หน้าหลัก | ข้อมูลสมาคม | บทความ | บทร้อยกรอง | ข่าวสารประชาสัมพันธ์ | กิจกรรม | กระทู้ | หนังสือ | ร้อยกรองออนไลน์ |
น้ำท่วมเมฆ | |
โยกเยกเอย น้ำท่วมเมฆ กระต่ายลอยคอ หมาหางงอ กอดคอโยกเยก ผมฟังเพลงกล่อมของแม่ มาแต่เด็ก ๆ แม่สอนให้กล่อมน้อง ผมก็ร้องได้มาตั้งแต่นั้น ไม่น่าเชื่อว่าภาพที่ผมนึกไม่ออกเลย ก็ภาพพจน์ในเนื้อเพลง ผ่านไป กึ่งศตวรรษ ภาพลักษณ์ดังกล่าวได้ปรากฏขึ้นในสายตาจริง ๆ ในน้ำจำนวนนั้น มีน้ำตาของผมเพิ่มรวมเข้าไปอีกหลายหยด | |
ผู้ตั้งกระทู้ สมศักดิ์ ศรีเอี่ยมกูล นักกลอนครับ (somsak-poet-at-hotmail-dot-com) :: วันที่ลงประกาศ 2011-10-10 12:33:55 |
[1] |
ความคิดเห็นที่ 1 (2224229) | |
ตอนเป็นวัยรุ่นได้ฟังเพลง "น้ำท่วม" ร้องโดยคุณ "ศรคีรี ศรีประจวบ" ก็ยังจำได้มาจนกระทั่งทุกวันนี้ แต่ก็ไม่เคยนึกหรอกว่าน้ำท่วมนี่มันจะหนักหนาสาหัสขนาดนี้ เพราะว่าตอนเป็นเด็กๆ วิ่งเล่นอยู่กลางทุ่ง "ตำบลบางนา อำเภอพระโขนง จังหวัดพระนคร" ซึ่งในปัจจุบันนี้กลายเป็นพื้นที่ที่มีถนนบางนาตราดตลอดจนทางด่วนสายบูรพา (เรียกไม่ถูกหรอกเพราะไม่ได้อยู่ตรงนั้นมาตั้งแต่ พ.ศ. 2522 แล้ว) พื้นที่ตรงนั้นเดิมนั้นเคยเป็น "ทุ่งรวงทอง" ให้ผมได้เดินเที่ยวเล่น แถมได้เคยกิน "น้ำรอยตีนควาย" ในขณะเมื่อยามกระหาย ทุกครั้งที่น้ำท่วม ผมซึ่งกำลังเป็นเด็กเล็กก็วิ่งเล่นว่ายน้ำเล่น ไม่ได้สำนึกสำเหนียกแต่ประการใดหรอกว่ามันเป็น "ความทุกข์ระทม" ของผู้ใหญ่ จนเมื่อเติบใหญ่ ในวัยเริ่มต้นทำงาน ก็ได้ประสบพบพานกับตัวเองหลายครั้งในขณะที่อยู่ในกรุงเทพมหานครอมรรัตนโกสินทร์.... ไม่ว่าจะเป็น "ฝนพันปี" ในสมัยผู้ว่าจำลองฯ หรืออะไรแบบนั้นหลายๆ ครั้ง แต่ที่รู้สึกกับตัวเองก็เมื่อตอนกลางเดือนเมษายน 2554 นี้เอง ที่ได้มีโอกาสเดินทางร่วมกับอาจารย์สมศักดิ์ ศรีเอี่ยมกูล ไปทางภาคใต้ เพื่อไปงาน "กวีน้อยเมืองนคร" แล้วก็ไปประสมชะตากรรมต้องฝ่าฟันเดินทางผ่านน้ำท่วม กลับมายังนครปฐมได้อย่างฉิวเฉียด ถ้าคืนนั้นไม่ผ่านพ้นไชยา ก็คงจะต้องติดค้างอยู่ที่นั่นอีกหลายวันนั่นแหละ น้ำท่วมครั้งนี้ คุณพ่อของผมซึ่งอายุ 83 ปี บอกว่ารุนแรงมากที่สุดนับตั้งแต่น้ำท่วมกรุงเมื่อครั้งปี 2485 เป็นต้นมา ทุกๆ ครั้งที่ติดตามรับชมรับฟังข่าวทางทีวี ได้เห็นภาพของผู้คนที่ตกอยู่ในกระแสน้ำที่ไหลบ่าท่วมท้น ความรู้สึกภายในจิตใจก็รู้สึกได้ว่าได้หลั่งน้ำตาลงไปผสมปนเปกับน้ำที่กำลังท่วมอยู่นั้นด้วยความรู้สึกสงสารเพื่อนร่วมชาติที่กำลังประสบเคราะห์กรรม น้ำตาที่หลั่งไหลของผมนั้น ไม่ได้หลั่งไหลลงไปผสมกับน้ำที่กำลังท่วมท้นสร้างความลำบากให้กับเพื่อนร่วมชาติ แต่มันได้หลั่งไหลท่วมท้นอยู่ในใจของผมคนเดียว ในฐานะที่ไม่อาจจะไปช่วยเหลือเจือจุนเพื่อนร่วมชาติเหล่านั้นได้เลยแม้แต่น้อย อดทน มุ่งมั่น บากบั่น หนักแน่น เถิดนะ เพื่อนๆ ร่วมชาติทุกท่าน วันนี้ผมอาจจะไม่มีกำลังที่จะช่วยเหลือพวกท่านได้เพราะไร้กำลังความสามารถที่จะช่วยเหลือได้ แต่ในวันข้างหน้า ผมอาจจะช่วยเหลือพวกท่านได้ในเรื่องที่ผมสามารถทำได้เป็นอย่างดีก็เป็นได้ ส.พิณแก้ว. | |
ผู้แสดงความคิดเห็น ส.พิณแก้ว วันที่ตอบ 2011-10-10 23:12:40 |
ความคิดเห็นที่ 2 (2288549) | |
อยากดูเพลงน้ำท่วมเมฆ | |
ผู้แสดงความคิดเห็น ยบงวสสวสานส (oiuji_oiku-at-hotmail-dot-com)วันที่ตอบ 2012-07-22 20:04:13 |
[1] |
Copyright © 2010 All Rights Reserved. |
Visitors : 870512 |