ท่องหนังสือรู้รอบจนสอบติด

แบบหวุดหวิดเข้าเริ่มเรียนเทอมต้น

ไม่กี่วันย่ำแย่แต่ละคน

ยังสับสนว่าเป็นกรรมหรือทำตัว

ครูสั่งแต่งกลอนมาหนูตาใส

จึงจำใจอุบาทว์และชาติชั่ว

แอบไปลอกกลอนมาแกล้งตามัว

ส่งครูหัวเราะร่าคะแนนดี

ผมเองก็เป็นครูสอนภาษาไทย ขนาดตัวครูเองเห็นตำราเรียนวิชาภาษาไทย...ขอโทษนะ แทบอยากจะเขวี้ยงทิ้ง

ตอนผมอยู่ ป.๓ ยังเพลิดเพลินกับมานี มานะ กระตือรือร้นที่จะอ่านตั้งแต่ซื้อหนังสือเรียนช่วงปิดเทอม

เปิดเทอมปุ๊บ ก็อ่านจบอย่างอิ่มใจ

แต่นี่ ป.๓

เจอร้อยกรองพระอภัยมณีงี้ ไชยเชษฐ์งี้

รูปประกอบแทบจะไม่มี กลอนเป็นดุ้น ๆ ยาวพรึ่ดเกือบสิบหน้า

นึกภาพเด็กผู้ชายวิ่งเล่นพักกลางวันเหงื่อโซม ๆ แล้วต้องมาเจออะไรแบบนี้ตอนคาบบ่าย อารมณ์ประมาณว่าห้องนึงมีซัก ๔๐ คน แน่น ๆ

ครูเองก็ไม่รู้จะหลอกล่อยังไงให้คาบนี้จบไปอย่างบรรลุเป้าประสงค์

รู้ว่าวรรณคดีเป็นสิ่งสำคัญ เป็นมรดกของชาติ แต่ยัดเยียดไม่ถูกกาลเทศะอย่างงี้ ก็ไม่ไหวเหมือนกันนะ

เฮ้อ นอกเรื่องมาซะเยอะ เห็นกระทู้นี้กล่าวถึงเรื่องแบบนี้เลยอยากแชร์ความรู้สึกบ้างก็เท่านั้นน่ะครับ

บอกชื่อโรงเรียนได้หรือเปล่าคะ

>>> กิ้งก่ากุ๊กกิ๊ก

ขอบคุณมากครับที่มาร่วม "ทำการบ้าน" ให้หลาน

>>> ...

โอ้ ป.๓ เรียนถึงขนาดนั้นแล้วหรือ
ผมแปลใจเลยว่าทำไม ป.๕ ถึงให้การบ้านอย่างนี้

ถ้าอย่างนั้นต้นเหตุของปัญหาอยู่ที่หลักสูตร หรือศักยภาพของเด็กกันแน่ครับ ???

>>> ครูไทย

ผมไม่มั่นใจว่าจะบอกชื่อโรงเรียนแล้วจะเหมาะสมหรือไม่
บอกคร่าว ๆ ก็แล้วกัน ว่าเป็นโรงเรียนอยู่แถวรามคำแหง
มีคำขวัญของโรงเรียน ... ประมาณว่า "สร้างผู้นำ สู่สังคม" ครับ

"ผมไม่แปลกใจเลยว่าทำไม ป.๕ ถึงให้การบ้านอย่างนี้"

แก้คำผิดครับ

กำลังจะเรียนคุณวฤกว่า แบบทดสอบนี้ เคยเห็น

เขาใช้กับเด็ก ม.๔ ค่ะ ไม่ใช่ ป.๕

รร.เตรียมฯ อะไรคะ มี ป.๕

เรียนคุณครูไทย

โรงเรียนที่ว่าไม่ใช่ โรงเรียนเตรียมฯ ครับ

หลานของผมเข้าเรียนที่โรงเรียนของเขาตั้งแต่ชั้นอนุบาล
ขึ้นชั้นมาเรื่อย ๆ จนปัจจุบันอยู่ชั้น ป.๕
ส่วนที่ว่าโรงเรียนจะมีกี่ชั้นเรียนนั้น อันนี้ผมไม่ทราบจริง ๆ
เพราะไม่ได้อยู่ใกล้ชิดกันถึงขนาดจะทราบข้อมูลมากไปกว่านี้

แต่ประเด็นที่ผมต้องการเสนอคือ... การบ้านแบบนี้ ไม่น่าจะเหมาะสมกับพัฒนาการของเด็กครับ

ผมไม่ได้เป็นครู ... แต่ตามความเข้าใจของผม

ครูควรจัดการศึกษาให้เหมาะสมกับพัฒนาการทางด้านร่างกายและสติปัญญาของเด็ก
ให้ได้เรียนรู้เพื่อพัฒนาตนเอง ไปตามศักยภาพของตน

การบ้านที่ยากเกินศักยภาพของนักเรียน

ทำให้นักเรียนต้องเสียเวลาเปล่า เพราะเด็กทำไม่ได้อยู่แล้ว ผู้ปกครองต้องทำให้
แล้ว... เขาจะได้เรียน ได้ฝึกอะไรล่ะครับ นอกจกาทัศนคติที่ว่า ...

"จะต้วยวิธีไหนก็ได้ ไม่สำคัญ ขอให้ได้ส่งการบ้าน แล้วได้คะแนน เท่านั้นก็พอ"

เรากำลังสร้างคนไทยในอนาคตครับคุณครู

 

ถึง...ลุงของหลาน

คิดว่าครูคงจะส่งกลอนเข้าประกวด(นึกเอาเอง)รายการรายการหนึ่งแล้วให้เด็กเขียนส่งจะได้เอามาคัดเลือกที่(ผู้ปกครอง)แต่งให้ดีๆ  โดนใจสักสำนวน   ไม่งั้นการบ้านเด็กป.๕คงไม่ถึงขนาดนี้  แต่ถ้าขนาดนี้สบายใจเถอะถ้านักเรียนทำได้  อีกไม่นานเมืองไทยมีกวีซีไรท์เป็นแถวๆแน่

ขอกุศลผลบุญครูหนุนสร้าง             ฝันทุกอย่างของครูก้าวสู่ผล

ใฝ่ความดีดีสนองผ่องกมล              ในตัวตนหากใฝ่ร้ายร้ายตามตัว

ฝันให้ตนเลอเลิศเกิดก่อเกียรติ       แต่ยัดเยียดศรัทธาน่าปวดหัว

สูงจิตใจคิดกุศลพ้นมืดมัว                สุดน่ากลัว (คิด)อกุศลเด็กจนใจ

..................................................................................................................................

จาก...ครูใต้

ผมจำได้ว่า สมัยผมเรียนป.6 เขาก็มีให้แต่งกลอนในแบบหนังสือเรียน ตั้ง 2 บท(ถ้าจำไม่ผิดนะครับ) แต่เขาขึ้นวรรคแรกให้ ว่า

"ลมหนาวพัดโชยมาอีกคราแล้ว"

ผมก็ต่อ  "คงไม่แคล้ว....................... "

(จำไม่ได้แล้วครับ ลอกเพื่อนบ้างครูช่วยบ้างก็รอดมาได้ แล้วนั่นก็เป็นครั้งแรกที่เขียนกลอนครับ)

ปล. อ.วฤกเป็นตั้งหมอ ป.5ป.6อาจารย์คงกำลังคร่ำเคร่งน่าดูครับ  แหะๆ

        ไม่ทราบว่าจะเป็นเรื่องเดียวกันหรือเปล่า  เมื่อตอนที่มีการจัดทำหลังสูตร ภาษาไทยระดับประถมศึกษานั้น  ผมเป็นนายกสมาคมนักกลอนอยู่ ได้เห็นการขับเคลื่อนครั้งนั้น ก็ได้แต่เพียงทำตาปริบ ๆ เพราะผมไม่มีความรู้ ไม่ใช่นักการศึกษา ไม่ได้เป็นครู เป็นแค่นักกลอน ไม่ได้อยู่ในสายงาน  ก็มีการเยาะเย้ยถากถางกันบ้างแต่ผมทนได้ เมื่อตอนที่ลูกผมเรียนผมก็คุยกับลูกอยู่เหมือนกัน (ตามประสาคนปากเสีย ยังอดไม่ได้ชี้ให้ลูกดู คนไหนเป็นขี้  คนนี้เป็นใคร  คนใดเพื่อนพ่อ) ไม่ได้ตำหนิใครหรอกครับ เพราะมีรายชื่อทั้งคณะกรรมการจัดทำหลักสูตร และชื่อผู้จัดทำคณะกรรมการให้ดูพร้อม ไม่ใช่ใครที่ไหนหรอกครับ แต่ผมไม่เคยลงลึก อาจจะไม่ใช่ที่ท่านวฤกพบเห็นก็ได้

        คุณครูใต้  เข้าใจผิดแล้ว ต่อให้เด็กเก่ง ๆ บทกลอนมากมายสักแค่ไหนก็ไม่มี กวีซีไรท์ เต็มเมืองหรอกครับ  เพราะ กวีซีไรท์ เขามีโควต้าเพียง เว้น ๒ ปี จึงมีหนึ่งคน ถ้าจะเป็นไปได้ก็คือคุณภาพ  กับคนรอคิวครับที่มากขึ้น

ทุกเรื่อง ทุกเรื่อง ขอให้มีส่วน ลากเข้าไปหมด ฮา วุ้ย ฮิ้ว โลกนี้ข้าเก่งเพียงผู้เดียว

อย่าไปอิจฉาเขาสิ

ไม่ใช่

ไม่ได้เข้าใจผิดอย่าคิดมาก

ใคร่ขอฝากคุณสมศักดิ์นักอักษร

เขาเปรียบเทียบข้อหนึ่งพึงสังวร

หากเขียนกลอนได้เลิศเกิดซีไรท์

ขอขอบคุณที่ช่วยอำนวยความรู้

การก้าวสู่นักกวีมีเงื่อนไข

คุณภาพดีเด่นเป็นธงชัย

ร้องเพลงรอต่อไปอาจเป็นคุณ

**********************************

คุณครูใต้ไม่ได้เข้าใจผิดจริง ๆ  แต่แกไม่รู้ประสาเท่านั้นเองพอเขาทักท้วงมาก็ไม่ยอมรับไม่ดูเหตุผลคำอธิบายเลย เอาแต่เสียดสีมาตลอดทั้งสอง คห.  เอาเถอะผมว่าคนร้องเพลงรอก็ยังดีกว่าคนที่ร้องเพลงไม่เป็นนะ เพราะยังมีคนได้ฟังเพลงอยู่บ้าง คุณว่ามั้ย

ก็ไม่ต้องว่าอะไรหรอกค่ะ คราวหน้าถ้าการบ้านของลูกหลานเป็นแบบนี้อีก ก็ฝากญาตินักกลอนทุกท่านช่วยเด็กด้วยค่ะ รับรองครูไม่ว่าหรอกค่ะถ้าแต่งได้นะคะให้เขามีส่งครูก็แล้วกัน

คิดว่า ยากเกินระดับ ป.๕ จริง ๆ ครับ สมัยนี้อะไร ๆ ก็เร็วเกินวัย เด็ก 13 ก็ข่มขืนคนอื่นแล้ว ไวจริงๆ

หากผู้ปกครองจะแต่งกลอนให้ น่าจะแต่งสำนวนง่าย ๆ  เช่น

สอบเข้าเรียนหลายที่ไม่เคยติด       ไม่เคยคิดอยากเรียนตั้งแต่ต้น
เขาว่าครูสอนคนให้เป็นคน                แสนสับสนไม่เคยเห็นกับตัว
เห็นนักเรียนอย่างเราตาซื่อใส          คงมิไวทันเล่ห์ของคนชั่ว
มีการบ้านก็ลอกอย่างเมามัว             เกรดดีทั่วใช่ผ่านอาจารย์ดี

ครูมั่ว

ทิพากรร้อนผ่าว...คราวรถติด              ครูหงุดหงิดจริงแท้ตั้งแต่ต้น

ชั่วโมงแรกเรียกส่งงานเป็นรายคน         เราสับสนครูต่อว่าด่าเรียงตัว

"ฉันเสี้ยมสั่งยังมาทำตาใส                 งานอันใดไม่เคยจำทำแต่ชั่ว  

ก็ให้แต่งกลอนมาอย่ามึนมัว"               ครูแหละมั่ว? วันนัดพฤหัสบดี 

ครูภาษาไทย

ครูมั่ว

ทิพากรร้อนผ่าว...คราวรถติด               ครูหงุดหงิดจริงแท้ตั้งแต่ต้น

ชั่วโมงแรกเรียกส่งงานเป็นรายคน        เราสับสนครูต่อว่าด่าเรียงตัว

"ฉันเสี้ยมสั่งยังมาทำตาใส                   งานอันใดไม่เคยจำทำแต่ชั่ว  

ก็ให้แต่งกลอนมาอย่ามึนมัว"               ครูแหละมั่ว? วันนัดพฤหัสบดี 

ครูภาษาไทย