.....อักษรรำพึง.....

.....อักษรรำพึง.....
.....อักษรรำพึง..... ๐ ผู้อุทิศวิญญาณผ่านอักษร ซึ่งสะท้อนสุขโศกบนโลกหล้า เห็นรอยยิ้มพริ้มใสในน้ำตา โน้มแผ่นฟ้าเฟื่องฟูลงสู่ดิน ๐ เห็นทุ่งโล่งรำไรที่ไร้-แล้ง ยังฝังแฝงพฤกษ์พันธุ์นั้นไม่สิ้น เห็นหัวใจไหวหวานทะยานยิน แล้วดับดิ้นด้วยพิษอวิชชา ๐ สรรพสิ่งนิ่งนับกับวิโยค ประหนึ่งโศกสิงสิ้นแสวงหา สูญสู่ว่างวิวัฒน์สูญศรัทธา ไม่เหลือกล้าเหลือก้าวเก็บดาวเดือน ๐ นั่น! แผ่นผืนคืนหม่นของคนยาก ผู้หลายหลากร่ำร้างกลางแดนเถื่อน ซึ่งชะตาตกต่ำคอยย้ำเยือน ให้อยู่เหมือนมอดไหม้ในชีวิต ๐ เห็นไหมใจกวีวรรณศิลป์ ผู้ไม่สิ้นศรัทธาประกาศิต จะโบกโบยโดยเสรีและความคิด เพื่อนิมิตมรรคาประชาชน ๐ เก็บกำคำร้อยล้านแล้วสานสร้าง ปั้นเป็นทางเป็นไทให้เหตุผล ให้ความหวานความหวังกำลังคน แม้ท่วมท้นทุกข์ยากจากความจริง ๐ ผู้อุทิศวิญญาณผ่านอักษร เธอรู้ร้อนรู้หนาวในทุกสิ่ง รู้โลกรู้วางโดยหลักการพัก-พิง เธอไม่ทิ้งสัมมาเมตตาธรรม. ธรรมดา (ธนปกรณ์ แก้วชินศรี)
ผู้ตั้งกระทู้ ธรรมดา :: วันที่ลงประกาศ 2014-12-22 09:46:09

แสดงความคิดเห็น
ความคิดเห็น *

ผู้แสดงความคิดเห็น *
อีเมล
	ไม่ต้องการให้แสดงอีเมล