![]() |
หน้าหลัก | ข้อมูลสมาคม | บทความ | บทร้อยกรอง | ข่าวสารประชาสัมพันธ์ | กิจกรรม | กระทู้ | หนังสือ | ร้อยกรองออนไลน์ |
เ รื อ ใ บ สี เ ลื อ ด | |
๑.
เมื่อลมเอื้อเรือใบเริ่มไหวแล่น
ณ ดินแดนแคว้นแหล่งแสวงหา
ทิศทางกางทาบตราบลมพา
ขอบฟ้าคลี่คุ้งโค้งของโมงยาม
ถอนสมอต่อทางไปข้างหน้า
รอยเท้าเผยเอ่ยคำลามาไถ่ถาม
ลมพัดพร้าวข่าวรันทดใช่งดงาม
ทะเลครามล่ามลมใจจึงไกลฝั่ง
๒.
ยอด "บูโด" ขจีเรียวคลุมเขียวสด
ซับรินรดน้ำตาฟ้าลงมาฝัง
โอ้แห้งเหือดเลือดเลอะอันเกรอะกรัง
หวู่ลมถั่งลอดประตูสู่เรือนชาน
จำหยุดนิ่งสิ่งใกล้ใกล้จึงไม่ถึง
ใต้อกลงคงไม่ซึ้งจึงไม่ซ่าน
แผ่นดินเดียวเปลี่ยวชำระทรมาน
กี่หมุนเวียนกี่เปลี่ยนผ่านกาลฤดู
เป็นเหล็กงอมารอวางกลางถนน
มาดักปล้นป่นฆ่าเวลาอยู่
เสี้ยวนาทีเพื่อชีวิตปิดประตู
หลั่งพรั่งพรูสู่ความตายที่หมายปอง
๓.
เมื่อลมเอื้อไยเรือใบมิไหวแล่น
กลับเสียบแทนเนื้อใจจนไหม้หมอง
ดั่งเรือบกยกขบวนป่วนเลือดนอง
ขอบฟ้าผ่องต้องรอคอยฝอยน้ำตา !!!
ข อ บ ฟ้ า ผ่ อ ง ต้ อ ง ร อ ค อ ย ฝ อ ย น้ำ ต า ! ! !
...
ระวี ตระการจันทร์
| |
ผู้ตั้งกระทู้ ระวี ตระการจันทร์ :: วันที่ลงประกาศ 2014-07-29 19:28:28 |
[1] |
ความคิดเห็นที่ 1 (3678209) | |
เรือใบเจ้าเอย เจ้าจงฝ่าคลื่นลมของทะเลกว้าง เหินข้ามเทือกเขาบูโด ไปสร้างมหากาพย์ที่ไม่รู้จบ ให้มนุษยชาติแห่งอุษาคเนย์ต่อไป | |
ผู้แสดงความคิดเห็น มุ้งมิ้ง วันที่ตอบ 2014-07-29 23:02:06 |
[1] |
Copyright © 2010 All Rights Reserved. |
Visitors : 825849 |