ลา...มะลิลา

ลา...มะลิลา
๏ “สุดเหมันต์สรรค์สังสังสารวัฏ ให้ทึบชัฏระบัดสล้างกลางทุมสุม ให้นกเค้าเขาขวยด้วยรึงรุม หมายตีขลุมกลุ่มขาวดาวราตรี ฯ ๏ เจ้านิทราดาราท้าเขียวใบ นกเค้าไหวใกล้ลาล้ารังสี เค้าสงสารวานวัฏอย่าพลัดพี่ ดาวแคป่าราตรีก็พลีตน” ฯ -๒- “ลา...มะลิลา ขึ้นต้นเป็นมะลิซ้อน พอแตกใบอ่อนก็ร่อนลมบน...” ๏ แม่ค้างแตงแผงไผ่ในรกคา กัลยาร่มใบใสฉ่ำผล แม่ค้างไหนไผ่รวกให้ปลวกป่น แตงกวาผลหม่นซูบหุบเถาใบ ฯ ๏ พอลมแล้งแห้งเหี้ยนเตียนต้นนุ่น นุ่นไม่คุ้นขุ่นเคืองอัชฌาสัย เหลือแต่ผลแต่ฝักประจักษ์ไว้ แล้วแตกไปปุยปลิวพลิ้วใยละมุน ฯ ๏ ณ กอน้ำย่ำเลนเป็นกำก่อ ฉัน...กำกอบ่อเตยเย้ยใต้ถุน เธอตัดใบใส่ตะโก้...โถพ่อคุณ เตยไม่คุ้นตะโก้โก้ไม่นาน ฯ ๏ พอขันหมากฝากอ้อยมาลงรัก ลงหลังพักหลังเพิงเหลิงรักหวาน อ้อยก็จืดชืดเชือนไม่เหมือนวาน อ้อยหลังบ้านฟันปล้องแล้วล่องวาย ฯ ๏ เจ้ากลอยขาวคาวคันฝันและใฝ่ เจ้ากลอยไหลระน้ำลำธารฝาย จากแช่ฉ่ำเป็นช้ำชอกมาหลอกได้ เจ้าตรอมตายคายพิษเขาคิดทาน ฯ -๓- ๏ “ลา...มะลิลา ขึ้นต้นเป็นมะลิซ้อน พอแตกใบอ่อนก็ถอนไปผลาญ...” มะลิร้อยรอยเข็มแทะเล็มลาญ ไม่ทันบานกานกิ่งเลื้อยอย่าเรื่อยลิ่ว ฯ ๏ น้องแตงกวาผ่าครึ่งมาถึงเอว เต้นเย้วเย้วเร็วส่ายให้ใจหวิว แม่ค้างไหนพ่อค้างนั่นแม่กันคิ้ว พ่อเสือหิวหิ้วแตงกวามาชั่งกิโล ฯ ๏ ให้น้องนุ่นหนุนตักพ่อรักเร่ โอ้ละเห่เสน่ห์ฝักอย่ายักโย้ จากผ่องขาวราวสำลีเป็นปริโป๊ ให้มอดโตตายขุยคุ้ยนุ่นกิน ฯ ๏ ใบเตยหอมดอมดมขนมเนื้อ อร่อยเหลือเจือเจ้ามาเคล้ากลิ่น ขนมหมดรสเนื้อเบื่อพรากภินท์ กากใบเตยไม่เคยกินได้ยินไหม ! ๏ ควั่นโคนแดงแฝงหวานสู่ย่านยอด ปล้องอ้อนออดกอดกรีดรีดหวานไหล ยิ่งหวานลิ้นก็หวานคำจำนรรจ์ไป ทิ้งชานใยไยรีบหับหีบลา ฯ ๏ เจ้ากลอยขาวคาวคันฝันและใฝ่ เจ้ากลอยไหลตายแล้วกลอยแก้วจ๋า ใส่ตะกร้าล้างน้ำช้ำอุรา สำลักดิ้นสิ้นชีวาในห่าธาร ฯ -๔- ๏ จากกล้าฝ้ายผายเผล็ดเมล็ดสวรรค์ มาร้อยพลันมั่นหูกผูกเส้นสาน กี่ปุยร้อยกี่ปอยฝ้ายสร้างลายงาน ช้อยตระการชาญกระตุกหูกกี่ทอ ฯ ๏ สีละเส้นเต้นตัดขัดขิดขด ฝ้ายปากสั่นรันทดขดขืนขอ ฝ้ายสีขาวร้าวหูกผูกกี่รอ ขาวลออเป็นช่อรวงลายมลาย ฯ -๕- ๏ “ลา...มะลิลา ขึ้นต้นเป็นมะลิซ้อน พอแตกใบอ่อนก็ถอนไปขาย...” น้ำตานองน้องฝ้ายมากลัวตาย ก้มมองลายหลายจุดที่ผุดตัว ๚ะ๛
ผู้ตั้งกระทู้ ไวกูณฐ์ มาลาไทย :: วันที่ลงประกาศ 2011-08-24 23:04:20

[1]

ความคิดเห็นที่ 1 (2209587)
ชอบครับ ขอบคุณครับที่แบ่งปัน
ผู้แสดงความคิดเห็น คนแก่งคอย วันที่ตอบ 2011-08-26 09:35:25

ความคิดเห็นที่ 2 (2210431)
เพราะดีครับคุณไวกูณฐ์ แต่ช่วยอธิบายสองบทแรกที่เกี่ยวกับดอกแคได้ไหม แคกับนกเค้าอะไรยังไง ผมไม่เข้าใจจริงๆ ว่ามันโยงไปที่เรื่องโสเภณีได้ยังไงอ่ะครับ จะให้ผู้หญิงที่แค มันก็แปลกๆอยู่ยังไงไม่รู้ ผมรู้จักแต่แคที่ไว้แกงส้มอ่ะครับ ต้นมันไม่ใหญ่ นกเค้าคงไปเกาะไม่ได้
ผู้แสดงความคิดเห็น คนอ่านกลอน วันที่ตอบ 2011-08-29 10:42:37

ความคิดเห็นที่ 3 (2210748)

ขอบคุณครับ คุณคนอ่านกลอน ที่แวะเข้ามาแสดงความคิดเห็น

ก่อนอื่นต้องขอออกตัวก่อนว่า แคป่า ไม่ใช่ดอกแคสำหรับทำแกงส้ม อย่างที่เป็นทรงพระจันทร์เสี้ยวนะครับ -*- มันเป็นไม้ยืนต้นชนิดหนึ่ง บ้างเรียกว่าแคนา ดอกสีขาวสวย (และก็ทานได้เหมือนกันครับ)

...หากเปรียบดอกไม้ริมทางเป็นสตรีผู้เสียเปรียบ สำหรับโสเภณีนั้น ผมเปรียบเป็นดอกแคป่าครับ เธอจะเบ่งบานยามราตรี เป็นดวงเด่นสีขาว ตัดกับตะคุ่มมืดของพุ่มใบ

แต่ความงามยามราตรีนั้น ไม่มีอะไรจีรัง ยามที่เธอต้องน้ำค้างหนักของลมรุ่ง เธอจะร่วงลงพื้นก่อนอาทิตย์ของวันใหม่จะมาเยือน

บ้านผมมีอยู่หลายต้นครับ ผมหลงเสน่ห์แคป่าเข้าอย่างจัง งานกลอนของผมต้องมีแคป่า ผมเคยพูดกับตัวเองอย่างนั้น

นกกะปูดชอบไปเกาะกิ่งแคป่าหน้าบ้านผมครับ เช้า ๆ ร้องปูด ๆ น่าหนวกหูดีแท้

และมีบางคืนที่ผมเห็นนกเค้าแมว (หรือนกแสก ?) เกาะอยู่ครับ

ดังนั้นจึงยืนยันได้ว่า กิ่งของแคป่า เค้าแข็งแรงดีจริงครับ นกเกาะได้ การันตีโดยนกกะปูดขาประจำ ^^

ผู้แสดงความคิดเห็น ไวกูณฐ์ มาลาไทย วันที่ตอบ 2011-08-30 00:47:20

ความคิดเห็นที่ 4 (2210752)

“ลา...มะลิลา ขึ้นต้นเป็นมะลิซ้อน....

จำได้ว่าผมได้ยินครั้งแรกในชั่วโมงวิชาภาษาไทยครับ ..

สวัสดีครับอ.ไวกูณฐ์ คงสบายดีนะครับ แวะมาเคารพและอ่านงานครับ

ผู้แสดงความคิดเห็น รัตนโกสินทร์ศก วันที่ตอบ 2011-08-30 02:30:00

ความคิดเห็นที่ 5 (2210775)

ถึงคุณรัตนโกสินทร์ศก...

แต่พอได้ยินท่อนนั้นทีไร ทำไมผมนึกถึงแต่งานสีฬาสีก็ไม่รู้ (ลองนึกภาพเชียร์หลีดเดอร์ สแตนด์ และเสียงกลองประกอบ) คุณสมกับเป็นกวีมากกว่าผมเสียอีก 55

ขอบคุณนะครับ เทอมนี้เรียนหนักหรือเปล่า ส่วนผมสบายดีครับ ขอบคุณนะครับ

ผู้แสดงความคิดเห็น ไวกูณฐ์ มาลาไทย วันที่ตอบ 2011-08-30 08:47:17

ความคิดเห็นที่ 6 (2211188)

สวัสดีครับอ.ไวกูณฐ์ มาลาไทย

บันไดอีกเป็นแสนกว่าขั้นกว่าผมจะไต่ป่ายปีนไปถึงคำว่ากวี แต่คงเร็วขึ้นเพราะวันนี้อาจารย์แตะก้นผมขึ้นไปเสียไกลเชียวครับ ฮ่าๆ

ตอนนี้อยู่ช่วงปลายเทอมเริ่มเบาลงแล้วครับ แต่ก็ยังนอนดึกเหมือนเดิมยังเพราะยุ่งกับการขีด ๆ เขียน ๆ (ทำไมมันไม่มีการปิดเทอมเหมือนการเรียนก็ไม่รู้)

ผมก็สบายดีครับ

ขอบคุณครับ

ผู้แสดงความคิดเห็น รัตนโกสินทร์ศก วันที่ตอบ 2011-08-31 10:07:57

[1]

แสดงความคิดเห็น
ความคิดเห็น *

ผู้แสดงความคิดเห็น *
อีเมล
	ไม่ต้องการให้แสดงอีเมล