รูปทรงของความเหงา - 1- เธอเคยเห็นใบไม้ที่กำลังร่วงใช่ไหม มันช่างดูเศร้า...อ่อนแรงกับการปลิดปลิวที่ไร้ทิศทาง ในวินาทีที่เยื่อใยสัมพันธ์ขาดสะบั้น ดวงตาใสของเธอสื่ออารมณ์สะทก สะท้อนวูบ จากนั้นก็ค่อยๆหม่นหมอง ฉาบทาชีวิตเป็นสีทึมเทา นั่นยังไม่ใช่ความเหงาหรอกนะ มันเป็นแค่ลมแล้งที่หอบเอาละอองฝุ่นมาเกาะกุมอารมณ์เพียงชั่ววูบ อีกไม่ช้านานเพียงแค่รุ่งเช้า น้ำค้างหยาดชุ่มจะชะล้างหัวใจเธอให้สดใหม่เปี่ยมพลังขึ้นมาอีกครั้ง เหมือนต้นไม้ที่ผลิใบอ่อนขึ้นมาทดแทน อันมีความหมายถึงการเจริญเติบโตที่ทรงคุณค่า เธอแค่ตระหนกไปเอง.กับช่วงเวลาที่เปลี่ยนผ่าน.....ก็เท่านั้น..... -2 - เธอเคยเห็นใบไม้ร่วงที่ทับถมกันอยู่ใช่ไหม มันหมดเรี่ยวแรงที่จะโปรยปลิวอีกต่อไปแล้ว จึงได้ฟุบเงียบอยู่ตรงนั้น จมดิ่งอยู่กับลมหายใจที่รวยริน สายลมอ่อนหวานหรือน้ำค้างหยาดชุ่มก็ไม่อาจปลุกชีวิตขึ้นมาได้อีก และจะค่อยๆผุพังไปนับจากนี้....อีกไม่นาน เป็นความขาดสะบั้นอย่างสิ้นเชิง หลุดหายไปจากเยื่อใย ส่งกลิ่นความเหงามาแตะจมูกผู้ผ่านทางให้เหลียวมอง ก่อนจะเดินจากไปอย่างไม่ใยดี ไม่มีประโยชน์ที่จะไปรื้อซากของความเจ็บปวดขึ้นมาถามไถ่หรือเรียบเรียง เพราะทุกเรื่องราวจะถูกกัดกร่อน สับสน…..และซ้อนทับกันอยู่จนไม่อาจลำดับความ กลางกาลเวลาที่ผุพัง และมันเป็นรูปทรงที่อาจจะแฝงจมอยู่ในใต้จิตสำนึกของเธอ จากการเฝ้ามอง ใบไม้ร่วงซ้ำหลายๆครั้ง แล้วปล่อยให้ทับถมกัน....จนหมดสิทธิ์รอคอย การผลิใบอ่อนขึ้นมาทดแทน นายเงา 5 มิ.ย. 59 วันอาทิตย์