ไม่ได้ส่งประกวดนะครับ
เพราะว่าส่งแบบกลอนไปแล้ว (ระดับชั้นมัธยมปลาย)
เลยลองแต่งเล่นให้อ่านกันเพลินๆ

==================================

หมื่นร้อยถ้อยพร่ำเพ้อ พรรณนา
ล้วนเรียบเรียงวาจา เพียบพร้อม
ร่ายลิ้นเล่ห์ลวงพา หลงเชื่อ
หลอกล่อแลหว่านล้อม อรรถเล้าประโลม

ถ้อยคำเพียงพูดพร้อง พิจารณ์
แพร้วเพริศพิสดาร เพราะพริ้ง
หยั่งบ่สุดดวงมาลย์ ผู้พูด
จิหลอกจิกลอกกลิ้ง สัตย์ไร้...ใครแถลง

ความคิดใครเล่ารู้ สัตยา
ซึ่งกล่าวแฝงนัยมา ณ ถ้อย
แม้คำที่จรรจา ฟังรื่น
หากซ่อนสิ่งด่างพร้อย จักรู้ได้ฤๅ

จึงควรวิเคราะห์ย้ำ วจี
อรรถถ่องแท้ดี เชื่อได้
หรือแฝงพิษฤทธี เตรียมฆ่า
คิดพินิจเสร็จไซร้ จึ่งพร้อมเชื่อฟัง

หลงไหลแลปลาบปลื้ม พจนา
เขาเชิดชูบูชา เยิ่นเย้อ
บ่ได้พิจารณา ลมปาก
กลับเก็บไปคิดเพ้อ เชื่อถ้อยรำพัน

จักย้อนมาพ่นร้าย ใส่ตน
เพราะหมดทั้งกมล เชื่อแล้
ดั่งงูพิษฆ่าคน ฟูมฟัก มันนา
เพราะประมาทอาจแพ้ พิษร้ายลมวจี