--เฝ้าถนอมกล่อมเกลี่ยเลี้ยงลูกยา

คลอดออกมาตีนเจ้าเท่าฝาหอย

แม่ไม่เคยเหนื่อยล้าตั้งตาคอย

เห็นลูกน้อยเล่นสนุกแม่สุขใจ

--ยามลูกเจ็บแม่ปวดแสนรวดร้าว

แม่คอยเฝ้าป้อนยาหาหวั่นไหว

เสียงลูกน้อยร้องมาครั้งคราใด

ทำเหมือนให้ใจแม่หยุดต้องทรุดกาย

--แม้จะเหน็ดจะเหนื่อยแสนเมื่อยล้า

ถึงกายาขาดสองต้องสลาย

แม้เจ็บป่วยคราใดยังไม่คลาย

ขอเพียงได้เห็นหน้าลูกเป็นสุขพอ

--ลูกทั้งหลายโตได้ในวันนี้

เจ้าเคยมีสิ่งใดให้บ้างหนอ

เจ้ารู้ไหมว่าใจแม่ไห้รอ

แม่นั้นขอเพียงใจลูกผูกสัมพันธ์....

(เขียนนานแล้วอยากให้อ่าน)