บทสนทนาเกี่ยวกับ ศัทพ์สันนิษฐาน คำว่า Spy เทียบกับคำว่า Happy

Kelvin คือ ผู้เขียน

Jay  คือ ธนเชษฐ์ วิสัยจร อาจารย์ประจำคณะรัฐศาสตร์ มหาวิทยาลัยอุบลราชธานี (อักษรศาสตรบัณฑิต เอกภาษาอังกฤษฯ) เนื่องจากเป็นการสนทนากันในฐานะเพื่อนจึงมีคำพูด กู มึงที่ไม่สุภาพ ผู้อ่านควรชั่งใจ ก่อนที่จะอ่านบทสนทนานี้...

 

 

 

 

 

 

kelvin : says (9:45 AM):

เอออถามหน่อย

Spy ทำไมไม่อ่าน สะปี้

เหมือน Happy

 

Jay says (9:46 AM):

มันเป็นแฟชั่น เมื่อสมัย ยุค Elizabethan

เสียง อิ (บางตัว) เลื่อน เป็น เสียง (ไอ)

อย่างคำว่า I ทำไมไม่อ่าน ว่า "อิ"

I มาจากคำว่า Ich ในภาษาเยอรมัน ที่แปลว่าฉัน

พอพูดไปพูดมา มันก็ละ ตัวสะกด

 

Jay says (9:47 AM):

เหลือ I (อ่านว่า อิ)

พูดไปพูดมา มันก็กลายเป็นไอ

คล้าย กับคำว่า "มิ"

"มิใช่"

"มิใช่" กลายเป็น "ไม่ใช่"

ศิวะนิกาย ---> ไศวะ นิกาย

 

kelvin : says (9:47 AM):

เออ กฎการ กลายเสียง

    

 

Jay says (9:47 AM):

Isolation ดั้งเดิม อ่านว่า อิโซเลเชิ่น

แต่เดี๋ยวนี้กลาย เป็น ไอโซเลเชิ่น

เขาเรียกสระ เลื่อน Great Vowel Shift

แต่ บางตัว แม่งก็ไม่ได้เลื่อนตาม

 

 

kelvin : says (9:48 AM):

แล้วจริงๆ แล้ว ควรอ่าน สไปย์ หรือ สะปี้ย์

 

 

Jay says (9:49 AM):

ก็ ดิค มันเขียนคำอ่านยังไง มึงก็อ่าน ตาม ดิค สิ

 

kelvin : says (9:49 AM):

555 เออ

 

Jay says (9:53 AM):

มันเปลี่ยนตั้งแต่ สมัย Elizabethan

สี่ร้อยปีมาแล้ว

แล้วก็เปลี่ยนมาเรื่อย ๆ

เสียง โอ กลาย เป็น เอา      

 

Jay says (9:54 AM):

เสียง อู กลาย เป็นโอ         

 

kelvin : says (9:54 AM):

เออ ข้อนี้กูรู้

 

Jay says (9:56 AM):

อีกสาเหตุ ที่ Happy  เสียงอ่านมันไม่เปลี่ยนเป็น แฮปไปน์ กูว่า เป็นเพราะ คำว่า Happy ตรงพยางค์ แรก มันได้ สเตรส ด้วยรึเปล่าวะ

คือ ได้ Stress หนักคำตรง hap

 

 

Jay says (9:57 AM):

ส่วน ตรง พยางค์หลัง คือ py ไม่ได้ สเตรส

พอไม่ได้สเตรส แล้ว กล้ามเนื้อ เลยไม่เกร็ง (หรือเกร็งน้อย) ตรงพยางค์หลัง

Great vowel shift เลยไม่เกิด

แต่ ก็สรุปไม่ได้ อะ        

 

Jay says (9:58 AM):

เพราะคำว่า Isolation ตรง พยางค์แรก ก็ไม่ใช่ major stress แต่เสือกเปลี่ยน เสียง อิ เป็นเสียง ไอ

 

kelvin : says (9:58 AM):

เออ คล้ายคำว่า สวัสดี เทียบกับ วัสดุ

ตามหลักการผลักดันเสียง (Dissimilation) ตำรามันบอกไว้ว่า เสียงที่เหมือนกันทุกประการ มักไม่ปรากฎซ้ำในคำๆ เดียวกัน ดังนั้น

เสียง สะ เกิดขึ้นต้นพยางค์ จะไม่ ออกเสียง สะ ซ้ำ อีก เป็นครั้งที่สอง

สวัสดี จึงไม่อ่านว่า สะ หวัด สะ ดี แต่อ่านว่า สะ หวัด ดี

 

ส่วน วัสดุ ไม่มีเสียง สะ อยู่หน้าพยางค์ จึงอ่านว่า วัด สะ ดุ

 

Jay says (9:59 AM):

เกี่ยวไร

ไม่เกี่ยว

ไม่ใช่

นั่นมันการ ละเสียง

ไม่ใช่การเลื่อนเสียง

คนละอย่างกัน

 

Jay says (9:59 AM):

มึงอย่ามั่วสิ                    

 

Jay says (10:00 AM):

เอา ควาย มาปน กับละมั่ง

 

kelvin : says (10:00 AM):

ก็ตำรา มันมีอ้างอิงไว้

 

Jay says (10:00 AM):

ไม่ใช่

คนละเรื่อง

นั่นมันการ เก็บคำ

แต่ ที่กูพูด เป็นการเปลี่ยนเสียงสระ      

 

kelvin : says (10:00 AM):

ภาษาอังกฤษเรียกว่าอะไร

 

Jay says (10:01 AM):

คำว่าอะไร?

ภาษาอังกฤษ หรอ

English       

 

kelvin : says (10:01 AM):

การเก็บคำ งัย

 

Jay says (10:01 AM):

ลืม

Glottal stop?

ไม่แน่ใจว่าใช่รึเปล่า

มันมีเยอะมาก ในภาษาฝรั่งเศส

ที่ไม่ออก เสียงท้าย               

 

Jay says (10:02 AM):

เช่น on est Thailandais

อ่านว่า อง เน ไตลองเด

ไม่ออกเสียง st และไม่ออกเสียง s

nous sommes

อ่านว่า นู ซม

ไม่ออก เสียง s

 

kelvin : says (10:03 AM):

เออ    

 

Jay says (10:03 AM):

คงไม่ใช่ Glottal stop หรอก

กูนึกภาษาอังกฤษไม่ออก

กูเรียนเอกภาษาอังกฤษไม่ได้เรียนเอกภาษาศาสตร์

Jay says (10:04 AM):

อยากรู้มึงก็อ่าน เอาเองละกันนะ

มาบอกกูด้วย         

 

kelvin : says (10:04 AM):

เออขอบใจเพื่อน