ก วั ก เ รี ย ก ยั ง เ พ รี ย...

ก วั ก เ รี ย ก ยั ง เ พ รี ย ก ห า
... กลิ่นทุ่งฟุ้งหอมกล่อมใจรัก เถิดหวนคืนแนบตักอีกสักหน คันนาเก่าเฝ้ารอใครบางคน มาย้ำเตือนเยือนยลบนคุ้นเคย เถียงนาร้างว่างเปลี่ยวเซียวหมอง เหม่อมองละอองฝันอันระเหย กาลเวลามิหวนทวงในล่วงเลย มีเพียงลมพรมรำเพยภาพทรงจำ ทางลูกรังครั้งก่อนลึกลอนหลุม คอยดักซุ่มตุ้มโฮมคืนวันยืนย่ำ ยามข้าวงอกออกรากฝากดินดำ และฝนฉ่ำกระหน่ำผ่านมานานแล้ว กรอบรูปเก่าเศร้าคราบอาบใบหน้า ผุพังฝาคราดีดดิ้นรวยรินแผ่ว กระถางธูปวูบเงาไหวนัยน์ตาแวว กวักมือเรียกเพรียกดังแว่วเจ้าแก้วตา กบเขียดร้องก้องระงมระทมอก ป่ายังรก นายังร้าง ทางยังพร่า ติดลอบไซเมืองไหนอื่นไร้คืนมา ดั่งฝูงปลาว่ายลับหายท่ามสายชล กลิ่นทุ่งฟุ้งหอมกล่อมใจรัก ยะเยียบนักหนักลมหนาวร้าวอีกหน ภาพทุ่งทองรองเรืองลับกลับมืดมน วาบแปลบปนคนไกลบ้านสะท้านนัก ... ภาพทุ่งทองรองเรืองลับกลับมืดมน คิดถึงคนที่ไกลบ้านสะท้านนัก !!!
ผู้ตั้งกระทู้ ระวี ตระการจันทร์ :: วันที่ลงประกาศ 2014-07-30 23:56:35

[1]

ความคิดเห็นที่ 1 (3680114)

งาม...หอม

อวลไอระเหยกลิ่นชีวิต

กับความทรงจำสีซีดจาง

ราวภาพที่ถูกฉายจากแผ่นฟิล์ม 35 ม.ม.

บนทุรวิถีที่ตราตรึง

แม้สายลมไม่อาจพัดอดีตให้หวนคืน

แต่ห้วงคำนึงยังกึกก้องเป็นปัจจุบัน

ทั้งแจ่มชัดและพร่าเลือน

ด้วยถ้อยคำที่มีจิตวิญญาณ

เพรียกน้ำตาจากข้า

ร่ำไห้ด้วยหัวใจที่สุข...ซึ้ง...ปริ่มเต็ม

และหม่นเศร้าระคนกัน

ยามแว่วยินเสียงเพรียกจากวันวาน

ดำดิ่งคืนสู่ต้นธารแห่งลมหายใจ

นิ่งตระหนักถึงรากเหง้าแห่งเผ่าพันธุ์

อย่างภาคภูมิและทรนง

ผู้แสดงความคิดเห็น มุ้งมิ้ง วันที่ตอบ 2014-08-01 12:43:59

ความคิดเห็นที่ 2 (3680413)

ภาพเก่าในเงาฝัน

เดินทางผ่านคืนวันมาเยี่ยมเยือน

................................

ว้า...อยากเขียนบทกวีกับเขาบ้างจัง

แต่ไม่เคยทำสำเร็จ

คำว่า กวี คงอยู่ไกลเกินไปสำหรับข้า

อย่าว่าแต่บทกวีเลย

แม้แต่ตัวกวีข้าก็ไม่มีสิทธิ์ได้สัมผัส...จับต้อง

เป็นได้เพียงแค่...คนรักแห่งบทกวี..ของใครส้กคน

ก็สูงส่งยิ่งแล้ว..สำหรับคนเยี่ยงข้า

ไม่มีสิทธิ์แม้แต่จะไปหลงรัก..เจ้าของบทประพันธ์

เพราะเขาขีดเส้นไว้ให้ข้าแค่นั้น

แล้วไหนใครว่าความรักไม่มีพรมแดน

สำหร้ับข้า...มันเป็นเสียยิ่งกง่ากำแพง

ไม่เป็นไร

ข้าจะพลอดรักกับบทกวีของใครคนหนึ่ง

ในทุกโมงยามที่เปลี่ยวเเหงา

รอเมื่อไหร่เจ้าของบทประพันธ์เขามาทวงคืน

ข้าจะกลับไปอยู่ในซอกมุมของข้า

ไม่ออกมาเกะกะรบกวนใคร

เพื่อย้ำเตือนใจต้ัวเองว่า

ความรักเป็นสิ่งที่ไม่มีอยู่จริง

ผู้แสดงความคิดเห็น มุ้งมิ้ง วันที่ตอบ 2014-08-01 23:30:23

ความคิดเห็นที่ 3 (3680438)

คนรักของบทกวี.........ของข้า

เจ้ายังไม่เห็นความรักของข้าหรือ ?

ในบทกวีนั่น !!!!!

นั่นคือความรักของข้า

เมื่อเจ้ารักบทกวีของข้า

ดั่งเจ้าได้มันไปแล้ว ..................

ผู้แสดงความคิดเห็น ระวี ตระการจันทร์ วันที่ตอบ 2014-08-02 06:57:33

[1]

แสดงความคิดเห็น
ความคิดเห็น *

ผู้แสดงความคิดเห็น *
อีเมล
	ไม่ต้องการให้แสดงอีเมล