(แก้ไขครับ)

รีดร้องร่ำ หริ่งเรไร
กังวาลไพร จั๊กจั่น
เข้าฤดู สู่คิมหันต์
เหมันต์ผ่าน ลมร้อนมา

เสนาะโสต สะนั่นเสียง
ร้อยเรียบเรียง ถ้อยภาษา
ดังกึกก้อง ระงมป่า
พร่ำเพรียกหา หมายคู่ครอง

ผืนป่าดิน ถิ่นอีสาน
เมื่อวันวาน น้ำไหลนอง
มีป่าไพร ไว้ปกป้อง
ตามครรลอง วีถีชน

หลากลายล้วน สรรพสิ่ง
คือความจริง ถิ่นฐานตน
เลี้ยงชีพอยู่ ด้วยสุขล้น
ป่าและคน ต่างพึ่งพา

ผักหวานป่า ไข่มดแดง
ยามหน้าแล้ง คอยออกหา
ของกินเรา อยู่ในป่า
เห็ด ผัก ยา ล้วนมากมี

น่าเศร้าใจ ถิ่นเฮือนเฮา
คนขลาดเขลา ใจอัปรีย์
เผาทำลาย ป่าไม้นี้
เบียดบังที่ อ้างทำกิน

เพราะใจคน เห็นแก่ตัว
ยอมทำชั่ว ตัดไม้สิ้น
ครอบครองเอา ฮุบที่ดิน
ใจมลทิน เลวระยำ

เมนูหนึ่ง จากอีสาน
ครั้งวันวาน ยังจดจำ
ฝีมือแม่ ที่เลิศล้ำ
ตำน้ำพริก จั๊กจั่น

ตัดปีก ล้างน้ำ ให้ดี
พริกผักชี มาเตรียมหั่น
น้ำปลาร้า สิ่งสำคัญ
เมื่อครบครัน ก็เริ่มทำ

สับ สับ สับ สับ และสับ
ไม่ต้องนับ ว่ากี่คำ
แหลกดีแล้ว เอามาตำ
เครื่องปรุงยำ คลุกเคล้าไป

ปรุงรสดี ให้อร่อย
มะม่วงน้อย ผ่ากลางไว้
อาหารดี อีสานไทย
น้องกลอยใจ ลองไปชิม

ม่วนเด้อหมู่ ถิ่นอีสาน
กลับสงกรานต์ ไปลองลิ้ม
กินเที่ยวกัน ให้เต็มอิ่ม
เก็บรอยยิ้ม ความทรงจำ

ฯลฯ