ขอบคุณ  คุณกวิน และคุณมาณพค่ะ

กาพย์ยานีสำนวนนี้แต่งให้ศิลปินผู้พิการทางกาย  แต่ใจไม่พิการท่านหนึ่งผู้ซึ่งไม่ยอมแพ้ต่อชะตากรรม  ทั้ง ๆ ที่หัวใจและร่างกายเจ็บปวด  แต่ใจไม่เคยย่อท้อ  ยังมี "ความหวังและความฝัน" ในชีวิต

ดังนั้นขอให้ผู้อ่านทุกท่านจงมีกำลังใจ ต่อสู้กับอุปสรรคต่าง ๆ ต่อไปด้วยหัวใจที่เข้มแข็งเหมือนศิลปินท่านนี้ที่ใช้เพียงปากคาบพู่กันสร้างสรรค์ผลงานโดยไม่หยุดท้อ

อ.แต่งกลอนยอดไปเลยครับ  และผมขอให้ อ.สุขภาพแข็งแรงครับ

สุดยอดครับ

สุดยอดจริงครับอาจารย์  ..............แต่ผมก็ได้เข้ามาดูหลายครั้งแล้ว แต่.........อาจารย์ก็ไม่ยอมแต่งกลอนใหม่สักที.....*/-//****-.......................3/2................

คราบบบบบบบบบบบบบ.............

เพราะจัง บรรยายจนเห็นภาพเลยคะ แก็งค์เพน-กวิน [3/2]

อาจารย์งานยุ่งมากค่ะ

โอกาสหน้าค่อยมาอ่านใหม่ละกันนะคะ

ขอบใจนักเรียนทุกคนที่มาช่วยให้กำลังใจค่ะ

ไม่รู้อาจารย์จะจำศิษคนนี้ได้หรือเปล่า แต่ผมยังจำอาจารย์ได้เสมอ

ครับ และไม่เคยลืม อาจารย์คงจะสบายดี วันนี้มาเม้นห้าย ครับขอห้ายอาจารย์ม

มีสุขภาพแข็งแรงนะคร๊าบ บาย

  แวะมาอ่านหลายครั้งแล้วค่ะเยี่ยมมาก