การเอ๋ยการเมือง

.อนาถนัก จักโกรธ โทษใครเขา

อนาถเหล่า กังฉิน กินด้านหนา

อนาถหนอ อนาถนี้ มีนานมา

อนาถหน้า วอกลิง กลิ้งหลอกลวง

.สงสารนัก ตัวเอง เซ็งคนอื่น

สงสารผืน ไตรรงค์ องค์ในหลวง

สงสารผู้ ลำบาก ยากทั้งปวง

สงสารดวง ประเทศ มีเภทภัย..

ถือว่าเป็นสอสอจึงสอดแทรก

ถือว่าเป็นเรื่องแปลกโดดเข้าใส่

ถือว่าเป็นสภาประชาธิปไตย

ถือว่าใครไม่มีสิทธิ์ปิดสภา

จึงสำแดงอำนาจอย่างกราดเกรี้ยว

จึงสำแดงอย่างเดียวคือชอบด่า

จึงสำแดงสันดานเหมือนมารยา

จึงสำแดงแบบข้าไม่เหมือนใคร

.ศึกสยอง หมองหม่น สุดทนทุกข์

ศึกมิสุข  เศร้ากิน เลือดรินไหล

ศึกแย่งยื้อถือตนต่างคนไทย

ศึกอยากใหญ่ ยังอยู่ คู่ครองเมือง

..ผุดไม่เกิด เปิดหน้า หนาแต่วอก

ผุดผาดออก ถูกลบ เหมือนกลบเรื่อง

ผุดความเข็ด เคล็ดพอง จนนองเนือง

ผุดคั่งแค้น คาวเคือง หนอเมืองนี้.

เห็นคลุมเครือเกาะกลุ่มอย่างคลุ้มคลั่ง

เห็นบางครั้งทำท่าแบบปาหี่

เห็นกระทั่งท้ารบชวนตบตี

เห็นบางทีด่ากันลั่นวาจา

เห็นให้กล้วยชูนิ้วเข้าคิวบู๊

เห็นทำขู่แถมแกล้งยกแข้งขา

เห็นความกร่างไม่ยั้งอหังการ์

เห็นแล้วไม่ธรรมดา...ส่อสันดาน