อตฺเถโส อุปาโย
           AND TANK YOU
                    ที่ให้กำลังใจ

     ยูโมโกะ  น่าจะเข้าใจอะไรผิด  หรือหวังดี ก็สุดแล้วแต่  แต่ซึ่งข้าพเจ้านั้น  แม้นภูมิรู้น้อยด้อยปัญญา  เพราะมิใคร่ได้ศึกษาจากตักกศิลาโดยตรง  แต่ก็พยายามศึกษา  หาความรู้  ตามสรรพทิศาปาโมกข์  เรียนรู้วัฒนธรรม  ของไทยประเทศ  เช่นวัฒนธรรมตามตูดหมา  เอ้ย..ตามตูดผู้ใหญ่  ซึ่งสุนักจักไม่กัด  และมักสังเกตดูบรรดาพี่ท่านทั้งหลาย  ที่สำเร็จศิลปยุทธจากไทยนคร  และกรุงศรีประเทศ  ก็ได้เห็นพฤติกรรม  มหกรรม  ภาริยกรรม  เวรกรรม  บรรดาท่านเหล่านั้นที่บังอาจแต่งตั้งตัวเองเป็น  อภิมหาเกจิ  เก่งทุกวิทยาการยิ่งกว่า หลวงหนุ่ย  แห่งฟากฝั่งทะเลอันดามันซะอีก  สามรถเข้าควบคุมการตัดสิน  ได้ทุกสำนักไม่ว่า จะเป็น เส้าหลิน  หรือตั้กม้อ  และมักเล่นเพื่อน โอ๊ะ  เอ้อ..เล่นพวก  หรือไม่ก็เป็นผู้ไร้ซึ่ความสามรถ  เคยมีจอมยุทธเข้าประฝีมือในสำนักกระบี่ใหญ่แห่งอาเซี่ยนกลับหงายท้องลงมาอย่าไม่เป็นท่า  แต่ก็พยายามนอนเลียแล  จนกระทั้งมีสำนักบู้ลิ้มอีกสำนักหนึ่งซึ่งก็ใหญ่อยู่ในปัจจุบันนี้  ท่านจอมยุทธกรอมใจทั้งหลาย  ก็นำกระบี่เล่มที่พลาดท่าลงมากลับไปสู้ใหม่  ครานี้ทั้งท่านพี่  ท่านน้อง ก็ได้รับชัยชนะ ยิ้มย่องผ่องใส  ไปตาม  ๆ  กัน  ไม่เชื่อ  ลองถามปรมาจารย์ ซี วา กาง  แห่งสำนัก  ตงซักอาซ้ง  เมืองสูพั้ง  ดูเถิด หรือไม่ก็  อาเฮียบุ๋นบัณฑิตซุ่นที้  แห่งสำนักไท้สือพะกะถง  ก็ล่ายเช่งกัง  ดังนั้นผู้น้อยจึงเห็นด้วยกับท่านมหาปราชญ์พิกกาจู้  คงไม่ฉิวนะจ๊ะ  โยนิโกะ

เลี้ยวซ้ายผ่านตลอด

จึงเลาะเลี้ยวรอดไปในวิถี

วันหนึ่งชาวประชาสามัคคี

คงได้มีทางตันวันนั้นเอง