เป็นผลงานที่ยอดเยี่ยมมาก ๆ ครับ ให้ความรู้สึกเศร้าและสะเทือนใจ ขอบคุณผลงานดี ๆ ที่ร่วมแบ่งปันครับ ชอบมาก ๆ ครับ ขอร่วมแสดงความรู้สึกเป็นบทกลอนด้วยคนนะครับ

     เพลงอดีตภาพผ่านผันวันเก่าเก่า                              สุข ทุกข์ เศร้า หลอมรวมแรงแห่งไฟฝัน

ฝน ร้อน หนาว ปี เดือน เคลื่อนวัยวัน                             กี่แสงจันทร์ ตะวัน ดาว พราวเพริศพริ้ง

     จักรวาลเคลื่อนไหวไม่หยุดยั้ง                                  ผองพลังเร่งแรงขับสรรพสิ่ง

เหลือเศษซากอดีตไว้ในความจริง                                  โอ้... "ความหลัง" ถูกทอดทิ้งไปชั่วกาล

                              ขอบคุณครับ  ดีครับที่พวกเราช่วยกันสร้างสรรค์ผลงานให้อยู่ในวงที่กว้างขึ้น  แต่ละทัศนะมีคุณค่าที่จะช่วยสร้าง

แนวคิดเพื่อสะท้อนความรู้สึกและสิ่งที่จะให้กับสังคมต่อไป  เคยอ่านผลงานของคุณสิชล อยู่เสมอและประทับใจไม่ลืมเลือน  ขอบ

คุณในไมตรีจิตที่มีให้ต่อกับครับ 

 สวัสดีครับ ชอบจังเลยครับ...เรียบง่ายดีอ่าน ถ้าไม่คิดอะไรก็อ่านเพลิน แต่ถ้าคิดก็มีบางอย่างที่สะท้อนสะเทือนคนอ่าน(แล้วคิด)อย่างผมอยู่เหมือนกันครับ .....

ขอบคุณแทนผู้อ่านนะครับ 

 แวะมาย้อนอดีตด้วยคนครับ ^^

     ยินดีครับ

 เขียนได้ดีครับ สะท้อนสะเทือนอารมณ์ได้ดี .... เพียงแต่ผมคิดน้อย และคิดตื้นครับ เลยไม่รู้ว่าอะไรที่เปลี่ยนไปนี่ ไปทางดีหรือทางไม่ดีครับ ภาพเบลอๆ นิดหน่อย คราวหน้าก็เขียนเื่ผื่อคนคิดตื้นอย่างผมด้วยนะครับ (ขออภัย)  

ขอบคุณที่เผยแผ่ผลงานดี ๆ ครับ 

                       เรียน  คุณราศีพิจิก

                                  ข้อความตอนท้ายของสำนวนกลอนที่เปลี่ยนไปนั้น  หมายถึง  องค์ประกอบต่างๆ เช่น อาคารเรียนซึ่งแต่เดิม   

                        คือศาลาชั่วคราวคล้ายศาลาวัด ก็มีอาคารเรียนถาวรเข้ามาแทน  หรือแม้แต่ถนนหนทางที่ขรุขระก็เป็นถนนคอนกรีด

                       เข้ามาแทนซึ่งเป็นไปในทางที่ดีแต่ความรู้สึกเดิมๆแวบเข้ามา  กลิ่นอายแบบบ้านนอกหาไม่พบตามกาลเวลาครับ

 ขอบคุณสำหรับคำอธิบายครับ (ขออภัยที่ขี้สงสัยครับ)