เต้าส่วนร้อนร้อน

เต้าส่วนร้อนร้อน
ถือกำเนิดเกิดแคว้นแดนอิสาน เป็นตำนานผ่านไปให้สหาย เพียงตอกย้ำทำจิตให้สบาย เล่านิยายหายโกรธอย่าโทษกัน เมื่อยามเด็กเจ๊กตงคงจำได้ เดินเยื้องกายทรนงตรงหาฉัน ขายเต้าส่วนกวนท้องร้องเรียกกัน ช่างสุขสันต์วันแซบแอบถึงทรวง ถึงวันนี้เจ๊กตงคงไม่ว่าง ดั่งลูกค่างแคว้งขว้างถึงแดนสรวง โอ้เต้าส่วนเคยทานผ่านถึงทรวง แสนเป็นห่วงเจ๊กตงคงไม่มา หลายวันแล้วเจ๊กตงคงเจ็บป่วย เทพโปรดช่วยเจ๊กตงคงมาหา ฉันคอยแล้วคอยเล่าเฝ้าคอยมา อนิจจาเจ๊กตงคงเป็นไป กาลเวลาผ่านเตือนเหมือนผ่านแล้ว คงคาดแคล้วเจ็กตงปลงไฉน ขาดเต้าส่วนล้วนแซบอิงแอบใจ เหตุอันใดใดเล่าเต้าส่วนเมิน เมื่อเติบใหญ่ให้ฉันฝันเป็นอื่น คนนับหมื่นอื่นแสนแดนใต้เหนือ ต่างมุ่งมั่นบากบั่นฝันจุลเจือ อยากมีเหลือมีเก็บทั้งเหน็บใน เข้ากรุงเทพเสพสุขหรือทุกข์จับ ต่างขยับขับเดินเหินไปใหน จะมุ่งมั่นฟันฝ่ามาให้ไกล งานอะไรให้ทำมิลำเค็ญ สู้อุตส่าห์เก็บออมถนอมทรัพย์ โปลิศนับจับมาว่าลากเข็น ฉันตัวน้อยคอยจับนับทุกเย็น แสนลำเค็ญเป็นไรใครช่วยที ขึ้นรถเมล์ทีไรให้จับจิต กระเป๋าฮิตเรียกจับขยับหนี ให้จับราวจับราวร้องทุกที ขยับหนีลาวหายกระจายลง ฉันดีใจหนีได้สบายจิต สุดชีวิตจิตลาวต้องไม่หลง ลาวหนีได้ใจจำทำอาจอง ทรนงสมชื่อคือลาวไทย ขับแท็กซี่ตุ๊กตุ๊กถูกโฉลก เหมือนมีโชคได้เงินเพลินสุขใส มาวันนี้ชีวิตผองต้องเป็นไป เหตุอันใดน้ำมันแพงแจงมาที โอ้ยปวดใจให้ทำขยำจิต ใครช่วยคิดช่วยฉันฝันสุขศรี สิงห์อิสานบ้านเกิดกำเนิดดี แสนสุขีสุขแสนกว่าแดนกรุง กลับบ้านเถิดกลับบ้านผ่านในจิต แสนครุ่นคิดจิตตรงคงเป็นฝูง สุดระกำย่ำเดินเหมือนเดินจูง คนทั้งฝูงพินาศลงคงมลาย งานก่อสร้างรับทำจำต้องเปลี่ยน ใหนจะเสี่ยงเลี่ยงไปให้ใจหาย ป่ายปีนสูงลงต่ำซ้ำใจกาย สุดใจหายค่าแรงแบ่งไม่ลง ถึงเปลี่ยนรัฐเปลี่ยนได้เปลี่ยนไปเถิด เปลี่ยนตะเลิดเลิศล้ำยำสาสม แต่เปลี่ยนงานนี่สิสุดระบม ต้องระทมเปลี่ยนใจไม่ได้เลย เจ้านายครับจับผมไปต้มซะ นายชนะหรือแพ้แท้นิ่งเฉย เลือกตั้งไปเลือกได้ให้เสบย ไม่ละเลยใช้เสียงเพียรให้จำ สุดจะกลุ้มกลุ้มใจให้ใหญ่หลวง เราทั้งปวงห่วงใยมิได้ขำ เลือกตั้งไปให้ได้ดั่งใจทำ ยุติธรรมกรรมเกิดกำเนิดมา อยากกลับบ้านกลับบ้านงานไม่เกิด กลับบ้านเถิดเพื่อนรักอย่ากังขา กินข้าวเหนียวบ้านเฮากับแจ่วปลา อนิจจาคนกรุงมุ่งแต่เงิน หมดเรี่ยวแรงแทงใจให้กำเริบ ไม่มีเปิบท้องว่างเหมือนห่างเหิน เงินไม่มางานดีไม่มีเงิน พ่อจำเริญยำกันไปให้มลาย เห็นหมู่เฮาจาวเหนือเมื่อแรกพบ อพยพตามลงกรุงมุ่งมาขาย งานหลายอย่างต่างบ่นจนแทบตาย ต่างเร่ขายมลายสิ้นถิ่นเมืองกรุง น้ำพริกอ่องของดีที่สุดนัก น้ำพริกผักปลาเจ่าข้าวเหนียวหุง แสนอร่อยคอยท่ากว่าเมืองกรุง ข้าวเหนียวหุงของดีมีถมไป เพื่อนชาวใต้ตะวันออกบอกว่าแย่ ล้วนแล้วแต่แท้จริงยิ่งไฉน หาเงินได้ใช้เกินเงินอะไร ด้วยเหตุใหนไทยทำระกำทรวง มาวันนี้ใครเล่าเข้ามาช่วย ให้ร่ำรวยเงินทองต้องพ่อหลวง พระองค์ท่านปรารถนาไม่หลอกลวง ไทยทั้งปวงล้วนเห็นเป็นทำนอง พอเพียงเถิด พอเพียง พอเพียงเถิด จุดกำเนิดให้เรารับสนอง เหนือออกตกอิสานใต้ใฝ่ปองดอง ไทยทั้งผองมองย้ำทำเตือนตน เฮาเห็นด้วยทวยราษฎร์ปรารถสพสุข ไม่มีทุกข์สุขสบายหายขี่นขม ให้พอเพียงเพียรจำประจำตน ทุกหมู่ชนคนไทยให้ใฝ่จำ กลับบ้านเถิดพ่อแม่แท้ประจักษ์ อนุรักษ์เผ่าแท้แม่งามขำ อยู่บ้านนอกบอกจิตให้เตือนจำ ไม่ถลำกลับกรุงมุ่งกลับมา ประเทศไทยนั่นหรือคือกรุงเทพ เมืองปลุกเสกเสพสุขหรือทุกขา อยู่บ้านฉันเพียงสุขทุกข์ไม่มา อนิจจาเมืองกรุงมุ่งทำลาย กลับถึงบ้านเจ๊กตงคงไม่อยู่ แสนหดหู่อยู่ไยให้ไปขาย เต้าส่วนร้อนร้อนร้อนนอนสบาย กลับไปขายเต้าส่วนกวนมาเอง *…..…แค่นี้ก็พอเพียงแล้ว………* *…………………... เขป แสงใต้*
ผู้ตั้งกระทู้ เขป แสงใต้ :: วันที่ลงประกาศ 2008-02-12 13:22:57

แสดงความคิดเห็น
ความคิดเห็น *

ผู้แสดงความคิดเห็น *
อีเมล
	ไม่ต้องการให้แสดงอีเมล