อ่านโคลงของอ.ไวกูณฐ์แล้วนึกถึงบท

“พฤษภกาสร        อีกกุญชรอันปลดปลง
โททนต์เสน่งคง    สำคัญหลายในกายมี
นรชาติวางวาย     มลายสิ้นทั้งอินทรีย์
สถิตทั่วแต่ชั่วดี    ประดับไว้ในโลกา”
(สมเด็จพระมหาสมณเจ้า กรมพระปรมานุชิตชิโนรส : กฤษณาสอนน้องคำฉันท์)

ความหมายอาจไม่เหมือนกันซะทีเดียว แต่ก็มีคุณค่าเหมือนกันครับ

อ.ไวกูณฐ์สบายดีนะครับ

 พอดีว่าเหวี่ยงมะม่วงไว้หลังบ้าน แล้ววันก่อนเดินไปเจอ เลยได้เป็นโคลงบทนี้มา

ผมว่าโคลงนี้ออกแนวประชดนะครับ อย่าเอาโคลงรามูลอันต้อยต่ำไปกล่าวเปรียบร้อยกรองบทนั้นเลย คนละชั้นภพกันเลยทีเดียว ^^

ส่วนผมสบายดีครับ ตอนนี้ก็แต่งกลอนไปเรื่อยตามกระแสอารมณ์จะพาไป ก็ว่าจะนำเอามาลงเรื่อย ๆ ให้เป็นกาฝากของเว็บนี้ -*-

ขอบคุณมากนะครับ คุณรัตนโกสินทร์ศก ขอให้โชคดีในทุก ๆ ด้าน ถ้ายังไม่ได้เข้ามหาวิทยาลัย ก็ขอให้ได้เข้าศึกษาในคณะ และสถาบันที่ปรารถนา

 สวัสดีครับ ขอบคุณสำหรับความปราถนาดีและให้พรอันประกอบด้วยความเมตตาผม

ชื่อจริง-นามสกุลจริงคิดว่าหลายคนคงรู้จักแล้วรวมถึงอ.ไวกูณฐ์ด้วยนะครับ

ปัจจุบัน(2554) ผมเป็นนิสิตชั้นปีที่ ๑ คณะครุศาสตร์ สาขาภาษาไทย มหาวิทยาลัยราชภัฏบ้านสมเด็จเจ้าพระยาครับ (แต่มีความฝันอยากไปมหาวิทยาลัยเชียงใหม่..แต่ก็ทำไม่ได้)

ผลไม้ผลนี้เป็นผลผลิตจากอ.มนตรี  เกตุพันธ์ครับ

ขอบคุณครับ

 เยี่ยมครับ จะเชียงใหม่ หรือจะราชภัฏ มีคุณค่าเท่ากันครับ อยู่ที่ตัวเรา ขอยืนยันด้วยเกียรติของคนที่เรียนจบมาแล้ว (และรู้ซึ้งจริง ๆ ว่าชีวิตวัยทำงาน...ความสำเร็จประจักษ์ด้วยฝีมือล้วน ๆ มิใช่สถาบัน)

ส่วนผมเองก็เรียนเหมือนน้องเลย คือ เอกภาษาไทย คณะครุศาสตร์ ^^

เห็นด้วยกับ อ.ไวกูณฐ์์ มาลาไทย ครับ

 ชอบการคอมเมนท์ในกระทู้นี้ครับ ทำให้ภาพลักษณ์ของเว็บนี้ดูดีขึ้นมาเลย ไม่เหมือนกับช่วงปีนี้ที่ผ่านมาที่ดูร้อนแรงและเต็มไปด้วยถ้อยคำเสียดสี ชอบครับ

 สวัสดีครับ อ.ไวกูณฐ์ (อีกครั้ง) รวมถึงท่านผู้หลักผู้ใหญ่ท่านอื่น ๆ ด้วยนะครับ

ความจริงผมก็ไม่ได้มีอคติอะไรเกี่ยวกับสถาบัน ค่านิยม(ผิด ๆ น่าจะใช่นะครับ)ที่สืบทอดกันมา แต่ลึก ๆ ในใจผมยอมรับว่า สังคมแบ่งราชภัฏกับมหาวิทยาลัย(ที่ไม่มีคำว่าราชภัฏต่อท้าย) และผมก็อยากเรียนมหาวิทยาลัยมากกว่าราชภัฏ ทั้ง ๆ ที่ก็บอกไม่ได้ว่าราชภัฏต่างกับมหาลัยยังไง สงสัยคงจะเป็นเพราะที่ร.ร.เอาแต่พูดถึงมหาวิทลัย ๆ จนมันซึมเข้าไปในหัวว่าต้องเข้ามหาวิทยาลัย แนะแนวก็แนะให้เข้ามหาวิทยาลัย ราชภัฏเข้าไว้เป็นตัวเลือกสุดท้ายนะ ก็แปลกเหมือนกันครับทำไมถึงเป็นอย่างนั้น นี่คงเป็นสาเหตุให้ค่านิยมเก่า ๆ สืบทอดกันมา 

ตอนอยู่ม.6 ผมอยากเข้ามหาวิทยาลัยเชียงใหม่เพราะชอบจ.เชียงใหม่ ชอบล้านนา ชอบวัฒนธรรมเหนือ ๆ กับมหาวิทยาลัยนเรศวร แต่ที่อยากเข้านเรศวรเพราะคิดว่าอย่างน้อย ๆ ก็ดีกว่าเข้าราชภัฏ(อันนี้ผมรู้สึกผิดมากที่คิดอย่างนั้น เพราะเห็นเพื่อน ๆ ส่วนใหญ่เข้ามหาวิทยาลัยกัน คงคิดว่าเข้าราชภัฏมันน่าอายมั้งครับ แต่ตอนนี้รู้แล้วว่าคิดผิด) แต่มีราชภัฏบ้านสมเด็จไว้ในใจแล้วนะครับและก็คิดว่าถ้าสอบเข้ามหาวิทยาลัยครั้งแรกไม่ว่าจะที่ไหนก็ตาม ถ้าไม่ติดผมก็ไม่พยายามครั้งที่สองหรือสามทั้ง ๆ ที่มีโอกาส (แหกคอกคติที่ว่าพยายามจึงสำเร็จ) ผมคิดว่าครั้งแรกไม่ติดก็ถือว่าเราไม่มีบุญวาสนาต่อกัน แล้วก็เลือกมหาวิทยาลัยราชภัฏบ้านสมเด็จเจ้าพระยานี่แหละครับ

ยังค่านิยม ม.รามคำแหงอีก ตอนเด็กใครฝังหัวก็ไม่รู้ พอโตมาจึงเรียนรู้ด้วยตัวเองว่า ม.รามคำแหงจบมามีคุณภาพมาก ๆ ไม่ใช่พอเพื่อนผมใครในกลุ่มก็ตามบอกว่าจะเรียนรามกับเห็นเป็นเรื่องขบขันแล้วหัวเราะกันอย่างสนุกสนาน (ม.รามฯเขาสอนตลก?) 

-ขอบคุณทุกท่านครับ ผมภูมิใจที่เป็นลูกพ่อช่วง บุนนาค สมเด็จเจ้าพระยาบรมมหาศรีสุริยวงศ์  มหาวิทยาลัยราชภัฏบ้านสมเด็จเจ้าพระยา (ราชภัฏ -นามที่ในหลวงพระราชทานให้)

ขอบคุณครับ

แหะ ๆ ขอโทษด้วยนะครับ นอกเรื่องไปซะแล้ว ไม่ได้เกี่ยวกับหัวข้อ บทโคลงของอ.ไวกูณฐ์เลย

คุณ รัตนโกสินทร์ศก รุ่นเดียวกับผมเลยครับ

ผมเลือก คณะสังคมศาสตร์ สาขาวิชาวรรณคดีไทย มหาวิทยาลัยเกษตรศาสตร์ ครับ

แต่ไม่ได้รับการคัดเลือก (คะแนนบวกมา ๓,๐๐๐ กว่าๆ) ยอมรับว่าร้องไห้

ใจจริงก็อยากเรียน มหาวิทยาลัยเชียงใหม่เช่นกันครับ เพราะเป็นคนปักษ์ใต้ (สุราษฎร์ธานี) โตที่ภูเก็ต

อยากสัมผัส อากาศหนาว (หุหุ) 

จึงศึกษา และชอบวัฒนธรรมล้านนามากทีเดียว

ตอนนี้ เป็นนักศึกษาที่ วิทยาลัยสหวิทยาการ สาขาวิชาสหวิทยาการสังคมศาสตร์ โปรแกรมวิชาเอก

การจัดการทรัพยากรทางสังคมและวัฒนธรรม มหาวิทยาลัยธรรมศาสตร์ ศูนย์ลำปางครับ

ขอโทษที่ทำกระทู้ออกนอกเรื่องครับ แต่อดใจไม่ไหวจริงๆครับ

วัฒนธรรมล้านนา มันน่าหลงไหลจริงๆ

ผมติดตามอ่าน แว็ปนี้แทบทุกวัน เห็นสำนวนคุณรัตนโกสินทร์ศกแรกๆ นึกว่าผู้ใหญ่ อิอิ

ผมติดตามสำนวนคุณมาตลอดนะครับ ชอบครับ เด็กสมัยนี้หายากที่จะชอบภาษาไทย

จุ๊ฟๆ นักกลอน!!!!!

ดีใจจังที่อนาคตผมจะมีเพื่อนครูรุ่นน้องที่รักษ์ภาษาไทยเพิ่มอีกคน ผมเองก็เรียนจบจากมหาวิทยาลัยราชภัฏ(สุรินทร์) เอกภาษาไทยครับ เรียนที่ไหนก็สร้างความงอกงามทางปัญญาและพัฒนาจิตใจได้เหมือนกัน แต่จะได้มากน้อยไม่เท่ากันก็ขึ้นอยู่กับตัวบุคคลที่จะสนใจใฝ่ดีสักกี่ีมากน้อย เบื้องต้นขอแสดงความยินดีกับ คุณรัตนโกสินทร์ศก ที่ได้เรียนในสาขาวิชาและคณะต้องการ

เป็นกำลังใจให้ครับ 

นึกถึงคำคุณแม่กล่าวไว้นานแล้ว ท่านว่าไว้ว่า...

"หนามแหลมบ่มีคนเสี้ยม มะนาวกลมเกลี้ยงบ่มีคนกลึง"

สถาบันไหนๆ วิเศษเลิศหรูเพียงใด ถ้าตัวคนเรียนไม่ได้เรื่อง ก็เท่านั้น

แต่ถึงแม้ว่าจะเป็นสถาบันใดๆ ที่ใครๆ พากันทึกทักว่าอยู่ท้ายแถวก็ตาม ถ้าหากตัวคนเรียนนั้น ดี มีวินัย ใฝ่ความรู้ ฯลฯ (...ฯลฯ... หมายถึง อะไรๆ ก็ได้ในทางที่ดีน่ะ) แล้วก้อรับรองได้ว่า "ดี" แน่ๆ

จริงไหมครับ คุณรัตนโกสินทร์ศก.

ไม่ได้ทักทายกันนาน หวังว่าคงจะสบายดีนะครับ

ผมเองสบายดี กำลังอยู่ในช่วงสุดท้ายของชีวิตราชการ รอการเกษียณอายุราชการก่อนกำหนดที่จะมาถึง (1 ต.ค. 54 นี้)

เออร์ลี่แล้วจะไปเป็น "ครูอาสา" นำเนื้อหาวิชา "ทฤษฎีดนตรีสากล หลักสูตรของ ส.พิณแก้ว" ไปทำการ "สอนสาธิต" ในโรงเรียนประถมศึกษาแห่งหนึ่ง ตามที่ได้ตั้ง "ความฝันอันสูงสุด" เอาไว้

ส.พิณแก้ว

ต้องขออภัยต่อเจ้าของกระทู้ ที่เข้ามาร่วม "แหกกระทู้" กับเขาด้วยอีกรายหนึ่ง

สวัสดีครับ 

ตอบคุณ หนุ่มราศีกันย์ ... ทีแรกก็นึกว่าคุณเป็นผู้ใหญ่เหมือนกันครับ แต่มารู้ว่ารุ่นเดียวกันก็ตอนที่คุณจะแอดมิชชั่นเข้าที่ไหนสักที่ แล้วอ.สมศักดิ์ ท่านจะมาช่วยเหลือ ก็เลยได้รู้ว่ารุ่นเดียวกันนี่เอง ในกระทู้ที่เกี่ยวกับเรียนรามฯอะไรสักอย่างผมก็จำไม่ได้ แต่ก็ไม่ได้ตอบไปในตอนนั้น  

กลอนผมค่อนข้างผู้ใหญ่หรอครับ แหะ ๆ มันคงเป็นความคิดที่โตเกินไป หรืออาจเป็นเพราะเขียนอยู่บ่อย ๆ (แต่ผมว่าเป็นอย่างหลังมากกว่า) ขอบคุณที่ติดตามอ่านนะครับ   ยินดีที่ได้รู้จัก สักวันคงมีโอกาสได้พบกัน

ตอบพี่อนุวัฒน์ (คงไม่ว่านะครับที่ใช้คำว่า "พี่" เคยขอไว้ในFacebookแล้ว) ครั้งแรกเลย ผมรู้จักชื่อพี่ผ่านผลเซเว่นบุ๊คอวอร์ด แล้วก็จำได้มาตลอด จนได้พบพี่ผ่านfacebookก็ดีใจนะครับ ได้เจอคนที่ไม่คิดว่าจะได้เจอ

ขอบคุณสำหรับกำลังใจ และผมก็ได้เข้าคณะ, สาขา ที่ต้องการอย่างที่พี่พูดนั่นแหละครับ จบออกมาสังคมคงได้ครูภาษาไทยเพิ่มขึ้นอีก1คน ส่วนจะเป็นครูดีหรือไม่ดีนั้น เอาไว้ค่อยให้สังคมตัดสินก็แล้วกันครับ

ตอบ อ. ส.พิณแก้ว

คำที่คุณแม่อ. ส.พิณแก้ว กล่าวไว้ถูกแล้วครับ รวมทั้งความเห็นอาจารย์ด้วย พ่อแม่ผมก็บอกว่า "เรียนที่ไหนก็เหมือนกันนั่นแหละ"

ผมสบายดีครับ ความจริงก่อนหน้านี้จะทักอาจารย์แล้ว ที่อาจารย์ตอบกระทู้ของใครสักคน แต่ก็ไม่ค่อยว่างครับ งานเต็มไม้เต็มมือเต็มหัวไปหมดเลยครับ เทศกาลวันแม่ก็ไม่ได้ว่างเลย

อาจารย์สบายดี ดังที่อาจารย์บอกไว้แล้ว ผมคงไม่ต้องถามว่า "อ.สบายดี?" ถ้าอย่างนั้นก็ขอให้อาจารย์สบายดี สุขภาพแข็งแรงตลอดไปนะครับ

อาจารย์ใช้ชื่อว่า ส.พิณแก้ว อาจารย์เล่นพิณเป็นหรือเปล่าครับ พิณอีสานหนะครับ เป็นเครื่องดนตรีที่ผมอยากเล่นเป็นมากที่สุด เสียงมันเพราะดี ชอบฟังมาก ๆ ครับ

อาจารย์ส.พิณแก้วมีอุดมการณ์ ปณิธานที่ดี รวมถึงท่านอื่น ๆ ด้วยครับ ผมจะจำจดไว้เป็นตัวอย่าง เคยคิดอยู่เหมือนกันครับว่าจบออกมาแล้ว ช่วงระยะเวลาหนึ่งของชีวิตจะไปสอนหนังสือเด็ก ๆ บนดอยหรือที่ ๆ ทุรกันดาร ที่ ๆ ในหลวงเคยเสด็จ.

ขอบคุณและสวัสดีครับ "แหกกระทู้ (อีกแล้ว) แต่คงพอมีสาระอยู่บ้างใช่ไหมครับ อ.ไวกูณฐ์" 

 ขอบคุณท่าน"นักกลอนคนหนึ่ง" ความคิดเห็นที่ 6 ด้วยนะครับ