*short short story* ---ลูกทุ่งโลหะหนัก--- ************** แสงตะวันแข่งกับฝนในฤดฝนโดยแซมแสงตามเม็ดฝนมาเป็นเกล็ดกลม ยวง ระยิบ ...กอข้าวที่เติบโตเป็นหนุ่มจากต้นกล้า ออเบียดกันเต็มอันนา คลองไส้ไก่นำน้ำจากคลองชลประทานใหญ่ไหลระผ่านหลังบ้านข้าพเจ้าไปอีกทุ่งฝั่งโพ้น บ้านเรือนแบบกระไดห้าขั้น หันหลังให้คลองเล็ก ผินหน้าไปทิศตะวันออก บ้านที่พิงละเมาะ อันหมายถึง ชัยภูมิที่มั่น พิงเขา ข้าพเจ้าขุดคูล้อมหน้าบ้าน แบบหน้าบ้านจรดลำน้ำ ตามเคล็ดหลักฮวงจุ้ย ของคนจีน เมื่อลมฝนมา พร้อมกับน้ำท่าจากชลประทาน เหล่าปลาที่ซุกซ่อนอยู่ตามคลองไส้ไก่รกพงหญ้า ก็เริงร่าน้ำใหม่ ที่ประเดิมมาทั้งบนฟ้าและคลองขุดอันระบายสู่ไร่นา ทำให้ปลาช่อนตัวขนาดข้อมือ กระเสือกกระสนขึ้นมา จากคลองไส้ไก่ มันบิดท้องเกลือกถนนหินคลุกที่ข้าพเจ้านำมาโรย เป็นทางเข้าบ้าน ข้าพเจ้าพบมันในวันเย็นวาน มันกำลังแถกไร้จุดหมาย นั่นคือ ไม่รู้ว่าจะไปสู่หนใด ตามสัญชาตญาณที่มุ่งหาโลกใหม่ แสงไฟจากหน้ารถ ที่ข้าพเจ้าขับกลับจากในเมืองมุ่งสู่เรือน จับหลังที่ใส่เสื้อเกล็ดดำ มันสวมเสื้อหนังเหมือนนักร้องเฮฟวี่ เมทัล เกล็ดเงินใต้ท้องนั้นคือโลหะประดับ หิน โลหะหนัก(heavy metal rock) อาจารย์กูเกิล แปลอย่างนั้น ภรรยาบอกให้ข้าพเจ้าหยุดรถ หล่อนเดินไปเก็บปลาเครื่องแบบโลหะหนัก เมทัลนั้นไว้ในอุ้งมือ แล้วกลับมายังรถ ผมไม่ถาม ไม่ต้องบอกก็รู้ว่านำไปปล่อยในสระข้างบ้านด้านทิศเหนือที่เราขุดไว้ริมระเบียง ผมคุ้นกับปลาช่อนมาตั้งแต่เด็ก ช่อนมีนามว่าสเนก ฟิช เนื่องจากมีหัวคล้ายงู ถ้าปลาดุกดำ จะเรียก แค็ท ฟิช เพราะหน้าเหมือนแมว ดุกน่าจะเป็นนักร้องแร็ป แนวดารา วิล สมิธ มีหนวดคล้ายกัน แสงตะวันแข่งกับสายฝนในฤดฝน พอฟ้าครึ้ม เมฆต่ำ โดยตะวันยามเย็นยังไม่โรยตัวลี้ขอบโลก วลีฝนตกแดดอก ให้แสงเหน็บตามหลังเม็ดฝนแสดงคุณค่าเม็ดกลมยวงระยิบ กอข้าวเริ่มชะลูดใบเริงร่า นับจากเติบโตเป็นหนุ่มจากต้นกล้า ปานเวทีดนตรีร็อค ที่คลาคล่ำด้วยฝูงชน พวกเขาออเบียดกันเต็มอันนา คลองไส้ไก่นำน้ำจากคลองชลประทานใหญ่ไหลระผ่านหลังบ้านข้าพเจ้าไปอีกทุ่งฝั่งโพ้น เหมือนดนตรีตะวันตกไหลมาสู่โลกตะวันออก บ้านเรือนแบบกระไดห้าขั้น หันหลังให้คลองเล็ก ผินหน้าไปทิศตะวันออก แต่ข้าพเจ้าชอบหันไปมองตะวันตกดิน ปลาช่อนโลหะหนัก และดุกแร็ป ทำให้ผมคิดถึง nu metal นาม linkin park ที่ผมจะต้องเขียนบทความดนตรีเกี่ยวกับเขาให้น้องคนหนึ่ง ที่เป็น บก.เช็กชั่น ไลฟ์สไตล์ระดับสูง ฮาร์ด คอร์ ไม่ใช่แนวลูกทุ่งอย่างในนิตยสาร ต่วย"ตูน ใน pencyber ที่มีครู อาจินต์ ปัญจพรรค์ เป็นประธาน ท่านให้ข้อแนะนำแก่ผมว่า "ขอให้ประมวล ดาระดาษ เลือกเอาว่าจะเขียน essay หรือ นิยายลูกทุ่งที่มีพระเอกร้องลำตัดเกี้ยวสาวที่ทุ่งโพรงมะเดื่อ..." ข้าพเจ้ายิ้มทุกคราเมื่อนึกถึงวาทะอันให้กำลังใจประโยคนี้ที่ท่านมีต่อข้าพเจ้า ข้าพเจ้าจึงเขียนเรื่องสั้นสั้น แนวลูกทุ่งที่มีกลิ่นไอของดนตรีโลหะหนัก ในสำนวนลูกทุ่งสไตล์ครู เพื่อบูชาครูเนื่องในโอกาสวันคล้ายวันเกิดของข้าพเจ้า 2กย.53 ดังนี้@ลฯ~ http://www.youtube.com/watch?v=bftTUAIVMUQ