เยี่ยมไปเลยขอรับ สุดยอด ^^b

“เพลงพิณที่ไพเราะยิ่ง”

เสียงเพลงพิณ ดังแว่ว เสนาะหู

หยั่งใจรู้ ผู้เชี่ยวชาญ คีตศิลป์

ช่างพริ้วพราย กรีดลาย สายเพลงพิณ

สุขถวิล สิ้นโศกา อันอาดูร

รัตนโกสินทร์ศก แลเจ้าเอ๋ย

ไฉนเลย ร่ายมนต์รำ พนาสูร

เพลงพิณเจ้า ลึกเลิศล้ำ งามจำรูญ

ผ่องไพบูลย์ ก้องกังวาน สะท้านปฐพี

เสียงพิณเจ้า ร้อยเล่าเรื่อง ของชีวิต

งามวิจิต เข้าถึงแท้ แลฉะนี้

ปุถุชน วนเวียนว่าย สายนที

สิ้นชีวี ดีไว้เหลือไว้ แห่งสายพิณ

ฯลฯ

ขอน้อมคารวะจากใจ

"ทรชนบ้านนอก"

                                             คือผลงานที่เยี่ยมครับ  สมกับการรอคอย  มองเห็นสัจธรรมของชีวิตที่ลึกซึ้ง  ฝีมือ

                  ของคุณรัตนโกสินทร์ศกเทียบเท่าผลงานรางวัลซีไรท์เลยทีเดียว  ขอคารวะจากใจจริงครับ

...เพียงเลบงเพลงพิณรินอักษร

เสียงสะท้อนจากภาพครอบครัวหนึ่ง

อรรถรสพจนาล้วนตราตรึง

ก็ลึกซึ้งเกินกว่าคำธรรมดา

...

 ชอบงานของทุกคน ค่ะ

 สวัสดีครับ 

ด้วยสติปัญญาอันน้อยนิดของผม ไม่คาดคิดว่าใครจะชื่นชม แต่ผมก็ต้องขอขอบคุณทุกท่านที่ชอบชิ้นงาน(ซึ่งอาจไม่ชอบบุคคล) 

และไม่กล้าไปเทียบกับซีไรท์สักนิดเลยครับ หากเอากรรมการซีไรท์ใครสักคนมาลองวิจารณ์ งานชิ้นนี้เละเทะ ดับแน่นอนครับ

ขอบคุณนะครับ

วิจารณ์/ติ/ชม ตามอัธยาศัยได้เลยนะครับ

รัตนโกสินทร์ศก

 เห็นด้วยกับทุกท่านนะครับที่บทกวีชินนี้ของคุณรัตนโกสินทร์ศก ดีมาก กระทบใจได้มาก แต่ลึก ๆ นะครับ ลึก ๆ ยังรู้สึกเหมือนย่ำอยู่กับที่ การสร้างอารมณ์สะเทือนใจแบบพยายามสร้างนี่มันยังนับเข้าระดับรางวัลสร้างสรรค์ได้ยากอยู่ครับ ผมเชื่อว่าคงอีกไม่นานคุณ ร.ศ.จะไต่ถึงระดับนั้นครับ แต่ชิ้นนี้ยังไม่ถึงครับ การสร้างอารมณ์สะเทือนใจ ไม่จำเป็นต้องย่ำอยู่กับความทุกข์ยาก มันมีเยอะแล้วครับบทกวีแบบนี้ คุณ ร.ศ.ยังอยู่ในวัยแกร่ง จึงอยากเห็นบทกวีที่ปลุกพลังต่อสู้ชีีวิตมากกว่าจมอยู่กับความหดหู่ครับ 

"อีศาน" ของนายผี บอกเล่าอีศานแห้งแล้ง แต่ก็ไม่ได้บอกให้จมจ่อมอยู่กับความทุกข์ยากลำบากเข็ญ, "ขอบฟ้าขลิบทอง" ก็สะเทือนใจโดยมิได้ให้จมอยู่กับโลกหมึกมน

ผมนับถือฝีมือและกลวิธีนำเสนอของคุณ ร.ศ.ครับ แต่อยากให้ขยาย horizon ไปยังทิศที่สดใสมากกว่าหดหู่ มุ่งสู่ทางสีขาวมากกว่าสีดำ นะครับ 

 ขอบคุณอ.ราศีพิจิก สำหรับข้อคิด คำแนะนำดีๆ นะครับ

(ไม่ต้องรอให้กรรมการซีไรท์คนใดคนหนึ่งมาวิจารณ์ก็เละเทะแล้ว....)

เมื่อก่อนผมอาจใฝ่ฝันซีไรท์ เดี๋ยวนี้ชักไม่แน่ใจ อนาคตอาจไม่ต้องการ ยิ่งนับวันผมยิ่งรู้สึกว่าตัวเองโง่ๆ ยังไงไม่รู้ครับ รางวัลอะไรมันก็ดีทั้งนั้น แต่ผมเองก็ยังไม่มั่นใจว่านั่นคือสิ่งที่ผมต้องการ เมื่อมีมันแล้วจะทำให้ผมมีความสุข เมื่อก่อนถ้าผมเห็นใครพูดอย่างนี้ ..แม่ง โคตรเท่ พูดเอาดูดี จะเท่ไปไหน (ลึกๆแล้วผมนี่ก็มองมองโลกในแง่ร้ายแหะ)...พึ่งรู้ว่าบางทีมันอาจจะจริงก็ได้ จริงไหมครับ?

ขอบคุณครับ

รัตนโกสินทร์ศก

ปล.ข้อเขียนชิ้นนี้ได้รับแรงบันดาลใจจากการไปเดินเที่ยวที่วังหลังครับ

 แวะเยี่ยมชม

การเดินทางทุกก้าวแต่ละกฏ

อาจหมดจดหรือเปลี่ยวแปลกย่อมแตกต่าง

หากเดินบ่อยถนนเดิมเริ่มคุ้นทาง

ความสรรค์สร้างจักบรรเจิดเปิดขึ้นเอง

การเดินทางทุกก้าวแต่ละเกณฑ์

ความเอียงเอนอาจอึดอัดโดนหมัดเผง

ความผิดพลาดเป็นครูรู้บรรเลง

รักจักเร่งเส้นชัยใกล้เข้ามาฯ

ปรัชญ์  วลีพร

ต้องขออภัยหากพูดอะไรตรงเกินไป แต่อย่าท้อเพราะคำนักวิจารณ์กระจอกๆ คนหนึ่งเลยนะครับ

จงมุ่งมั่นสร้างสรรค์ผลงานต่อไปอย่างท้าทายและมั่นคง ประดุจเสาหินไม่หวั่นไหวต่อกรวดทราย ฉะนี้