"เมตตาธรรมค้ำจุนโลก"

   เสื้อต่างสีคิดอาฆาตหมายชีวิต

มีดวงจิตดุจสัตว์ร้ายกายอสูร

ผิดหลักการสถาบันอันเทิดทูน

ฝังเพิ่มพูนความเกลียดชังทั้งวิญญา

   พ่อแม่นั้นส่งเสริมเจ้าเข้าเรียนรู้

กับคุณครูผู้สอนงานการศึกษา

ฝึกอาชีพถึงถ่องแท้แห่งปัญญา

เพื่อนำพาชีวิตศิษย์ให้ได้ดี

   สองมือนั้นควรจับมั่นฝันของตน

เร่งฝึกฝนเพียรตำราย่อมสุขี

จับปากกาเหลาดินสอต่อหน้าที่

อย่าได้มีจับมีดปืนสะอื้นตรม

   ทุกสีเสื้อสถาบันฝันเกิดก่อ

ร่วมถักทอสู่เป้าหมายหายขื่นขม

นักเรียนโฉดนักเลงใช่ใจระทม

ค่านิยมอันผิดเก่าเราทิ้งไป

   ปลูกศรัทธาการศึกษาด้วยความรัก

ต้องประจักษ์ลืมศักดิ์ศรีมีสดใส

สถาบันเป็นหนึ่งเดียวเกี่ยวร้อยใจ

ฝึกเด็กให้รักสมานสามัคคี

สร้างเป้าหมายกิจกรรมไว้นำหน้า

สร้างความกล้าค่านิยมเป็นวิถี

สร้างส่งเสริมปั้นเยินยอค่าคนดี

สร้างวิธีนี้ด้วยเมตตาธรรม ฯ

ขอน้อมคารวะจากใจ

"ทรชนบ้านนอก"

      "อีกหนึ่งศพที่จบลง"

  อีกหนึ่งศพจบลงด้วยฝีมือใคร

เสียงร่ำไห้ดังระงมระทมหนอ

อีกกี่ร่างต้องดับม้วยถึงจะพอ

อยากวอนขอความเห็นใจให้ปราณี

   กระเทือนใจในภาพข่าวอันซ้ำซาก

ฤา วิบากแห่งกงกรรมย้ำย้อนนี้

เสียงปืนก้องกระหน่ำยิงดับชีวี

ใครช่วยชี้เมืองป่าเถือนหรือไงกัน

   อันธพาลสันดานโจรคราบนักเรียน

ยังวนเวียนดับแค้นแสนโศกศัลย์

เอาศักดิ์ศรีมีชีวิตเป็นเดิมพัน

สถาบันพ่อกูนี้้ต้องเรืองนาม

   น่าเสียดายไร้ทิศทางจักกำหนด

น่ารัดทดสลดใจให้เหยียดหยาม

น่าอนาถชาวบ้านกล้าด่าประณาม

น่านิยามคำนักเลวกว่านักเรียน

   สิ้นความหวังหมดศรัทธาเป็นยิ่งนัก

ไร้ทิศหลักการศึกษามุ่งพาเพี้ยน

ค่านิยมศักดิ์ศรีเก่าในโรงเรียน

ซ้ำวงเวียนเขียนเรื่องเล่าไม่จบเอยฯ

ขอน้อมคารวะจากใจ

"ทรชนบ้านนอก"

                  "ซ้ำซาก"

     ปัญหานี้ใครกันหนอจะสะสาง

เรื่องทุกอย่างเกิดที่ใดใช่ปัญหา

นักเลงโฉดป่าเถื่อนเห็นตำตา

คงเข่นฆ่าล้างแค้นกันทุกวันไป

     สถาบันปลูกฝังสร้างคนดี

คือศักดิ์ศรีควรดำรงอย่าสงสัย

เสื้อสีต่างหายิ่งใหญ่เกินกว่าใคร

แล้วทำไมไยไม่แก้แลสักครา

      ทุกข์พ่อแม่แก่ชราเผาศพลูก

เก็บกระดูกลูกน้อยเศร้าหนักหนา

กี่ศพแล้วยังอับจนสิ้นปัญญา

ประหนึ่งว่าการศึกษาพาตัวตาย

     เหตุไฉนยังหลงทางกับปัญหา

สิ้นศรัทธาเรื่องเหล่านี้จนใจหาย

แม้หลบหลีกซ่อนเร้นยังวอดวาย

ปัญหาร้ายยากจะแก้หรืออย่างไร

ขอน้อมคารวะจากใจ

"ทรชนบ้านนอก"