หยุดหวังวาดปรารถนาตามหาฝัน
หยุดคืนวันปั้นแต่งแฝงหลอกหลอน
หยุดเยื่อใยไห้โหยหาทั้งอาวรณ์
หยุดไหวอ่อนอ่อนแอแต่นี้ใจ

หยุดวิ่งตามถามไถ่ไล่ไขว่คว้า
หยุดคิดว่าเขายังรักแกล้งผลักไส
หยุดคำนึงถึงนิยามความห่วงใย
หยุดหลงใหลในคำหวานที่หว่านลวง

หยุดแก้ตัวกลัวเขาเข้าใจผิด
หยุดใช้สิทธิ์ของคนรักทักแหนหวง
หยุดหวังวาดปรารถนาเขามาควง
หยุดติดบ่วงห่วงอาลัยที่ไม่จริง

หยุดคิดว่าเขาจะกลับมารับขวัญ
หยุดโทษกรรม์นั้นกับสรรพสิ่ง
หยุดคารมคมหนามถามท้วงติง
หยุดคือนิ่งถือสงบบรรจบวาง

หยุดรั้นดื้อถือใจใฝ่อวดเก่ง
หยุดตัวเองนะใจปล่อยให้ว่าง
หยุดตีโพยตีพาย เดินสายกลาง
หยุดทุกอย่างยุติจงปลงอภัย.


ประพันธ์โดย คุณ ใบบัวบก
: 16 ก.พ. 2551 11:42


สมเด็จพระมหาสมณเจ้า กรมพระปรมานุชิตชิโนรส ทรงนิพนธ์ ลิลิตตะเลงพ่าย ตอนพระมหาอุปราชแห่งกรุงพม่า ยาตราทัพไปตีกรุงศรีอยุธยา และต่อมาได้กระทำยุทธหัตถีกับ สมเด็จพระนเรศวรมหาราช ระหว่างทาง พระมหาอุปราช ทรงทอดพระเนตรเห็น ต้นสายหยุด

สมเด็จพระมหาสมณเจ้า กรมพระปรมานุชิตชิโนรส ทรงนิพนธ์ โคลงสี่สุภาพ (ถ่ายทอดอารมณ์ความรู้สึกของพระมหาอุปราช ที่มีความคำนึงถึงพระมเหสี) ไว้ ความว่า


สายหยุดหยุดกลิ่นฟุ้ง..........ยามสาย
สายบ่หยุดเสน่ห์หาย...........ห่างเศร้า
กี่คืนกี่วันวาย.....................วางเทวษ..ราแม่
ถวิลทุกขวบค่ำเช้า..............หยุดได้ฉันใด

ดอกสายหยุด ยังหยุดกลิ่นหอมในยามสาย
แต่นี่ยามสายแล้ว ความรักความสิเน่หาของข้าซึ่งมีต่อนางอันเป็นที่รัก ยังไม่ทีท่าว่าจะหยุด สร้างความทุกข์เศร้ามิได้ห่างแก่ข้า
กี่คืนกี่วันกันนะ เราจึงจะวายจากความคิดถึง และปล่อยวางความทุกข์ความเทวษเพราะความคิดถึงนี้ ลงได้
ก็หวนถวิลถึงนางอยู่ทุกเช้าค่ำ จะให้หยุดได้ฉันใดเล่า

สมัยผู้เขียนศึกษาชั้น มัธยมศึกษา อ่านโคลงสี่สุภาพบทนี้ ไม่สู้จะซาบซึ้งเท่าใดนัก ในปัจจุบัน หวนกลับไปอ่าน กลับบังเกิดความซาบซึ้ง ในระดับน้ำตาซึม

เพราะความคิดถึง ในจิตใจเป็นเรื่องที่ หยุดหรือ หักห้ามได้ยาก ทรมานจนสุดที่จะหาสิ่งใดมาเปรียบเทียบ

เพราะความรัก ส่งผลทำให้เกิดความคิดถึง เมื่อเรารักใครสักคนเข้าให้แล้ว ไฉนเลยจะสามารถหยุดคิดถึงเขาผู้นั้นลงได้อย่างเด็ดขาด

เจ้าดอกสายหยุด เอ๋ย เจ้าดอกสายหยุด

http://www.bloggang.com/mainblog.php?id=tao