*รำพัน*

หวิวในไล้ลมเชย

สายลมเคยเชยชื่นต้อง

ฝ่าฝนปนฟ้าร้อง

เสียงดังก้องต้องทนฟัง

พิรุณคุ้นเคยใจ

ชุ่มฤทัยในหนหลัง

แผ่นดินถิ่นความหวัง

ก่อพลังยั้งยืนยง

อาทิตย์สถิตแสง

เร่งร้อนแรงแสงที่ส่ง

หรี่แสงแรงลดลง

ราตรีคงตรงครอบครอง

ดั่งในฤทัยนาง

เรียมแคลงคลางหมางใจหมอง

ชิดใกล้ได้ประคอง

บางครั้งหมองนองน้ำตา

เปลี่ยนไปในฤดู

ยอดพธูดูหลายหน้า

ค่ำคืนชื่นอุรา

อาทิตย์มาพามึนตรึง

สับสนหม่นฤทัย

ยอดดวงใจให้คิดถึง

ห่างไกลใจคนึง

ในน้ำหนึ่งซึ่งใจนาง

โบราณขานเล่ากล่าว

เป็นเรื่องราวข่าวนวลนาง

สามวันพลันลาร้าง

นางปล่อยวางร้างลาจร

เรียมร่ำคร่ำครางครวญ

ร่ำรัญจวนนวลสมร

รู้อยู่อู่ที่นอน

อย่าแคลนคลอนจรใจเรียม

*ลำนำโดย ก้านแก้ว นวอาวุธ*