เข้าใจในความปราถนาดีครับ แต่การแต่งคำประพันธ์ต้องมีความระมัดระวัง โดยเฉพาะการตั้งคำถามถึงพระเจ้าแผ่นดิน(โดยนัยยะของบทประพันธ์นี้คือพระเจ้าอยู่หัว) ก็ถือเป็นการระคายเคืองเบื้องพระยุคลบาทอย่างไม่บังควรเช่นกัน เรื่องเหล่านี้เป็นเรื่องละเอียดอ่อนนะครับ อยากให้คุณทรชนระมัดระวังในจุดนี้ให้มากๆด้วยครับ

ขออภัยที่ต้องติติงครับ

 ก็ยังไม่บังควรอยู่ดีครับ แม้ประเทศในบทกวีจะเป็นประเทศสมมติ แต่ผู้อ่านสามารถรับรู้ได้ทุกคนว่าท่านเปรียบเทียบกับประเทศไทย ข้าฯพระบาทที่ท่านกล่าวถึงนั้นก็อยู่ในนัยยะเปรียบเทียบนี้ด้วย ผมเตือนท่านด้วยความหวังดีและเข้าใจว่าท่านรู้เท่าไม่ถึงการณ์จริงๆ ท่านไปลองอ่านอย่างใจเย็นๆดูใหม่ อ่านในมุมมองของผู้อ่านทั่วไปนะ ไม่ใช่ในมุมมองของตัวท่านเองแล้วจะรู้ว่ามันหมิ่นเหม่มากเลย คุณไม่มีสิทธิ์เปรียบเทียบอย่างนั้นนะครับ แจ้งลบซะเถิดครับ(ผมเองก็แจ้งลบให้คุณด้วยแล้ว) อย่าดื้อดึงต่อไปเลย คิดเสียว่าผมขอเถอะครับ 

ขอบคุณครับ

 ท่านทรชน ผมไม่สงสัยใจเจตนาของท่านหรอกครับ(เพราะถ้าผมสงสัยผมคงไม่เสียเวลาเตือนอย่างสุภาพและเกรงใจอย่างนี้หรอกครับ) ที่ผมเตือนเพราะบทกวีบทนี้มันหมิ่นเหม่อย่างน่าเป็นห่วง ผมไม่รู้ว่าคนอ่านคนอื่นจะรู้สึกอย่างไรนะครับ แต่ผมอ่านแล้วรู้สึกใจหาย ยังไงก็ระมัดระวังในคราวหน้าหน่อยนะครับ

ขออภัยที่ต้องเตือนมาให้รู้สึกไม่สบายใจ

กระบี่ใบไม้

"ชีวิต"

ผมฝึกงานผ่าน “โครงการส่วนพระองค์ สวนจิตรลดา”

แม้ไร้ใบปริญญาประกาศนียบัตรไม่ขื่นขม

กาลหนึ่งเดือนเหมือนร้อยปีไม่ตรอมตรม

สุขสมหวังดั่งใจหมายปรารถนา ฯ

...

 สอนให้รู้ว่าจะเขียนอะไรต้องรู้จักระมัดระวัง

พูดตามตรงไม่ต้องเขียนอะไรให้เยอะก็ได้ ของานดีๆสักงานมีคุณค่าที่อ่านแล้วประทับใจก็พอ

เปิดมาเห็นแต่ คุณทรชนบ้านนอก อ่านดูก็พอใช้ได้ มีเขียนผิดเขียนถูกบ้างก็ไม่ว่ากัน

แต่ก่อนเข้าทุกวันเห็นคุณเขียนมาเยอะอย่างนี้เบื่อเลยไม่อยากที่จะเข้ามาดูเลย

เราว่ามันรกกระดานมากไป

จริงๆแล้วเหตุการณ์ที่คุณทรชนคนเมืองเห็นมันเป็นอดีตแ้ล้วครับ ปัจจุบันท่านทรชนบ้านนอกก็ไม่ได้ลงถี่อย่างนั้นแล้ว จะเหลือก็แต่ใจไว รีบลงผลงานที่ยังไม่ผ่านการคัดกรองให้รอบคอบอีกนิดหน่อย(แต่อย่างน้อยตอนนี้ก็คัดกรองมากกว่าแต่ก่อนเยอะแล้ว) เชื่อว่าไม่นานก็จะพัฒนาเป็นนักกลอนคุณภาพคนหนึ่งได้เองล่ะครับ

สู้ๆครับ ^-^v

"ขอน้อมจิตคารวะ ทรชนคนเมือง"

ขอคุณทรชนคนเืมืองอย่าเคืองโกรธ

กานท์กลอนโฉดรกลายตาอย่าสงสัย

หัดเขียนกลอนตามอารมณ์ผสมใจ

แต่ไม่ได้เรียนรู้ไซร้ฉันทลักษณ์อันดี

ชีวิต "ทรชนบ้านนอก" นี้ ดั่งกระบี่ท่านว่า

ใจร้อนหนักหนาไม่ช้าเร็วรี่

ไร้คัดกรองตรองทวนให้ถ้วนถี่

ท่าน"กระบี่ใบไม้"แทงใจหลายครั้งเตือน

อีกหนึ่งอาจารย์ที่คอยสอนสั่ง

ครูผู้สร้างความหวังเสมอเหมือน

ฉันทลักษณ์ เรื่องเล่า ความสำคัญอย่าเลอะเลือน

เป็นทั้งครูทั้งเพื่อนร่วมเดินทาง (สิบอกให่ อิ อิ)

คนร่อนเร พเนจร หาเช้ากินค่ำ

เหยียบย่ำรอนแรมอย่างอ้างว้าง

มือถือน้อยร้อยเรียงเสียงเลือนราง

อาจมีบ้างที่ผิดไปใคร่เมตตา

คนเขียนกลอน ตามอารมณ์ ผสมเหล้า

คลุกและเคล้า เข้าไม่ถึง รูปภาษา

หมั่นฝึกตน เรียนรู้ตาม เหล่าครูบา

หวังนำพา ใจแจ่มแจ้ง แถลงการณ์

น้อมเทิดทูนท่าน อ.ราศิพิจิก เป็นครู

เรียนรู้ผู้คมคาย "กระบี่ใบไม้"สังหาร

"ปรัช วลีพร" งามซึ้งถึง แท้ผลงาน

อาจารย์ "พีรมิตร พึ่งโพธิ์" ก็ห่วงใย

"รัตนโกสินทร์ศก" โศกมนต์ร่าย

กรีดวางลาย สายเพลงพิณ เสนาะใส

"วิวัฒน์ บัตรเจริญ" แท้นั่นไซร้

ส่องโคมประทีบใต้แสงจันทรา

อีกหนึ่งมิตรคิดว่าเดินเคียงข้าง

การเวกน้อยไม่อ้างว้าง "ภูสุภา"

นานนานเห็นท่านอาจารย์จะเวียนมา

ท่าน"ไวกูณฐ์ มาลาไทย"ใครรู้ดี

คนเห็นใจแรงงานไทยประดิษฐ์คำ

"เดชา เวชชพิพัฒน์"ล้ำอักษรศรี

คุณตาต้อมพร้อมตักเตือน ณ ที่นี้

"แก้วกาญจน์"ชี้กลโกง สคบ.

สมาคมนักกลอนแห่งประเทศไทย

เรืองรองคัดกรองได้หลากหลายหนอ

ดีไม่ดี ใช่ไม่ใช่ ไม่สอพลอ

ผมขอแค่ความเห็นใจ"ทรชนคนเมือง"อย่างเคืองกัน

คนไทยที่รักด้านภาษามีมากมาย

แต่ไม่กล้าย่างกรายมาสร้างสรรค์

เพียงเพราะใจกลัวเย้ยหยามจึงหวาดหวั่น

เพราะกาพย์ฉันท์ไม่ถึงแท้ซึ่งใจคน

"ทรชนคนเมือง" เรืองรองแห่งปัญญา

"ทรชนบ้านนอก"ยังแสวงหาให้หลุดพ้น

"ทรชนคนเมือง"อย่าซึมเศร้าในกมล

"ทรชนบ้านนอก" ยังห่างไกลสิ่งท่านหวัง

ขอน้อมคารวะจากใจ

"ทรชนบ้านนอก"

 ฉันทลักษณ์ใหม่หรือครับ ?

หากเป็นเช่นนั้นก็ย่อมไม่มีผิดผังกลอนครับ ว่าไปตามอิสระเลย 

ส่วนเนื้อหาค่อนข้างสับสนวุ่นวายเป็นเส้นสปาเกตตี้  และบางส่วนคล้ายจะก้าวล่วงขอบเขตไปนิด คราวหน้าก็พึงระวังครับ หากสมมุติชื่อประเทศตั้งให้เห็นชัดเจนว่าไม่ใกล้เราเลยครับ (ฮา)

ถึงจะอ้างว่าฝัน แต่ควรให้คนอ่านประทับใจกว่านี้นะครับ พยายามต่อไป ตราบที่ยังมีไฟอยู่

(นะสิบอกให่ อิอิ)

เมืองสาระ(ขำ)ขัน ใหม่

 ท่องนคราแคว้นเขตสาระขัน

อัศจรรย์ประหลาดจิตพิศวง

เยื้องย่างกรายแลหลากหลายที่งวยงง

อัสดงเลือนลับแล ณ ราตรี

ใต้ปกครองรัฐบาลอันชอบธรรม

ดำรงค้ำ รัฐสภา ด้วยศักดิ์ศรี

เหล่าประชา ไพร่ส.ส. ผู้ภักดี

ตั้งกระทู้ชี้  ประสงค์การ แก้ฎีกา

“เรียนท่าน ประธานสภา ที่เคารพ

กระผมจบ ด๊อกเตอร์ ใคร่ปรารถนา

อยากจะแก้ รัฐธรรมนูญ หลายมาตรา

โปรดให้ ส.ส.ในสภา มาโหวตที”

กระผม ขอกล่าวเรื่อง ไม่เคืองแค้น

ทุกทั่วแดน สาระขัน ในวันนี้

เขาเลือกผม เป็นผู้แทน ด้วยชอบดี

หวังให้มี การแก้ไข ให้ถูกทาง

สองมาตรฐาน ต้องปรับเปลี่ยน เขียนขึ้นใหม่

สาระขัน จึงจะได้ ไม่บาดหมาง

รัฐธรรมนูญ อันเก่า มันเลือนราง

ซ่อนอำพราง ให้แตกแยก แปลกครรลอง

 
มันเป็นเหตุ ให้เสนา ไพร่อำมาตย์

ได้ประกาศ ถึงศักดา อันผยอง

สองฝากฝั่ง แดงเหลือง เรืองลำพอง

กู่กล้าก้อง ไม่ยอมใคร ในอัตตาฯ

พาชมเที่ยว รัฐสภา สาระขัน

มันสุขสันต์ เหมือนละคร ยิ่งหนักหนา

เวทีมวย ชกน้ำลาย หลายลีลา

สิ้นจักพา เที่ยวชมต่อ คุกวังวน

คนทำบาป ต้องรับกรรม ทัณฑสถาน

มิพบพาน อิสรภาพ ในแห่งหน

มาวันนี้คุก มากวุ่นวาย ร้ายสัปดน

ปกปิดคน ซ่อนเร้น เป็นอำพราง

มันช่างไร้ จิตสำนึก แห่งบาปบุญ

กากสถุล ไอ้ซากเดน เวรกระถาง

มืดมิดบอด ซุกซ่อนแอบ พร่าเลือนราง

คุกกลับสร้าง สุนทรียะ สราญใจ

เหนื่อยกับคุก ใจหม่นหมอง มิผ่องศรี

หลบหน้าหนี เข้าวัด ขัดเกลาวิสัย

หวังหลุดพ้น มุ่งแสวงหา สวรรคาลัย

แสงธรรมทอง ส่องไซร้ สว่างกมล

เดินเข้าวัด เราศรัทธา กระไรหนอ

อ้อนวอนขอ ด้วยธูปเทียน สำเร็จผล

ยี่สิบบาท อย่าขาดเหลือ เพื่อบันดล

จะสุขล้น ทานเงินตรา หาวิมาน

อันพระสงค์ องค์เณร เถรวาท

ประสิทธิ์ประสาทอะไรในสถาน

เคาะกะโหลกกะลาหานิพพาน

ท่องสวดอาขยานวันวันฉันอะไร

เบญจางคประดิษฐ์ พระประธาน

ขอพรบันดาล เซียมซี ที่เสียงได้

องค์พระท่าน โปรดเมตตา อย่าดูดาย

 กระดาษใบหมาย จงสมหวัง ที่ตั้งใจ

สาระขัน รัฐสภา อันไร้เกียรติ

จักหยามเหยียด วังวน คุกขี้ไก่

วัดแท้วัด ปุถุชนสงฆ์ เป็นปะไร

เหนื่อยแล้วไซร้ พักตรึกตรอง มองการณ์ไกล

เที่ยวรัฐสภา คุกวัดวา สาระขัน   

สิ้นอัศจรรย์ คลายจิต พิสมัย

แลได้เห็นหลายสิ่งอย่างการณ์อันใด

จักหลับใหลเข้าสู่ห้วงนิทราเอยฯ

 ขอน้อมคารวะจากใจ

"ทรชนบ้านนอก"