หน้าหลัก | ข้อมูลสมาคม | บทความ | บทร้อยกรอง | ข่าวสารประชาสัมพันธ์ | กิจกรรม | กระทู้ | หนังสือ | ร้อยกรองออนไลน์ |
เวียนวัฏกาล | |
พิณพาทย์ระนาดร่ำพร่ำเพลงโศก
บรรเลงโลกห้องรวมร่วมโหยไห้
ค่อยค่อยเคลื่อนเวียนซ้ายย่างย้ายไป กลิ่นธูปอบอวลไอ ไหวตามลม ในโลงนั่นนอนนิ่งทิ้งสิ่งสรรพ คณานับในภาระเคยสะสม เผชิญโชคชะตา รับอารมณ์ เผชิญสุขทุกข์ถม นิยมปวง รู้รสชาติชิมโลกสุขโศกเศร้า รู้หนักเบา แบกบท ก็หมดห่วง วัฏกาลกอดก่ายทลายลวง ถึงโชติช่วงชั้นชน ก็หล่นลง พิณพาทย์ระนาดหยุดผุดเสียงสวด บุญนักบวชสวดให้ในประสงค์ ฉัตรเชิงชั้นยอดเมรุเป็นวัฏวง ควันลอยส่งสิ่งบางเบาเถ้าถ่านควัน ทิ้งอะไรไว้ต่างหน้าโลกจารึก โลกรู้สึกรสชาติโลก สุขโศกศัลย์ โลกนี้ผุดชีวี พลิกชีวัน | |
ผู้ตั้งกระทู้ ภูวดล ภูภัทรโยธิน :: วันที่ลงประกาศ 2009-09-29 12:05:08 |
[1] |
ความคิดเห็นที่ 1 (1989337) | |
.ทางสุดท้าย ปลายจบ มิหลบเว้น จะดีเด่น ดังใหญ่ โดนไฟเผา นรกหรือ สวรรค์ จะบรรเทา เหลือเพียงเถ้า ธุลี ผงขี้ดิน .คนอยู่หลัง วังวัง อาจเคว้งคว้าง ภาพเลือนลาง แลลับ มาดับสิ้น ระลึกหวน หนครั้ง ยังชีวิน เคยดีดดิ้น ไขว่คว้า อำลาแล้ว
| |
ผู้แสดงความคิดเห็น ภัทราจิตร วันที่ตอบ 2009-09-29 12:57:48 |
[1] |
Copyright © 2010 All Rights Reserved. |
Visitors : 869780 |