กวีทุกชิ้นในเล่มได้เขียนขึ้นใหม่หมด (เพราะไม่มีสนามจะส่งไปตีพิมพ์ด้วย)

โดยบทแรกจะเริ่มต้นด้วยฉันทลักษณ์เพลงร้องเรือ(กล่อมเด็กปักษ์ใต้) ทุกบทไป

ตั้งชื่อเล่มว่า "เหมือนหนึ่งมนุษย์มีเลือดคนละสี" เพราะเนื้อหาในเล่มกล่าวถึง "เลือด" และ "สี" ทั้งหมด  ไม่ได้พยายามเป็นนักสังคมจ๋า... แต่มีความรู้สึกว่า โลกทุกวันมันวุ่นวายจริงๆ คนฆ่ากันด้วยเหตุผมสาริยำสารพัด เหตุผลหนึ่งก็คือเชื้อชาติศาสนา...

อีกทั้งปัญหาการเมืองก็สาริยำขึ้นทุกวัน เคยเดินผ่านสนามหลวง มีคนตั้งเวทีด่าคนที่เราเคารพบูชา

โดยที่กฎหมายบ้านเมืองไม่สามารถทำอะไรเขาได้...

ความอัดอั้นทั้งหลายจึงถูกระบายเป็นภาษากวีแทน
 

ตัวอย่างปก

เหลืองหางแดง

ไก่เถื่อนเหอ                  ขันเทือนทั่งป่า

ขนสวยหนักหนา           สีเหลืองหางแดง

แปลกตางามดี             สองสีสองแห่ง

สีเหลืองหางแดง           งามอย่างแรงไก่เถื่อน...(เหอ)

เรื่องราวของคนมิใช่ไก่         จึงต่ำทรามจัญไรหาใดเหมือน

ดิ้นรนรบราจะเผาเรือน           คำเตือนทุกคำหานำพา

แบ่งขั้วตัวพองสยายขน         ทั้งที่มุ่งประโยชน์ตนเสียยิ่งกว่า

ตั้งแต่ข้างถนนถึงรัฐสภา            ภาพฟ้องชั่วช้านักการเมือง

พวกสถุลนักเลงถูกย้อมสี           ด้วยระบอบที่มีเลยทำเขื่อง

น่าเสียดายภาษีมาเปล่าเปลือง    สังเวยผู้ไม่เชื่องเหลือบแผ่นดิน

ประชาชนถูกปั่นเป็นกันชน      สันติสุขถูกปล้นไปทั่วถิ่น

พระสยามเทวาฯ น้ำตาริน     ตั้งแต่เหนือยันทักษิณ...ร้าวราน

ขอบคุณครับ