ระเหยฟ้าซึมดิน

ระเหยฟ้าซึมดิน
ระเหยฟ้าซึมดิน ๏ ใจกลางเก็จกลอกกลิ้ง ห่อนซาบ ผิวเอย ระยับประดับภาพ แห่งห้วง กลิ้งบ้างนิ่งบ้างวาบ- วาวเพชร จนเหือดจนหลั่งหร้วง สู่ฟ้าซึมดิน ฯ ๏ สุกรขุดหน่อเหง้า เผือกบอน คูนอวบอรชร หยัดไส้ เสาะย่ำระยำรอน กลิ้งแยก เป็นสอง เพียงวับกลับกลืนใกล้ นิ่งน้ำธรรมดา ฯ ๏ วายุว่ายุเย้า กระเด็น ร่องลิ่มร้อนสบเย็น วาตร้อย เขียวพื้นยกแผ่นเป็น ชันขอบ อุ้งแอ่งน้ำบ่อน้อย ระริกก้อนใจกลาง ฯ ๏ เขามาด้วยมีดพร้า คมลับ เสาะอวบแห่งลุ่มทรัพย์ ชีพเลี้ยง ข้าวหมากหมกใบจับ จีบห่อ แกงกิ่งก้านกินเกลี้ยง เผือกเนื้อขนมกวน ฯ ๏ เขามาด้วยหน้าที่ แห่งพร้า กลิ้งร่วงดุจน้ำตา หยดหล้าง ระเหยสู่เวหา คือถูก หากสิทธิ์คือคำอ้าง "น่าถี้" คืออะไร ฯ ๏ กลิ้งเถิดกลิ้งเก็จแก้ว กลางใจ ระเหิดเถิดท่องไป ควบคว้าง ร่วงเถิดร่วงสู่ไพร ควบแผ่น ชุ่มพื้น หมู-มีด-ลมอย่าอ้าง น่าถี้เขาเรา ๚ะ๛
ผู้ตั้งกระทู้ ไวกูณฐ์ มาลาไทย :: วันที่ลงประกาศ 2011-08-04 18:47:06

แสดงความคิดเห็น
ความคิดเห็น *

ผู้แสดงความคิดเห็น *
อีเมล
	ไม่ต้องการให้แสดงอีเมล