๐๐ฟันฝ่าคราทุกข์ร้อน         ผ่อนเย็น

    ลำบากยากลำเค็ญ          เผ่นสู้

    ใครนะจะมองเห็น           เป็นผล   แท้เอย

    ใครเล่าเฝ้ารับรู้              สู่เวิ้งวังวน

เป็น

๐๐ฟันฝ่าคราทุกข์ร้อน         ผ่อนเย็น

    ลำบากยากลำเค็ญ          เผ่นสู้

    ใครนะจะมองเห็น           เป็นแน่   แท้เอย

    ใครเล่าเฝ้ารับรู้              สู่เวิ้งวังวน

(ไม่รู้หลุดตรงไหนอีกช่วยแนะนำด้วยตาลาย)

มีหลงตาอยู่อีกจุดหนึ่งครับ

๐๐จะใครไม่ร่ำร้อง             มองเมิน

    คงอยู่คู่กันเดิน              เกริ่นข้อ

    ต้องมีที่เผชิญ               เกินใคร่  คิดเอย

    เสริมสู่คู่มิท้อ                ต่อตั้งหยัดยืน

สงสัยต้องเลิกเข้าเว็บนี้แระ เพราะเมื่อวานแสดงความคิดเห็นเรื่องอีเห็นไว้ กลับถูกลบกระทู้  ถือว่าคับแคบมาก  ต้องการโชว์แต่งานเขียนตัวเอง   แป่ววววว............เลิกเข้าและขอเลิกมีส่วนร่วมรับรู้ในเว็บนี้ตั้งแต่บัดนี้เป็นต้นไป 

กราบขออภัยอย่างสูงมากๆ  เข้าใจกระทู้ผิดไปครับ

--ผมว่าคงจะเข้าใจผิดกันคำว่า"อีเห็น"เป็นคำผวน ทางสมาคมคงยึดไปตรวจสอบก่อน

   ว่าส่อไปทางอานาจารหรือไม่ แต่ผมก็เห็นว่าทางสมาคมคืนมาให้แล้วนี่ครับ อย่าน้อยใจ

   ไปเลย อยู่เป็นเรี่ยวเป็นแรงให้กับภาษาศิลป์ของเราจะได้ยืนยาวต่อไปนะครับ

                                                                                      ขอบคุณครับ