ในฐานะผู้ชาย อยากจะเตือน บรรดาสาวๆ ที่ชอบกลับบ้านค่ำๆ มืดๆ ให้ระวังจะเป็นอย่างพระนางมัทรีย์ ในเรื่องพระเวสสันดรชาดก


ครั้นเช้าก็หิ้วกรรเช้า
ชายป่าเต้าไปตามชาย
ลูกไม้บ่ทันงาย
จำงายราชอดยืน แม่ฮา
คิดใดคืนมาค่ำ
อยู่จรหล่ำต่อกลางคืน
ฤาเห็นกูโหดหืน
มาดูแคลนกูกลใด

มหาชาติคำหลวงกัณฑ์มัทรีย์

พระเวชสันดร บริภาษนางมัทรีย์ว่า ตอนเช้าก็หิ้วกระเช้า (กวีเล่นคำว่า เวลาเช้า และกระเช้า/กรรเช้า)

เดินไต่เต้าไปตามชายป่าเพื่อไปหาผู้ชาย (กวีเล่นคำว่า ชายป่า และผู้ชาย)

พระนางมัทรีย์ ไปเก็บ ลูกไม้/ผลไม้ เอามาให้พระเวชสันดร ไม่ทันเวลา งาย (เวลาสาย ซึ่งเป็นเวลาอาหาร)

พระเวชสันดรก็เลยเกิดความ จำงาย/ฉงาย (ฉงนฉงาย) และยืนรอพระนางมัทรีย์แบบอดอยาก "จำงายราชอดยืน แม่ฮา" (กวีเล่นคำว่า งาย และจำงาย)

พอพระนางมัทรีย์ กลับมาถึงอาศรม พระเวชสันดรเลยตวาดพระนางมัทรีย์ ว่า
คิดอะไรอยู่ ถึง กลับคืนมาตอนกลางคืน (กวีเล่นคำว่า กลับคืน และกลางคืน)

มัวอยู่เที่ยว จรหล่ำ เพลิดเพลิน (กับชู้) อยู่หรืออย่างไร วะ

ฤา (มึง) เห็นว่า กู มันไม่ดี (โหดหืน) ตรงไหน จึง มาดูแคลน กูด้วยการไปกับผู้ชายคนอื่นจนกลับมืดๆ ค่ำๆ

คำว่าโหด ในที่นี้ โบราณท่านแปลว่า ชั่ว เลว ไม่ดี ดัง คำว่า โหด ที่ปรากฎอยู่ใน โคลงโลกนิต ความว่า

คบกากาโหดให้......................เสียพงศ์
พาตระกูลเหมหงส์......................แหลกด้วย
คบคนชั่วจักปลง..............ความชอบ เสียนา
ตราบลูกหลานแหลนม้วย......ไม่ม้วนนินทา ฯ

คบกากาโหดให้....เสียพงศ์ไซร้ใครคบหา
พาพงศ์หงส์ลงมา....แหลกแหลวทรามตามกามัน
คบคนชั่วตัวต้อง.ผิดมัวหมองเผ่าพงศ์พลัน
ตราบลูกหลานดับขันธ์...ย่อมไม่พ้นคนแหนบแนม

โคลงโลกนิตบทนี้ ถอดความได้ว่า

การคบคนชั่ว (อีกา) ย่อมจะทำให้ชื่อเสียงแห่งวงศ์ตระกูล (เหมหงส์=หงส์ทอง) แปดเปื้อนไปด้วย

เพราะคนชั่วย่อมชวนกระทำแต่ ความชั่ว และย่อมจะ ปลิดปลง ความชอบธรรม ทิ้งเสียสิ้น

การคบคนชั่ว แล้วประพฤติชั่ว ตามคนชั่ว ย่อมส่งผลกระทบถึง ลูก หลาน เหลน โหลน ลื่อ ในภายภาคหน้า

ซ้ำต้องถูกติฉินนินทา ถูกพิพากษาจากสังคม ฉะนั้นสาธุชนทั้งหลายจงเลือกคบแต่คนดี ด้วยประการฉะนี้เถิด

ใครคือคนดี? คนดีดูได้อย่างไร?

คนดีก็คือ คนที่ไม่ทำความชั่ว ในที่ลับ และในที่แจ้ง

การจะตัดสินว่าใครดี หรือชั่ว ต้องใช้เวลาในการพิจารณาดังสุภาษิตที่ว่า

หนทางพิสูจน์ม้า การเวลาพิสูจน์คน

คนชั่วบางคนมาในมาดคนดี แต่ก็ใช่ว่าจะสังเกตุ ไมได้เสียทีเดียว

เสริมศักดิ์ เปลี่ยนภู่ ได้แสดงทรรศนะในการดูคนไว้ดังนี้

คนใจบาปบ่นพร่ำถ้อยธรรมะ
คนกักขฬะขับลำนำทำนองเสนาะ
คนโศกเศร้ากลั้นสะอื้นฝืนหัวเราะ
เพียงจำเพาะอำพรางสร้างภาพลักษณ์
ยากเสแสร้งทุกสิ่งสมจริงหมด
แต่ปรากฏเลศนัยให้ประจักษ์
ยิ่งกลบเกลื่อนเงื่อนงำทำเล่ห์นัก
ยิ่งประดักประเดิดเกิดพิรุธ

ขอเพียงเราคอยระวังช่างสังเกต
ค้นหาเหตุโยงผลจนที่สุด
ธรรมชาติธรรมดาของมานุษย์
ตอย่อมผุดทุกทีที่น้ำลด
จึงเกิดหลักสำหรับการจับเท็จ
กลเม็ดมุ่งข้อบริบท
แค่พบความเคลือบแคลงแย้งประพจน์
คำโป้ปดปลิ้นปล้อนซ่อนไม่มิด
ไหนจับแพะชนแกะแยกแยะออก
ไหนกลิ้งกลอกกลับคำทำปกปิด
ใช้ความรู้รอบด้านเอื้อการคิด
ทั้งแง่วิทย์แง่ศิลป์ถวิลครบ
หลอกได้แค่คนโง่ตามโอกาส
ไม่สามารถหลอกผู้รู้เจนจบ
ความรู้มีทั่วไปในพิภพ
อย่าเป็นกบใต้กะลาปัญญาเซอะ


วกกลับมาเรื่อง มหาชาติคำหลวงกัณฑ์มัทรีย์ คำว่า หืน แปลว่า เหม็น
โบราณราชกวี ใช้คำว่า โหดหืน ใน มหาชาติคำหลวงกัณฑ์มัทรีย์ นับว่าเป็นคำที่คมคาย มาก ๆ

จริงๆ แล้วในเนื้อเรื่อง พระเวชสันดรชาดกกัณฑ์มัทรีย์ พระนางมันทรีย์ ถูก รุกขเทวดาแปลงกายเป็นเสือโคร่ง เสือดาว และสิงโต นอนขวางทางอยู่ จึงทำให้กลับอาศรมช้ากว่ากำหนด

รุกขเทวดาทำอย่างนี้ก็เพื่อ ขัดขวางพระนางมัทรีย์ เพราะถ้าพระนางมัทรีย์กลับมาในจังหวะที่ ชูชกกำลังขอ กัณหา และชาลี กับพระเวชสันดร พระนางมัทรีย์ คงไม่ยอมให้ทั้งสองกุมารแก่ชูชก รุกขเทวดา จึงจำเป็นต้องแปลงกายเป็น เสือโคร่ง เสือดาว และสิงโต นอดกีดขวางทางกลับอาศรม เพื่อที่จะให้พระเวชสันดร ได้บำเพ็ญมหาทานชาติสุดท้าย เพื่อที่จะเป็นพระพุทธเจ้าใน ชาติต่อไป

พระนางมัทรีย์ กลับบ้านอรศรมช้า เลยโดนสามีด่า แถมลูกก็หายไปแล้ว น่าสงสารจริงๆ

ในปัจจุบัน จะพบว่า ชายและหญิง ที่กลับบ้านดึก ก็คล้ายๆ กรณีที่พระนางมัทรีย์ ถูกเสือโคร่ง เสือดาว และสิงโต มาขวางทางกลับบ้าน แต่เสือโคร่ง เสือดาว และสิงโต ในสังคมปัจจุบันนี้ น่าจะเป็นพญามาร จำแลง มากกว่า เสือโคร่ง เสือดาว และสิงโต ในปัจจุบันนี้ก็คือ

1. ส. เสน่หา
2. ส. สหาย
3. ส. เสพสุข


เวลาที่ใครก็ตามเจอ เสือสหาย เสือเสน่หา สิงโตเสพสุข มากีดขวาง มโนสำนึก ย่อมที่จะต้องกลับบ้านช้า กันทุกทีไป


ผู้เขียนขอเตือนท่านผู้อ่านว่า โดยเฉพาะผู้หญิง ว่าอย่ากลับบ้านดึกแบบพระนางมัทรีย์ ก็แล้วกัน เพราะนอกจากจะโดนผัวด่าแล้ว บางทีลูกก็อาจจะตายจาก หรือโดนยกให้คนอื่นไปแล้วก็ได้

http://www.bloggang.com/mainblog.php?id=tao