แผ่วลมร้อนพัดพรายสู่ปลายทุ่ง                            ผ่านจรุงไผ่กอสีซอหวน

อ่อนโชยชื่นรวยรินกลิ่นลำดวน                                       อุ่นแสงนวลอาบเช้าเคล้าเสียงนก

‘อีแพร๊ด’ แจ๊ด แจด! ร้องป้องปีกหาง                             จาก ‘อะลาง’ ลัดลามา ‘กระบก’

‘มันปลา’ล้อแรงลมร่อนสะทก                                        กลีบขาวตกธรณินสิ้นโรยรา

วัวควายเคี้ยวหญ้าแห้งในแล้งร้อน                                  อยู่ดงดอนเด็กเลี้ยงควายในแดดจ้า

บ้างวิ่งไขว่ไล่คว้าภุมรา                                                       ที่เที่ยวไล้ไม้ป่าอยู่ไรไร

ก่อนลมร้อนลาผ่านดอกจานเจ้า                                        อวดแสงเช้าชูดอกอยู่ไหวไหว

แล้วร่วงลากลีบแดงทุกแห่งไป                                         เมื่อฝนมาฟ้าใหม่เยือนทุ่งทาม

   สิ้นฤดูพักผ่อนร้อนสู่ฝน                                    ชาวนาด้นดั้นหาต่างว่าถาม-

กล้าพันธุ์ใหนปลูกเสร็จได้เม็ดงาม                                  ลง ‘นาทาม’หว่านไถใส่ ‘นาดอน’

ลงเม็ดเหงื่อเม็ดงานผ่านวิถี                                               น้ำท่าดีข้าวคงงามกว่าปีก่อน

ปลูกความหวังฝังกล้ากลางตะวันรอน                             เหงื่อที่ร่อนหยดเป็นเช่นปุ๋ยนา

โปรยละอองหมอกปนคราฝนผ่าน                                  ทุ่งตระการกลางหนาวทุ่งข้าวหนา

เรียวรวงลู่ล้อลมห่มอาณา                                                   เรืองสีทองส่องทาช่างน่าชม

นกจิบเฟืองจิบข้าวเจ้าร้องแผ่ว                                          ทั่วถิ่นแนวหมอกเช้าเคล้าผสม

คนผ่านหวังรั้งเรียวกับเคียวคม                                         เก็บฝันบ่มเม็ดงานผ่านเวลา

                 อัสดงเยือนคราวลมหนาวผ่าน                     เก็บเม็ดงานผ่านข้าวที่เฝ้าหา

ลอมบนลานหลากล้นจนกล่นตา                                      หากชาวนายิ้มแห้งในแสงลาง

“แบ่งสักส่วนพอกินสิ้นปีนี้                                             ขนกลับที่เก็บไว้ในยุ้งฉาง

อีกสี่ส่วนขนมาตราชั่งวาง                                                ไปขัดดอกหนี้ที่ค้างมานมนาน!!”

แผ่วลมร้อนพัดกรายสู่ชายทุ่ง                                            ผ่านจรุงไผ่สีซอล้อผสาน

ควายเคี้ยวเอื้องเฟืองฟางหลังว่างงาน                             รอฤดูไถหว่านจักมาเยือนฯ

ภาพสะท้อนจากเด็กชาวนาคนหนึ่ง... ไม่ว่ากาลเวลาจะเลยผ่านสักกี่ยุค กี่สมัย  เทคโนโลยีจะเปลี่ยนไปเจริญก้าวหน้า หรือถดถอย มากน้อยสักเท่าไรก็ตาม แต่สิ่งที่ไม่เคยเปลี่ยนคือวัฏจักรชีวิตแห่งชาวนา!!!

นายโต่น