หน้าหลัก | ข้อมูลสมาคม | บทความ | บทร้อยกรอง | ข่าวสารประชาสัมพันธ์ | กิจกรรม | กระทู้ | หนังสือ | ร้อยกรองออนไลน์ |
ฝนหลังฟ้า | |
-๑-
เปราะแประ เปราะแประ..โปรยเม็ดหล่น ระบำบนหลังคาสังกะสี เด็กชายน้อยร้องแงถูกแม่ตี "ผ้าตากที่ราวไว้ไม่เก็บมา
หน้าต่างไม่ไปปิดให้เรียบร้อย โตโตแล้วยังให้คอยบ่นว่า ปลาเค็มที่ตากบนหลังคา แม่ย้ำนักย้ำหนาอย่าลืมดู
นี่คงมัวแต่ห่วงเล่นเป็นนิสัย แม่สั่งอะไรไว้ไม่เข้าหู ตีให้จำครั้งหน้าจะได้รู้ ไป๊..ไปถูพื้นกระดานบนบ้านไป"
-๒-
เปาะแปะ เปาะแปะ..โปรยเม็ดสาด เสียงกระสุนมัจจุราช -เคลื่อนไหว ชายหนุ่มมือสั่นยืนลั่นไก แต่ไม่สวมสิ่งใดใช้อำพราง
ขณะฝนยังคงเทลงหนัก ฝูงชนก็ปักหลักดูไม่ห่าง เหยื่อ- เลือดนองนอนร้องคราง เพียงครู่เดียวร่างทั้งร่างก็เงียบงัน
ผู้ก่อเหตุยืนนิ่งไม่หลบหนี เจ้าหน้าที่นำกำลังมาเต็มขั้น เข้าจับกุมผู้ร้ายชายฉกรรจ์ รอวันพิพากษาโทษคดี...
-๓-
ที่สุด..เสียงระฆังคำสั่งศาล ลั่นโทษประหารตามวิถี โลก, -ชีวิต ก็เป็นเช่นนี้ ใครผิดควรถูกตีเป็นธรรมดา
ชายหนุ่มผู้เปลี่ยนศักดิ์เป็นนักโทษ ไม่นึกโกรธคำศาลพิพากษา ขอเพียงแค่กระดาษกับปากกา เขียนขณะฝนซาขณะนี้
-๕-
"เปราะแประ เปราะแประ..โปรยเม็ดหล่น ฝนตกบนหลังคาสังกะสี ผมร้องแงถูกแม่ตี ผ้าตากที่ราวไว้ไม่เก็บมา
หน้าต่างไม่ไปปิดให้เรียบร้อย โตโตแล้วยังให้คอยบ่นว่า ปลาเค็มที่ตากบนหลังคา แม่ย้ำนักย้ำหนาอย่าลืมดู
แม่... ตัวผมแย่แค่ไหนแม่รู้อยู่ มัน. โกงที่ดินแม่ -แม่ก็รู้ ตอนนี้ผมกล้าไปสู้หน้าแม่แล้ว!"
รัตนโกสินทร์ศก | |
ผู้ตั้งกระทู้ รัตนโกสินทร์ศก :: วันที่ลงประกาศ 2012-04-25 21:12:20 |
[1] |
ความคิดเห็นที่ 1 (2269039) | |
ปาดน้ำตาหยดสุดท้ายปลายหยาดฝน ม่านมืดมนคลี่ผ่านวันมัวหมอง ไม่อาจเห็นตะวันพรายฉายสีทอง อกทั้งอกขุ่นข้องด้วยสิ่งใด รู้ทั้งรู้เต็มอกอันฟกช้ำ สิ่งที่ทำ...ต่ำตกลงหมกไหม้ แต่ที่ทำเพราะชีวิตมี "จิตใจ" ยุติธรรม อยู่ที่ไหนไม่อาจรู้ ฯ
โอ้โห เป็นงานเขียนที่สะเทือนใจมาก นับถือ จริง ๆ ครับ คุณ รัตนโกสินทร์ศก
| |
ผู้แสดงความคิดเห็น สส วันที่ตอบ 2012-04-25 21:48:37 |
ความคิดเห็นที่ 2 (2269048) | |
ไพเราะและสะเทือนใจครับ ขอบคุณสำหรับงานดีๆที่มาลงให้อ่านนะครับ ^^ | |
ผู้แสดงความคิดเห็น กระบี่ใบไม้ วันที่ตอบ 2012-04-25 22:52:03 |
ความคิดเห็นที่ 3 (2269072) | |
โอ้ว บทกวีระดับมาสเตอร์พีซ .... อนาคตซีไรต์แน่นอน สะเทือนอารมณ์มาก ชอบมวากกกกกกกกกกกก ขอบคุณที่นำมาแบ่งปันครับ | |
ผู้แสดงความคิดเห็น ราศีิพิจิก วันที่ตอบ 2012-04-26 05:52:50 |
ความคิดเห็นที่ 4 (2269182) | |
ยอดเยี่ยมครับ ชอบมาก | |
ผู้แสดงความคิดเห็น วิวัฒน์ บัตรเจริญ วันที่ตอบ 2012-04-26 13:38:37 |
ความคิดเห็นที่ 5 (2269281) | |
ขอสวัสดีท่านอาจารย์ ท่านนักกลอน นักกวีผู้มีความรู้ความสามารถทุกท่านนะครับ ผมนี่ก็แปลกอยู่เหมือนกันนะครับ เวลาได้รับคำวิจารณ์ คำตำหนิ กลับทำตัวถูก แต่พอได้รับคำชมกลับทำตัวไม่ถูกครับ ขอบคุณทุกๆท่านนะครับ หากมีส่วนใดที่ยังไม่ดีโปรดชี้แนะผมด้วยนะครับ จักเป็นพระคุณยิ่งครับ งานชิ้นนี้ก่อนนำมาลงก็มีกวีและผู้รู้ วิจารณ์อยู่ว่า ยังขาดความสมจริงไป เช่น โทษของชายผู้นี้ไม่น่าจะถูกประหารชีวิต ยิ่งถ้ารับสารภาพผิดด้วยแล้ว อย่างมากก็อาจแค่จำคุกตลอดชีวิตเท่านั้น (โห...เวลาเขาวิจารณ์กันเขาดูกันละเอียดขนาดนี้เชียว)
*เพราะชีวิตมี "จิตใจ" ----ชอบนะครับ ขอบคุณครับ ปล.แอบอ่านงานของทุกท่านอยู่เหมือนกันครับ
ร.ศ. | |
ผู้แสดงความคิดเห็น รัตนโกสินทร์ศก วันที่ตอบ 2012-04-26 18:26:59 |
ความคิดเห็นที่ 6 (2269286) | |
ติดตามผลงานของคุณรัตนโกสินทร์ศกมานานเพราะประการแรกสะดุดตากับนามปากกาที่ใช้เขียนและก็ไม่ทำให้ผิด หวังกับทุกผลงานที่นำเสนอครับ | |
ผู้แสดงความคิดเห็น วิวัฒน์ บัตรเจริญ วันที่ตอบ 2012-04-26 18:55:45 |
ความคิดเห็นที่ 7 (2269873) | |
อยากอ่านผลงานสำนวนใหม่อีกครับ | |
ผู้แสดงความคิดเห็น วิวัฒน์ บัตรเจริญ วันที่ตอบ 2012-04-29 21:29:00 |
ความคิดเห็นที่ 8 (2269987) | |
1 พลอตเรื่องดีเหมือนนิยายฆาตกรรมช่อนเงื่อน ของอากาธา คริสตี้ 2 ร่ายโศลกได้สะเทือนเหมีอนปรัชญานิพนธ์ ของ รพินทรนาถ ฐากูร แต่ถ้อยคำสำนวนสากกร้านกว่า 3 แนวคิดแหวกขนบแปลกตาแบบไม่กระแดะ ดีมาก นานๆเจอครั้ง 4 มิติซ้อนไม่ลึกเกิน คนทั่วไปอ่านได้ ไม่ปวดหัว หรืองุนงงเหมือนหนังสือรางวัลไทยบางเล่ม ซี่งคนอ่านไม่ค่อยแน่ใจว่าคนเขียนจะเข้าใจงาน ของตนเพียงใด 5 แสงเงาดีให้ภาพงามสากล เป็นศิลปะแนวสัจจนิยม ที่ไม่มีทางที่จะเสื่อมความนิยม 6 องค์รวมเยี่ยม อ่านซ้ำได้หลายครั้งแบบไม่เบื่อ 7 เก่งจังเลย งานชิ้นหลังอย่าให้มาตรฐานต่ำกว่านี้นะ 8 รัตนโกสินทร์ศก ลูกใครหนอ
| |
ผู้แสดงความคิดเห็น นายเงา วันที่ตอบ 2012-04-30 12:46:20 |
ความคิดเห็นที่ 9 (2270071) | |
สวัสดีครับ และขอขอบคุณทุกท่านครับ สำหรับข้อคิดเห็นต่างๆเกี่ยวกับงานชิ้นนี้ งานชิ้นนี้ของผมเขียนตอนสี่ทุ่มห้าทุ่มกว่าๆ วันนั้นผมอยากเขียนสักเรื่องแต่ไม่รู้จะเขียนเรื่องอะไรดีครับ แต่อยากเขียน มือจับปากกา กระดาษอยู่ตรงหน้า ความรู้สึกอยากเขียนก็มี แต่!!! ไม่รู้จะเขียนเรื่องอะไร แล้วก็ต้มมาม่ากิน ระหว่างนั่งกิน ฝนก็ตกซาๆเบาๆ ความจริงมันตกตั้งนานแล้วแต่ผมไม่ได้ใส่ใจอะไรกับมัน มาใส่ใจก็ตอนนั่งกินมาม่านี่แหละครับ จากนั้นก็คิด...แล้วก็เขียน เปราะแประ เปราะแประ นั่นแหละครับ อาจารย์นายเงาครับ แหะๆ ผมไม่เข้าใจตรงข้อ 2 คำว่า "สากกร้าน" อ่ะครับ แหะๆ แปลว่า หยาบๆใช่ไหมครับ (ความรู้ผมน้อยหนะครับเลยงงๆ) อันข้อ 4 นั้น ผมเห็นด้วยนะครับ แต่ไม่ได้เอาของผมเป็นบรรทัดฐานนะครับ ผมหมายถึงทั่วๆไป หนังสือบางเล่มที่ได้รางวัลที่ผมซื้อมาอ่าน บางครั้งอยากเดินกลับไปหาพนักงานแล้วบอกว่า "ขอโทษครับ ผมขอคืนสินค้าได้ไหมครับ ผมเอาเงินคืนแค่ครึ่งเดียวก็ได้" แต่ทุกๆครั้งผมบอกได้อย่างไม่โกหกเลยนะครับว่า ผมคิดเสมอว่าผมไม่ฉลาดพอ งานเหล่านั้นบางทีสูงเกินไป ปวดหัว ...ผมคิดแค่ว่า ถ้าเป็นงานของผม อย่างน้อยๆพ่อแม่อ่าน/ฟังแล้ว เข้าใจ พอ จบ. -ผ่าน (พ่อแม่ผมจบป.4) ข้อ 7 อาจารย์ฝากได้ยากมากเลยนะครับ เหมือนคำที่ว่า "...รักษาแชมป์ยากกว่า" ปล. ขอบคุณอาจารย์อ.วิวัฒน์ครับ ผมเองก็ยังไม่ทราบว่าเมื่อไหร่ผมจึงจะอยากเขียนอีก (เชิญทุกท่าน ผู้อ่าน ผู้รู้ วิจารณ์ได้ตามอัธยาศัยนะครับ)
ร.ศ. | |
ผู้แสดงความคิดเห็น รัตนโกสินทร์ศก วันที่ตอบ 2012-04-30 21:48:24 |
[1] |
Copyright © 2010 All Rights Reserved. |
Visitors : 867010 |