"""มันหลงใหล อำนาจ ขนาดหนัก

มันนั่งปักษ์ ตำแหน่ง ตะแบงไส

มันอุบาทว์ ชาติชั่ว ตัวจัญไร

มันสิ้นไร้ สำนึก มันคึกคะนอง

...มันไม่หนาว ไม่ร้อน มันนอนสุข

มันไม่รู้ สึกทุกข์ รุกผยอง

มันหมายแต่ ส่วนมัน ตะบันครอง

มันปกป้อง อ้างกฎ ไม่หดหู่

...มันยืนยัน  ยังอยู่ อย่างยิ้มย่อง

มันไม่มอง  ส่วนอื่น ไม่ตื่นรู้

มันกินไป บ่นไป ให้ไทยดู

มันคือผู้ พิการ ด้านจิตใจ.. 

บอกอีกหนคือคนที่-ถ่ายยาก
หวงแม้กาก-อาหารผ่านคืนค่ำ
ต้องใช้ปากผายลมเป็นคมคำ
เห็นประจำขำนะจะว่าไป

เพลงก็มีมาเปรียบเทียบได้เหมาะ
นั่งหัวเราะทุกครั้งฟังที่ไหน
มีปากพ่น-ก้นปิด-หมกมิดไว้
สักวันไส้คงผุทะลุกลวง

คงอึดอัดขัดข้องมองเห็นเค้า
เหตุรับเหมาผูกกรรมทำเป็นบ่วง
เรื่องของคนใกล้บ้ากล้าฝืนดวง
ไม่ต้องห่วงหรอกพี่เดี๋ยวดีเอง

มิป่วยไข้อยู่ได้ก็เพียงร้อย
ร่างกายพลอยอ่อนไปไม่ตรงเผง
กรรมที่ก่อต่อเติมเริ่มบรรเลง
รอฟังเพลงพญาโศกหากโชคดี

ป้า หมู แห่งบ้านหมูไทย   หลายปีผ่านไป

เหตุใดเว็บเพ็จจึงหาย

โปรดช่วยแจงชี้คลี่คลาย  เด็กน้อยเดียวดาย

ที่เพิ่งหัดคัดหัดเขียน

คอยเข้าวกวนวิงเวียน ทุกข์ยากพากเพียร

หาหน้าเว็บไซต์ไม่เจอ

ละมุนละไมละเมอ  รักทองลองถักรักเธอ

กลับกลายกลวงเปล่าปราศปลาย

วันนี้พบจึงทักทาย  คลับคลาคล้ายคล้าย

ว่าป้าหมูผู้มิตรกลอน

ยังจำเด็กหัดอักษร  ทักทายทุกคราอาทร

ที่ชื่อ"เด็กน้อยหัดเขียน"

ยังจำได้โปรดพากเพียร อย่าแอบแนบเนียน

หลบลี้หนีหายห่อนเทอญ

อิอิ

"เด็กน้อยหัดเขียน"

ช่วงนี้อึดอัดขัดเขิน   นั่งนอนไม่เพลิน
มาตอบมาต่อเชิญฟัง

ป้าหมูเจ็บไหล่ยอกหลัง   จึงต้องระวัง
คือเหตุที่ห่างเหินไป

หน้าเว็บเขียนแจ้งความนัย   ถ้าพอลุกไหว
เป็นต้องนั่งจ้องหน้าจอ

มีโฆษณาบ้าบอ   ครั้งเดียวไม่พอ
จึงขอพักผ่อนชัวคราว

มาแจ้งให้รู้เรื่องยาว   ถ้าอยากสืบสาว
ตามลิงก์มาดูรู้เอง

แปะประจำไม่ยำเกรง    แช่งด่าเป็นเพลง
ยังไม่รู้สึกอับอาย

ป้าหมูจึงต้องผันผาย    จบคำบรรยาย
ขอบคุณที่คิดถึงกัน

http://geocities.com/kothai2_2000/

สวัสดีทุกท่านครับ

คุณภัทราจิตร คุณสุกรวดี คุณพนมวัลย์

นานๆมีคนตอบสักที เอาอีกหน่อย

ใจวิปริตจิตวิกลคนวิปลาส

นำวินาศขาดวินิจคิดวิถี

ทำวิลัยไทยวิกฤตวิสัญญี

ผิดวิธีผองวิทูผู้วิธาร


มองประเมินเกินประมาณการประทุษ

ปวงวิพุธสุดวิจัยไอ้วิตถาร

มองพิกลมันพินิตจิตพิการ

พวกกระจอกมีกบาลปานกระบือ

หวัดีค่ะ คุณคมเย็น (คมเฉียบมากหว่าค่ะ)

....มันบ้าใบ้ บ้าบอ มันตอแตก

มันตีแสก กลางสภา พูดจาถือ

มันไม่ฟัง คำใครไม่หารือ

มันยึดยื้อ อยู่อย่าง เอาข้างเดียว

....มันโกหก พกลม มัน อม ขี้

มันเหมือนผี เปรตบ้า น่าหวาดเสียว

มันกลืนกิน  ของเหม็น เหมือนหมูเชียว

มันมีเขี้ยว  เหมือนสัตว์ ไว้กัดตอบ

มันมีเขี้ยวเหมือนสัตว์ไว้กัดตอบ...(ต่อยากค่ะ)

ลงเสียงเอกต่อยากฝากพินิจ
ใช่จับผิดหรอกหนาอย่าเคืองขุ่น
ชื่อกลอน"ตามใจฉันท์"ใช่ตามใจคุณ
ช่วยกันลุ้น-ให้ถูกต้อง-มองงดงาม

กลับมาที่เนื้อกลอนย้อนคำข้อ
คนไม่รู้จักพอขอเหยียดหยาม
มีแต่คนเอ่ยย้ำคำประนาม
คนชั่วทรามเยี่ยงนี้ผียังอาย

ต่อกันเหรอ

แม้มีใจเป็นมนุษย์จงหยุดคิด
ใจเป็นพิษชั่วช้าพาฉิบหาย
อย่าห้ำหั่นเพื่อนมนุษย์หยุดทำลาย
เลิกมุ่งร้ายหมายล้างระหว่างคน

ใช้กำลังดังสัตว์ที่กัดขบ
แสนบัดซบอายหมาสัตว์หน้าขน
คนสั่งการผลาญไทยใจวิกล
ไร้เหตุผลพาลเถื่อนเหมือนบ้าบอ

สวัสดีครับ

สวัสดีค่ะ

 -เขียนต่อกันได้คงสนุกกว่า ต่างคนต่างเขียน-

คือคนคอหยักหยักรู้จักไว้
คอยแต่สร้างเงื่อนไขใหม่เติมต่อ
คนแบบนี้เชื่อยากปากปีจอ
ชอบแต่เขียนตัว ออ.ก่อแต่กรรม

คนแบบนี้อยู่ได้ไม่นานหรอก
โหรก็บอกเอาไว้ดวงใกล้คว่ำ
อาจต้องจรจากไทยเพราะใจดำ
มะมาจำหน้ามันเพื่อกันลืม

จำหน้ามันคงไม่ดีครับพี่น้อง
เดี๋ยวอาจต้องคลื่นไส้ไม่กินดื่ม
มันพลัดถิ่นหน้าเหี่ยวเที่ยวหยิบยืม
เมียไม่ปลื้มหอบหลานหนีไอ้ผีร้าย

ค.ร.ม.จรจัดตุหรัดตุเหร่
เที่ยวร่อนเร่จัญไรน่าใจหาย
สงสารท่านสันดานถ่อยคอยวุ่นวาย
เที่ยวกระจายเชื้อชั่วทั่วแผ่นดิน

สวัสดีครับ

ยังนั่งยัน เดินยัน นอนยันอยู่
บอกให้รู้สันดานด้านกว่าหิน
ไม่รู้สึกอะไรใจชาชิน
ทั้งที่เกิดในถิ่นแผ่นดินไทย

ไม่ฟังเสียงผู้คนที่บ่นว่า
แม้ภรรยายังเมินไม่เดินใกล้
ค.ร.ม.สัญจรร่อนเร่ไป
หาเสียงไว้อิงอ้างเข้าข้างกัน

รุ่งเรืองจะลาลับ

ขยะยับแขยงยัน

โฉดชั่วสถุลอัน

กลีถ่อยมิถอยทาง

(สวัสดีครับ คุณคมเย็น คุณป้าหมู คุณภัทราจิตร)

(ป้าหมู ยังจำเด็กน้อยหัดเขียนได้ บ่ จำได้ บ่ได้ ก็บอกมา ล้า ลา อิอิ)

เปลี่ยนฉัทลักษณ์บ้างดีเหมือนกัน

กลียุคจะเริ่มต้น

กลีชนมิปล่อยวาง

ทมิฬถ่อยก็ถากถาง

วิถีโหดมิเหือดหาย

ทุเรศนักสมัครหมา

จะกลับมามิมีอาย

บุรุษชั่วอุบาทว์ชาย

มิสำนึกอนาถหนอ

สวัสดีครับคุณพนมวัลย์คุณสุกรวดี

ดีค่ะ-ท้าทายความสามารถดี

คือคนคอหยักหยัก
ทำยึกยักไม่พักพอ
แถมซ้ำทำหัวหมอ
ชอบแต่ข้อต้องตีความ

โง่เขลาใช่เขาแน่
เรื่องยอมแพ้อย่าไปถาม
เหตุที่พยายาม
เพื่อนายใหญ่ใช่ตนเอง

"สวัสดี  ป้าหมูจำเด็กน้อยหัดเขียน ได้ค่ะ คิดถึงด้วย"

""""กินอิ่มมิรู้อิ่ม

จะนั่งจิ้มจะกระเตง

เบื่อโว้ยเบื่อซิปเป๋ง

เบื่อสุดเซ็งแสนระอา

....มาอีก จะมาอีก

ไม่หลบหลีกมิร้างลา

โอ้โคตรทนอย่างหนา

ทำเนียบฟ้า...ผวาครวญ...

....สวัสดี..ค่ะ คุณ คมเย็น คุณสุกรวดี คุณพนมวัลย์

     มีความรู้ความสามารถในการเขียนกลอนได้ดีทุกท่าน แสดงว่าได้รับการอบรมศึกษามาอย่างดี แต่อดเป็นห่วงไม่ได้ว่า เมื่อไม่สมปรารถนา ยังจะรักษาสุขภาพจิตให้เป็นปกติได้อยู่หรือไม่ โลกเรานี้มีความสลับซับซ้อนซ่อนเงื่อนซ่อนกลมากมาย ไม่มีใคร "รู้จริง"ได้ทุกเรื่อง

     จิตฺเต สังฺกิสิฏฺเฐ ทุคติปาฏิกังฺขา
     จิตฺเต อสังฺกิลิฏฺเฐ สุคติปาฏิกังฺขา

ความทุกข์ ทั้งหมด เป็นสิ่งที่อัตตาสร้างขึ้น

ทุกสิ่งล้วนอนิจจัง

มันเป็นอย่างที่เป็นเช่น

นั้นเอง

สุ-จิ-ปุ-ลิ

คือหัวใจของ"ผู้เขียน"
เขียนไปตามข้อมูล ที่มีหลักฐานอ้างอิง
เขียนเป็นกลอน มีฉันทลักษณ์ถูกต้อง
ความยากง่าย-ย่อมต่างจากร้อยแก้ว

และอย่าห่วง ว่าผู้เขียนจะ"อิน"กับเนื้อหา จนสติแตก
หากจะมีบางคนเป็นเช่นนั้น ก็ถือเสียว่าเป็นกรรม
"สัตว์โลกย่อมเป็นไปตามกรรม" ไง?

ไอ้สัตว์นรกร้าย

มิมีอายจะกลับหวน

ผิดถูกมิทบทวน

กวนส้นตีนผิดศีลธรรม

เพราะด้วยผลประโยชน์

มันเต้นโลดเหมือนหิวรำ

ชาติหมูมิอิ่มหนำ

เรื่องบาปกรรมไม่เคยกลัว

ผมเขียนต่อจากคุณภัทราจิตรครับ

สวัสดีทุกท่านครับ

สวัสดีครับ ป้าหมู คุณคมเย็น คุรภัทราจิต

ดีใจที่ป้าหมูจำ เด้กน้อยหัดเขียนได้ แม้ลาหายไปเป็นปีๆ

ดีใจที่จำได้ 

แม้ลาหายไปเป็นปี

คิดถึงทบทวี

ดั่งที่เขียนเป็นกาพย์กลอน

...................................

ส่วนคนที่ห่วงใย

ใส่(พุทธ)ภาษิตเป็นอาภรณ์

เหน็บแนมอย่างแน่นอน

อย่าไปถือเป็นอารมณ์

ไม่แจ้งจุดประสงค์

ไม่ชัดเจนด่าหรือชม

ไม่แน่ว่าอาจม

หรืออาจจะอาเจียนเจียร

.................................

ร้อยแก้วไม่เข้าหู

เผลออ่านดูก็คลื่นเหียน

ขอโทษที่ไม่เนียน

ไม่อ้อมค้อมข้างข้างคู

...................................

คมเย็นช่างเยือกเย็น

ลองแย้มแย้มหรือแง้มดู

เอาเถอะเปลี่ยนเรื่องชู

ให้รสชื่นฉะฉ่ำทรวง

...............................

ส่วนคุณภัทราจิตร

ลองประดิษฐ์ "ดอกไม้พวง"

ท้ายวรรคใช้เสียงสรวง

จะไพเราะเสนาะพริ้ง

วรรคแรกเว้นสามัญ

แม้ไม่เว้นก็ไม่ติง

วรรคสองเช่น "สุงสิง"

ก็เสนาะจัตวา

ห้ามใช้เสียงสามัญ

และเสียงตรีจำนรรจา

เสียงอื่นพอทำยา

แต่ไม่เพราะเท่าเสียงสูง

วรรคสามใช้สามัญ

หรือเสียงตรีกลอนพยูง

วรรคสี่ขอชักจูง

ใช้เสียงท้ายเช่นวรรคสาม

ผิดแผกแปลกจากนี้

ถึงคำดีเสียงไม่งาม

กลอนคำเสียงและความ

ต้องปรากฎรสดนตรี

.................................

เช่น

สวัสดี คุณคมเย็น คุณภัทราจิต และเด็กน้อยหัดเขียน
 
ป้าก็อยู่ที่เก่า
แค่ปิดเล้า(หมู)เพื่อจะรอ
เปิดใหม่ไว้ถักทอ
คงไม่นานผ่านปีไป

เด็กน้อยยังหัดเขียน
ยังวนเวียนไม่ห่างไกล
วันเปิดเล้าหมูใหม่
จะส่งข่าวให้เข้าชม

คนที่มาเขียนแทรก
ป้ารู้แยกไม่ขื่นขม
ปล่อยผ่านไปนานนม
เช่นสายลมที่พัดพา

คนละทางละทิศ
ไม่ยึดติดไม่ถือสา
คำข้อส่อจรรยา
มารยาทชาติตระกูล

......................................................................
ตีบทให้แตกแยกให้ออก

 ตีศอกใส่หน้าน้ำตาตก

ตีครบถ้วนท่าทั้งห้ายก

ตีกกหูซ้ายให้หงายงอ....

....................................................................
แก้ไขได้เหมาะเหม็ง
แลเล็งเพิ่งพิศคิดเติมต่อ
เสียงตรีเว้นไว้ไม่ถักทอ
เพียงข้อท้ายแถวสองตรองดู

(แก้ไขได้ถูกต้อง-ชื่นชมค่ะ)

""""จดจำนำใส่จิต

เพ่งพินิจไว้ติดหู

ถือว่าคือคำครู

เราไม่รู้ท่านบอกมา

.......มืออ่อนแต่ขยัน

บางบทนั้นไม่ประสา

แต่งเติมเพิ่มลีลา

เต็มคุณค่าขอขอบคุณ...

ฝึกเขียนให้แคล่วคล่อง

ค่อยค่อยตรองลองปรับดุลย์

เขียนคำช่วยค้ำจุน

หนุนนำจิตให้คิดดี

รักสร้างวรรณศิลป์

รักวารินปถวี

พฤกษาพนาศรี

สาธยายมิหน่ายเลย

สวัสดีทุกท่านครับ ไม่ได้เข้ามา ไปเที่ยวที่อื่นอยู่