“คิดถึงแม่ผู้รอคอย”

๐ นั่งทอดกาย ชายคา หัวไดบ้าน          กายสังขาร โรยชรา ล้าอ่อนไหว
สายตาหวัง รักโหยหา เฝ้าคอยใคร         รอลูกหลาน ผู้จากไป กลับมาเยือน

๐ อยู่เดียวดาย ใต้หลังคา สังกะสี          ฝากชีวี เรือนร่างไว้ แม้นไร้เพื่อน
ความทรงจำ วันก่อนเก่า คอยย้ำเตือน       เจ้าลูกหลาน กลับลืมเลือน หญิงชรา

๐ โอ้อาลัย ใจหาย มิวายห่วง           น้ำตาร่วง รินหลั่ง นั่งโหยหา
รอโอบกอด ลูกหลาน ตอนกลับมา          ก่อนจักสิ้น ชีวา ลาลับไป

๐ เรือนไม้น้อย เลี้ยงกลอยใจ ในวันก่อน     ฟากฝาเสา ผุกร่อน คอนแคลนไหว
สายตาจ้อง มองหญิงแก่ ชราวัย           ถอดถอนใจ สิ้นหวัง นั่งเดียวดาย

๐ ลูกเอยลูกน้อย กลอยใจแม่ อยู่ไหน       ก่อนแม่ สิ้นลมหายใจ คืนที่หมาย
กลับมาให้ แม่กอด ก่อนแม่ตาย           กลับคืนถิ่น เจ้าเกิดกาย แม่ยังรอ ฯ

ขอน้อมคารวะจากใจ
“ทรชนบ้านนอก”