"เพลงพิณ"

     แล้วขึงสาย ขึ้นสาย พรมปลายนิ้ว
วะวึบหวิวหวิวหวานกังวานป่า
จึ่งแจ้งในเล่ห์นั้นด้วยปัญญา
ดั่งเปิดภาชนะคว่ำพ้นอำพราง
     สังสารวัฏฏ์ขัดข้องยังท่องอยู่
ชีวิตลู่เลียดภัยในระหว่าง
อนธการเกลื่อนกลีทุกที่ทาง
ฉลาดย่างโดยตรองปราศผองภัย
     คือเส้นหนึ่งขึงอย่างค่อนข้างหย่อน
ผะแผ่วผ่อนอ่อนเสียงสำเนียงใส
ขึ้นสังคีตขับขานรำคาญใจ
จักเสพใส่โสตส่วนกระอ่วนอึง
     คือเส้นนั้นขันตึงอย่าพิงหมาย
ประเลงร่ายดีดผาดพลันขาดผึง
ยังโบยเบียดเสียดซ้ำหน่วงคำนึง
จักเวียนขึงเวียนขันรั้นอารมณ์
     วางจังหวะทำนองของชีวิต
เขบ็ตบิดเบนเพลงบรรเลงล่ม
กำหนดชั้นเหมาะชั้นประชันชม
ประโคมคมกำกรองทำนองกานท์
     เป็นห้องห้วงท่วงท่าลีลาศิลป์
ซึ่งร่ายรินคำร้องทำนองหวาน
จะกลบข่มคำร้องทำนองมาร
ซึ่งขับขานครวญครางอยู่ข้างเคียง
    
     เพลงชีวิตของชีวิตทุกชีวิต
ไม่มีสิทธิ์ลองเปรียบลองเทียบเสียง
ต่างชีวิตต่างเทียบต่างเรียบเรียง
บนเส้นเบี่ยงบ่ายเบน-บนเส้นตรง
     มากชีวิตเล่นชีวิตอย่างผิดพลาด
หมดโอกาสหมดทางเลือกก็เสือกส่ง
จะดั้นเดินเพลินพาเข้าป่าดง
ไปติดกรงติดกับอยู่คับแค้น
     มากชีวิตเขียนชีวิตแล้วขีดฆ่า
เป็นเส้นคร่อมดำพร่าทึบหนาแน่น
จึงบรรเลงเพลงชีวิตอย่างแกนแกน
เป็นเพลงแสนแสบทรวงกล่อมดวงจินต์

ในเพลงพิณเพราะสำเนียงเพียงเส้นหนึ่ง
เป็นเส้นซึ่งเป็นศาสตร์และเป็นศิลป์
เฉพาะผู้รู้เลือกลำเพ็ญประพิณ
ย่อมยลยินชมชัวด้วยตัวเอง...

         จาก...
         รวมบทกวี "เพลงพิณ"
         พิมพ์ครั้งแรก  มีนาคม  ๒๕๔๑