เขียนดอกสร้อยไม่ลงเอย

ไม่กล้าต่อกรด้วย

๐ ระฆังดังหง่างเหง่ง
แว่วนักเลงเร่งร้องท้า
กลัวกาพย์กลอนเสภา
ในแหล่งหล้าจะจืดจาง
๐ ครูแจ้งท่านจากไป
กวีใช่จะเว้นว่าง
ศิลป์สายไม่วายวาง
แม้เวิ้งว้างมิวางวาย
๐ ดึกดื่นมิฝืนเฝ้า
หวั่นว่าเช้าจะสร่างสาย
ชื่นชมคำคมคาย
และลวดลายเลิศเลอนัก...

เพราะมันยังไม่จบ

และอยากให้เพื่อนๆเข้ามาพูดคุยด้วย

ข้าน้อยขออภัยคุณเชลยศักดิ์มาณที่นี้ด้วย

ประลองกลอนประลองกันในวันนี้

ณ เวทีสมาคมฯชมรมใหญ่

ขอเชิญเพื่อนพี่น้องผองคนไทย

รักษาไว้กลอนกานท์ผลงานครู

สืบทอดศิลป์ภาษาค่าล้ำเลิศ

ให้บรรเจิดงานกลอนสุนทรภู่

ประดับโลกงามสง่ามาเชิดชู

ร่วมกอบกู้วรรณศิลป์แผ่นดินไทย

สลดใจ

ส่วนลึกของหัวใจ

ใจ กับ ใจ สัมผัสซ้ำ

ไม่อยากต่อกรด้วย

ขอบคุณที่แก้ไข

อย่างนี้ค่อยต่อกรกันได้

แต่ คำว่าเอย ยงเป็น เชอย อยู่มั้ย 555

อย่ายึดติดในรูปแบบจนแคบคับ

ทางเดินนับไม่ถ้วนล้วนสร้างสรรค์

องค์ประกอบมากมายสายสัมพันธ์

ถ้าขยันแบบฉลาดชาติเจริญ

     ๐ ยึดเอ๋ยยึดติด
อันความคิดที่แท้ก็แค่นั้น
จะตีกรอบระบอบระเบียบเปรียบกระไรกัน
ก็คนเราทั้งนั้นสรรค์สร้างมา
จะลงเอยลงอ้ายเสียหายฤา
นี่นะหรือศิลป์แสงแห่งภาษา
เพียงแค่ใจใฝ่ดีมีเมตตา
เจริญกว่าทรชนคนเถื่อนเอย...

ขอขอบคุณสหายมาทายทัก

ฉันทลักษณ์ต้องเคร่งไว้ให้สระสวย

เขียนไม่ดีผีกลอนจะสอนมวย

คนหัวซวยมาซุกซนชนบังตอ

๐ กลัวเอ๋ยกลัวกล้า
มัวเงื้อง่าเงอะงะจะจดจ่อ
กลัวอย่างโน้นอย่างนี้มัวรีรอ
เมื่อใดพ่อนักฝันจะทันกิน
กลัวผิดกฎบทบาทราชการ
แต่ข่าวคราวชาวบ้านเดือดดาลดิ้น
ที่มักว่าด่าเล่นเป็นอาจิณ
กลับไม่ยินเสียงด่าประชาเอย...

กลอน ดอกสร้อย ๑ บทมี ๘ วรรค คำสุดท้ายลงเอย

ใครไม่ลงเอย ถือว่านอกครู

ไม่ใช่ความคิดแคบคับอะไร

แต่จะสอนเด็กว่าอย่างไร ผู้ใหญ่หัวรั้นไม่ลงเอย

ยังมีหน้ามาสั่งสอน ถ้าไม่ใช่ครูก็ถอยไป

ถ้าเขียนกลอนแปดจะไม่ว่าเลย แต่นี่ดอกสร้อย

อย่าทำเป็นเถื่อนจนลืมรากเหง้า

อันอ้อยตาลหวานลิ้นแล้วสิ้นซาก     แต่ลมปากหวานหูไม่รู้หาย
แม้นเจ็บอื่นหมื่นแสนไม่แคลนคลาย เจ็บจนตายนั้นเพราะเหน็บให้เจ็บใจ

( เพลงยาวถวายโอวาท: สุนทรภู่ )

แล้วที่ครูสอนตามตำราน่ะ  เด็กเอาไปใช้ประโยชน์อะไรบ้างล่ะ   สร้างสรรค์ประเทศชาติอะไรบ้างมั๊ยไอ้ดอกสร้อยเนี่ย  คนจะเล่นกลอนเล่นดอกสร้อยผิดๆถูกๆ  มันจะตายหรือไง  คนที่คับแคบนี่มันอัตตาสูงนะ  ใครจะเพี้ยนจากตัวเองไม่ได้เลย  เพี้ยนหน่อยทำเป็นโวยวาย   เด็กบ้านเราตามไม่ทันบ้านเมืองอื่นเพราะมันไม่รู้จัดคิดเองแต่งเองให้เหมือนเด็กเมืองอื่นๆ  นี่ใช่ไหมผลผลิต(Output) ของครู ที่ส่งผลกระทบ (Impact) ต่อเด็กและประเทศชาติ  

        กวีเอกเสกสรรค์วรรณศิลป์     ชื่อยลยิน "สุนทรภู่" ครูอักษร

ยูเนสโกกล่าวชื่อลือขจร                   สรรค์งานกลอนสร้างสรรค์วรรณคดี

--คนฝึกกลอนหรือกลอนฝึกคน--

--คนฝึกคัดหัดกลอนดูย้อนยอก

เหมือนโดนหลอกบอกใบ้ให้มองเห็น

แต่ความจริงยิ่งใหญ่ในความเป็น

คือประเด็นเย็นไว้มาไขกัน

--คนหัดกลอนกลอนหัดให้คัดเขียน

ความพรากเพียนเรียนรู้ดูน่าขัน

ต้องฝึกฝนทนอยู่ดูเป็นวัน

เพื่อความฝันอันนิดพิชิตใจ

--ฝึกสมองลองใจให้รู้คิด

ค่อยประดิษฐ์จิตจ่อตามข้อไข

ลับสมองตรองดูรู้ว่องไว

จะมองไกลในมุมอับบังคับวาง

--กลอนสอนคนบนจิตให้คิดอ่าน

ให้ประสานงานดูรู้สะสาง

รู้รับกฎบทบาทวาดเส้นทาง

เป็นแบบอย่างสร้างคนบนสังคม

--รู้ระเบียบเรียบร้อยต้องคอยจัด

รู้ฝึกหัดจัดคำทำเหมาะสม

บังคับคำนำถ้อยร้อยเกลียวกลม

ใช่จ่อมจมล้มผังนั่งเขี่ยคำ

--คนฝึกกลอนกลอนฝึกคนสนสักนิด

ลองเอาจิตคิดสักตอนก่อนถลำ

จงสอนคนบนแบบแผนเป็นแก่นนำ

ใช่เพ้อพร่ำทำมั่วไปไร้กฎเกรฑ์....

-----------------------------------  

               กลอนคือกลอน  สอนให้ทำ   คำสัมผัส

ถ้าจะหัด   ต้องหาคำ  ทำอักษร

มีแบบแผน  เป็นกฎ  ของบทกลอน

มีวรรคตอน  มีจังหวะ   มีละเว้น

           ถ้าจะเขียน   ให้แปลก  คิดแหกกฎ

เขียนเป็นกล  เป็นบท  ไว้อ่านเล่น

เขียนตามคิด   เขียนตามใจ  ไร้กฎเกณฑ์

คือร้อยแก้ว  อย่าเห็น  เป็นร้อยกรอง

นานาจิตตัง

                       ๏   เขาแลเขาว่านั้น                                            นางนวล

                                                      คนหนึ่งแลเรรวน                                               ว่าข้าง*

                                                      อีกคนว่ามันมวล                                                 แมลงภู่  พ่อเฮย

                                                      เขาว่าสามเขาอ้าง                                                ต่างด้วยตาเขา๛

                                *ข้าง = ค่าง น. ชื่อสัตว์เลี้ยงลูกด้วยนมในวงศ์ Cercopithecidae ลักษณะคล้ายลิง ขนสีเทาหรือดํา ลําตัว แขน ขา และหางยาวกว่าลิงทั่ว ๆ ไป กินใบไม้และผลไม้ (ราชบัณฑิตยสถาน)

รัก รัก รัก คอยแต่รัก คอยพร่ำเพ้อ

รัก รัก รัก คอยแต่เหม่อ คอยแต่หวัง

รัก รัก รัก รัก รักแล้ว ใจยังฝัง

รัก รัก รัก อีกกี่ครั้งขอเป็นเธอ

     **มักง่ายร่ายเล่นล้อ                 ต่องาน

           มักง่ายร่ายสืบสาน               หว่านไว้

                        มักง่ายร่ายเคียงกานท์          หาญหัก  นักแล

                     มักง่ายร่ายนั้นไร้                  ใช่ผู้ปัญญาชน

     **ครวญคิดจิตจ่อจ้อง             มองนัย

    ครวญคิดจิตจ้องไป             ใฝ่รู้

                    ครวญคิดจิตหวั่นไหว         ในกฎ   จดเอย

                              ควรคิดจิตต่อสู้                     ท่านผู้เจริญการ.......

ร้อยภาษากำสรวลสำนวนภู่

ล้วนเชิดชูศิลปค่ามากล้ำ

มวลบทกลอนสอนไว้ใจจงจำ

ลิขิตคำอักขราภาษากวี

ประลองกลอนหรือกัดกันลั่นเว็บไซต์

เด็กรุ่นใหม่เป็นงงบวกสงสัย

ค่อยค่อยสอนกันดีกว่าอย่าร้อนใจ

จะเหมือนไฟลามทุ่งพุ่งพริบตา

ล้วนแต่เพื่อนพี่น้องครองใจรัก

ผูกสมัครวรรณศิลป์รินภาษา

"จะชอบผิดในมนุษย์เพราะพูดจา"

สุนทรภู่สอนมากว่าสองร้อยปี

๐คนเขียนกลอนเขาพูดจาภาษาสวรรค์

ไม่กัดกันลั่นกระทู้หรอกหนูจ๋า

"จะชอบผิดในมนุษย์เพราะพูดจา"

แล้วที่ว่า"กัดกัน"นั่นของใคร

๐คนเขียนกลอนอายนักถูกหักหน้า

สุนทรภู่สอนมาจำได้ไหม

ต้องบวชพระหลบลี้หนีราชภัย

แทบสิ้นไร้ที่พึ่งจะพึ่งพา

               ปากเอ๋ยปากคน

เที่ยวนั่งบ่นจับผิดมุ่งอิจฉา

สงสารใจสงสารจิตอนิจจา

มีอัตตาเกินตัวเต็มหัวตน

              กฎสังคมมีไว้ใฝ่ศึกษา

อ้างศักดาอวดรู้จู้จี้บ่น

ข้างเข้าถูเหวี่ยงแข้งขาช่างหน้าทน

นี่หรือคนแสนดีที่มีเอย.

                   สักวาวันนี้เวทีว่าง

                   การประลองต้องร้างเกือบห่างหาย

                   นักเลงกลอนนอนเปล่าเราเสียดาย

                   เพื่อนหญิงชายเชิญมาท้าประชัน

                   ให้เลื่องชื่อลือลั่นสนั่นเว็บไซต์

                   ร้อยกรองไทยล้ำค่าพาสุขสันต์

                   หากพวกเราช่วยส่งเสริมต่อเติมกัน

                   ทั้งโคลง ฉันท์ กาพย์ กลอน กำจรเอย

 เพิ่งได้พบประสพเว็บเสพย์กวี

กระผมนี้ความรู้ด้อยน้อยหนักหนา

เพียงรักชอบกวีขานเนิ่นนานมา

ขอพี่น้องต่างมารดามาสอนกัน

หากผิดพลาดประการใดขอช่วยแจ้ง

ช่วยแถลงแจงความรู้เอ็นดูหนา

จะปรับเปลี่ยนเขียนให้คล่องต้องตำรา

จะนำพาบทกลอนไทยให้ยืนยง 

...ปฐมกวี...