...กาลครั้งหนึ่ง...อะไรก็ไม่รู...

...กาลครั้งหนึ่ง...อะไรก็ไม่รู้...
...กาลครั้งหนึ่ง...อะไรก็ไม่รู้... กาลครั้ง...หนึ่งแสนนาน-ไม่นานนัก พบเรื่องราวไม่น่ารักแต่ลุ่มหลง กับเรื่องราวแสนคงมั่น-เกือบมั่นคง รักยืนยง-หลงยืนยัน-ฝันระทวย พบเจ้าชายหน้าตาดีแต่ขี้เหร่ หลงรักสาวนัยน์ตาเขซึ้งแสนสวย มีฐานะแสนยากจนปนร่ำรวย รักษาตายายล้มป่วย(แต่แข็งแรง) วันหนึ่งมีแม่มดดี-ที่ใจร้าย แอบมาหลงรักเจ้าชาย-เกลียดกลั่นแกล้ง ร่ายเวทย์มนต์ที่แผ่วเบาอย่างรุนแรง เสกเจ้าชายเป็นฟักแฟง-ผลแตงไทย ข้าราชการร่วมกันด้วยช่วยกันด่า อยากให้เจ้าชายกลับมาเพื่อผลักไส ปกครองบ้านเมืองร่มเย็น-ลุกเป็นไฟ ประชาชนแสนร้อนใจ-สรวลเฮฮา พระโหราแสนฉลาดขาดแต่โง่ ประกาศเรื่องราวใหญ่โต-กระซิบว่า วิธีแก้ไขมนต์ดำ-ย้ำมนต์ตรา เรียกระดมผู้กล้ามา-ไม่มาดี? ร่วมค้นหาของวิเศษ(ไร้เหตุผล) ออกผจญภัย-สราญแสนหวานที่ ค้นหาไข่ไดโนเสาร์-เหาอินทรีย์ เพิ่มสง่าเสริมราคีให้เจ้าชาย ส่วนสาวเจ้าปลอมเป็นชาย(คล้ายเป็นหญิง) ไม่ทอดทิ้ง-พร้อมทิ้งทอด-ยามจอดป้าย ยอมประสบความลำบาก(อยากสบาย) ร่วมคลี่คลาย-ยิ่งลำบาก...ยุ่งยากพลัน อัศวินหน้ามลก้นกระดก หลายหมื่นพกความองอาจแต่ขาดขวัญ คล้ายชนะแต่พ่ายแพ้ยักแย่ยัน เหลือแต่สาวหนึ่งเดียวนั้น(คุณมั่นใจ?) สัตว์ประหลาดแสนเก่งกาจนั้นขี้เกียจ ถูกยัดเยียดชัยชนะแต่แพ้ให้ เก็บได้ไข่ไดโนเสาร์-อย่าเอาไป ไดโนเสาร์มันอยากให้-ไม่อยากเอา กลับมาพร้อมไข่วิเศษ-เกรดต่ำต่ำ แก้ไขเวทย์ที่ลึกล้ำ(ซ้ำร้ายเข้า?) รีบปาไข่ใส่เจ้าชาย...คล้ายแกล้งเดา เสือกโดนเป้า(ไม่อยากโดน)โดนทำไม? แล้วเรื่องก็จบแฮปปี้-ที่เลือดสาด เจ้าชายได้ขึ้นครองราชย์(โดนโห่ไล่) พบงานแต่งเจ้าฟักแฟง-ผลแตงไทย พร้อมกับเจ้าสาวคนใหม่...คือแม่มด???? ชมรมเฉียดวรรณกรรม ต่วย"ตูน พอกเก็ตแมกาซีน ปักษ์หลัง กุมภาพันธ์ 2555
ผู้ตั้งกระทู้ กระบี่ใบไม้ (rainny4111-at-hotmail-dot-com) :: วันที่ลงประกาศ 2012-04-30 23:25:47

[1]

ความคิดเห็นที่ 1 (2270287)

เป็นมุขขำขันที่ร่ำให้ไม่ออกหัวเราะไม่ถนัด ในท่ามกลางเส้นสปาเกตตี้มีซอสมะเขือเทศแหละหมูสับซ่อนอยู่แต่เห็นชัด (ฮา)

เป็นตลกที่ต้องทำให้คิด เป็นความเหลวไหลที่มิไร้สาระ นึกถึงอุณรุธร้อยเรื่องของคุณสุวรรณ

ซู้ดย้อดมากกกกก ครับ

ผู้แสดงความคิดเห็น ราศีิพิจิก วันที่ตอบ 2012-05-01 23:46:05

ความคิดเห็นที่ 2 (2270878)

อ่านเรื่องนี้แล้ว นึกถึงกลอนเชิงสร้างสรรค์แนวขำๆ ที่คุณสุวรรณกวีหญิงฝีปากเอกต้นกรุงรัตนโกสินทร์รจนาไว้ในอุณรุธร้อยเรื่อง

อ่านดูแค่บทจำแลงกายก็ขำกลิ้งลิงกัดหมา เพราะตัวละครแปลงตัวกันอุตลุตแต่ไหงแปลงเป็นตัวเองทั้งนั้น (ฮา)

รี้พลให้กลายเป็นโยธา ไอยราแปลงเป็นคชสาร

พาชีแปลงเป็นอาชาชาญ พระพรหมานแปลงเป็นท้าวธาดา

ไกรสรให้แปลงเป็นสิงหราช สกุณชาติให้แปลงเป็นปักษา

พระราเมศแปลงเพศเป็นรามา พยัคฆาแปลงเป็นพยัคฆี

พระยาครุฑแปลงเป็นสุบรรณจร วานรแปลงเป็นกระบี่ศรี

นาคาเป็นพระยาวาสุกรี โกสีย์แปลงเป็นท้าวหัสนัยน์

พระสุริยันนั้นเป็นทินกร ศศิธรเป็นดวงแขไข

เจ้าพลายงามแปลงนามเป็นหมื่นไวย ชาละวันนั้นให้เป็นกุมภา

พระอิศวรแปลงเป็นพระศุลี ทรพีแปลงเป็นมหิงษา

เทเวศร์แปลงเพศเป็นเทวา กินราแปลงเป็นกินรี

พระยาหงส์แปลงองค์เป็นเหมราช พระดาบสแปลงชาติเป็นฤๅษี

โคกลายกายาเป็นคาวี มฤคีแปลงเป็นมฤคา

มยุเรศกลายเพศเป็นยูงพลัน ทศกรรฐ์นั้นแปลงเป็นยักษา

อุณากรรณนั้นเป็นบุษบา ปันหยีแปลงกายาเป็นอายัน

ขุนแผนแผลงแปลงกายเป็นพลายแก้ว สียะตราเพริศแพร้วเป็นหย้าหรัน

คนธรรพให้แปลงเป็นคนธรรพ์ นางพิมกลายกายพลันเป็นวันทอง

ความเหลวไหลคือการแปลงร่างเป็นตัวเอง (จะแปลงไปทำไมเนี่ย?) แต่ความแม่นยำของคนแต่งคือแปลงไม่ผิดสักตัวเลย เอากะท่านสิ (อิอิ)

สุดท้ายก็สรุปลงได้ว่าเกณฑ์ไพร่พลมาเต็มพิกัด ยังมีแก่นอยู่นะเนี่ย

ต่างตนสำแดงแผลงฤทธิ์ ทศทิศไหวจบสยบสยอง

โยธาเหลือหลายก่ายกอง คับคั่งทั้งท้องสนามใน

อ่านทีแรกก็จะงง ๆ และขำ ๆ กับละครเรื่องนี้ แต่ติดตามไปหน่อยจะเห็นว่ามีแก่นเรื่องหลักอยู่เป็นตุเป็นตะ มีไคลแมกซ์ยียวนน่าดู ที่ให้หนุมานถูกศรพระรามแล้วก็เอ่ย(สิบ)ปากสั่งเสียอย่างทศกัณฐ์ สั่งเสียจบพราหมณ์ก็กลายร่างเป็นผู้หญิงแล้วก็ตาย ... กวน มึน โฮ มั่ก ๆ ช่างกล้า ช่างกล้า (ฮา ฮา)

ผู้แสดงความคิดเห็น ราศีิพิจิก วันที่ตอบ 2012-05-04 09:20:23

ความคิดเห็นที่ 3 (2270885)
งานของคุณกระบี่ใบไม้ นี่เดาว่าน่าจะมีอิทธิพลจากเรื่องของคุณสุวรรณไม่มากก็น้อย แต่คุณกระบี่ใบไม้อาศัยสิ่งตรงกันข้ามมาเดินเรื่องเหลวๆไหลๆ-แต่มีสาระ (ฮา) แค่พูดถึงเวลาก็เริ่มกวนแล้วครับ ........กาลครั้ง...หนึ่งแสนนาน-ไม่นานนัก พูดถึงเรื่องราว......พบเรื่องราวไม่น่ารักแต่ลุ่มหลง พูดถึงเจ้าชาย.....พบเจ้าชายหน้าตาดีแต่ขี้เหร่ พูดถึงคนรักของเจ้าชาย ................สาวนัยน์ตาเขซึ้งแสนสวย พูดถึงแม่มด .........วันหนึ่งมีแม่มดดี-ที่ใจร้าย พูดถึงอัศวิน ......หลายหมื่นพกความองอาจแต่ขาดขวัญ พูดถึงสัตว์ประหลาด......สัตว์ประหลาดแสนเก่งกาจนั้นขี้เกียจ ไคล์แมกซ์ .......... แล้วเรื่องก็จบแฮปปี้-ที่เลือดสาด เจ้าชายได้ขึ้นครองราชย์(โดนโห่ไล่) พบงานแต่งเจ้าฟักแฟง-ผลแตงไทย พร้อมกับเจ้าสาวคนใหม่...คือแม่มด???? แม่มดนี่ดีนะครับ ถึงจะใจร้ายก็ตาม (ฮา) คุณกระบี่ใบไม้เดินเรื่องด้วยภาษาที่ขัดแย้งกันจนจบแบบกวน-มึน-ฮา รักษาคอนเซปต์ได้มั่นคง(แต่ไม่คงมั่น) ตลอดเรื่อง (ฮา) ต้องนับถือจริง ๆ ว่าคิดได้ยังงัยเนี่ย ยังดีที่เจ้าชายไม่กลายเป็นตุ๊ด (ฮา ฮา) เป็นเรื่องราวยิ่งใหญ่-ไร้สาระ เห็นจะจะว่าดี-แต่เหลวไหล เป็นรางชางสร้างสรรค์-ปั้นน้ำไป เห็นหัวใจอันสง่า-น่าขำจริง (นะสิบอกให่ อิอิ)
ผู้แสดงความคิดเห็น ราศีิพิจิก วันที่ตอบ 2012-05-04 09:30:07

ความคิดเห็นที่ 4 (2271002)

เป็นความบังเอิญอย่างน่าแปลกใจเลยครับ อุณรุทรร้อยเรื่อง ของคุณสุวรรณ ผมก็เพิ่งเคยเห็นเป็นครั้งแรกนี่แหละครับ ^^

ถ้าถามว่าผมเอาแนวคิดแบบนี้มาจากไหน ขอตอบว่าเป็นความบังเอิญมากกว่าครับ พอดีมีวันหนึ่งผมนั่งรถกลับจากที่ทำงาน มีดีเจคลื่นวิทยุคนหนึ่งเขาเล่านิทานตลกออกอากาศ เนื้อความก็มีประมาณว่า "การครั้งหนึ่งมีเจ้าชายหน้าตาดีแต่ขี้เหร่ ไปหลงรักสาวชาวบ้านที่นัยน์ตาเขแต่ว่าสวย..." ประมาณว่าเป็นการเล่นคำอย่างตลกๆ แล้วเขาก็ตัดไปคุยเรื่องอื่นทั้งๆที่กะลังอยากจะฟังต่ออยู่แท้ๆ ผมก็เลยเกิดความคิดที่จะแต่งกลอนที่มีลักษณะการใใช้คำที่ดูขัดแย้งกันทุกบรรทัด ดูซิผลมันจะออกมาเป็นยังไง ผลที่ได้ก็เป็นอย่างที่เห็นแหละครับ แหะๆ...

ผู้แสดงความคิดเห็น กระบี่ใบไม้ วันที่ตอบ 2012-05-04 15:52:56

ความคิดเห็นที่ 5 (2271055)

เป็นผลงานที่น่าสนใจ น่าศึกษา ครับ

ผู้แสดงความคิดเห็น วิวัฒน์ บัตรเจริญ วันที่ตอบ 2012-05-04 19:27:58

[1]

แสดงความคิดเห็น
ความคิดเห็น *

ผู้แสดงความคิดเห็น *
อีเมล
	ไม่ต้องการให้แสดงอีเมล