นำมาจากหนังสือ คู่มือเรียนเขียนกลอนน-ยุทธ  โตอดิเทพย์ ,สุธีร์ พุ่มกุมาร)

         คนกันเอง สรุป อุบเอาไว้

คนรู้ใจ สนิท ปิดไว้อยู่

เป็นความลับ ตลอด...ยอดพธู

เพราะโฉมตรู สั่งว่า....อย่าเผยตัว

        ขอร้องสาว ไร้ลูก อย่าปลูกรัก

เดี๋ยวอกหัก ร้าวรวด จะปวดหัว

เจอรักซ้อน ซ่อนเร้น ใจเต้นรัว

คนกันเอง ก็กลัว ไม่ต้องการ

       คนรู้จัก เคียงข้าง เขาช่างยุ

ขนาดแฟน คอยดุ ยังอาจหาญ

ชอบแอบเหล่ อีหนู อยู่เป็นนาน

จนบัดนี้ หูยาน เที่ยวตะลอน

       โดดเดี่ยวในเงาจันทร์ คงหมั่นฝึก

ดูลุ่มลึก ผลงาน ด้านอักษร

คนรู้จัก ช่วยเหลือ เอื้ออาทร

แนะเขียนกลอน ตามหลัก น่ารักจริง...

   เก้ง กวาง ไก่ ในป่า แสนน่ารัก           แต่ชะงัก เมื่อปะทะ กะ เสือ สิงห์

เจอะ กระซู่ กรูปรี กบี่ ลิง              จะขอวิ่ง หากเจอ แรด แฝดสองตัว

แมลงปอ ล้อดอกไม้ อยู่ในสวน          เสียงโหยหวน ชะนีเพรียก เรียกหาผัว  

แมลงสาบ ตะขาบ หนู อยู่ในครัว          กลางกอบัว กบน้อย คอยคู่เคียง

เป็ด กุ้ง ปลา ไม่แปลก ว่ายแหวกน้ำ      หมู่มดดำ แมงกว่าง ไต่ข้างเขียง

แมงป่อง ริ้น กินอะไร อยู่ไต้เตียง           แมงอีเหนี่ยง เล็ดลอด เกาะหลอดไฟ

แมลงหวี่ ตัวน้อย บินลอยล่อง                เขียดเพ่งจ้อง ค้างคก ตกก้นไห

ส่วนแมงมุม ที่รัก คงชักไย                      เห็นปลาไหล ปลาหลด มดตะนอย

ปูแสม ปูม้า ต่างมาเที่ยว                         ส่วนเจ้าเหยี่ยว  บินเก้อ  ฉันเจอบ่อย

เต่าตนุ มุดหัว แต่ตัวลอย                        ช้างกินอ้อย ควายเคี้ยวเอื้อง...เรื่องของมัน

ตะพาบเพลิน เดินหลง เข้าดงขุย             ม้าวิ่งลุยทะลึ่งถึงทับหมัน

แมวกับหมา ต่างดอด มากอดกัน              ผึ้งขยัน แสนหวง ซึ่งรวงรัง

นกคาบหนอน ซ่อนไว้ ไทรโรงโขน           เสือเผ่นโผน ทรมาน ถูกพรานขัง

นึกไม่ออก..จบเห่ ขอ...เอวัง                      ใครจะนั่ง โพสต์ต่อ ...ก็ขอเชิญ     

     * หมายเหตุ *   ดงขุย  ทับหมัน  ไทรโรงโขน   เป็นชื่อหมู่บ้านในท้องถิ่นของผู้เขียน จ้ะ

๐ อยากเขียนต่อ แต่ครูเล่น เห็นหมดป่า

สิ้นปัญญา สามารถ คิดคาดหวัง

"นึกไม่ออก..จบเห่ ขอ...เอวัง                      

ใครจะนั่ง โพสต์ต่อ ...ก็ขอเชิญ " 

ผมขอยืมกลอนครูหน่อยนะครับ    อาจารย์...........   แฮะๆ

"รัตนโกสินทร์ศก"    

สารพันสัตว์  นานา  มากันทั่ว

แต่ละตัว  ทำเยี่ยงสัตว์  ไม่ขัดเขิน

ชวนให้คน  เกรียวกรู  ดูกันเพลิน

ล้วนเจริญ  ใจยิ่ง  ทั้งหญิงชาย

แต่ถ้าคน  ใจเป็น  ดังเช่นสัตว์

ที่ลอบกัด  ลอบขบ แล้วหลบหาย

เกิดเป็นคน  เป็นแค่  แต่เพียงกาย

จิตใจร้าย  สัตว์นานา  ดีกว่าคน

  ยางมะตอยทางรถขี่ที่เรียบราบ

เห็นตะขาบเลาะลวดหนามข้ามถนน

มดตัวน้อยตัดหน้าขวางรถยนต์

สัตว์ถูกชนถนนผ่านกลางไพรี