ปราภวสุตตปาฐะ

                             สุวิชาโน     ภะวังโหติ,                    ทุวิชาโน     ปะราภะโว,

                             ธัมมะกาโม     ภะวังโหติ,               ธัมมะเทสสิ     ปะระภะโว.

                             อะสะตัง     ธัมมัง     โรเจติ                              ตัง     ปะราภะวะโต     มุขัง.

                             ๒.   นิททาสีลี     สะภะสีลี                    อะนุฏฐาตา     จะ     โย     นะโร,

                             อะละโส     โกธะปัญญาโน                    ตัง     ปะราภะวะโต     มุขัง.

                             ๓.   โย     มาตะรัง     ปิตะรัง     วา                    ชิณณะกัง     คะตะโยพพะนัง,

                             ปะหุสันโต     นะ     ภะระติ                               ตัง     ปะราภะวะโต     มุขัง.

                             ๔.   โย     พ์ราห์มะณัง     สะมะณัง     วา              อัญญัง     วาปิ     วะณิพพะกัง,

                             มุสาวาเทนะ     วัญเจติ                                           ตัง     ปะราภะวะโต     มุขัง.

                             ๕.   ปะหุตะวิตโต     ปุริโส                    สะหิรัญโญ     สะโภชะโน,

                             เอโก     ภุญชะติ     สาธูนิ                      ตัง     ปะราภะวะโต     มุขัง.

                             ๖.   ชาติถัทโธ     ธะนะถัทโธ                    โคตตะถัทโธ     จะ     โย     นะโร,

                             สัญญาติมะติมัญเญติ                                ตัง     ปะราภะวะโต     มุขัง.

                             ๗.   อิตถีธุตโต     สุราธุตโต                    อักขะธุตโต     จะ     โย     นะโร,

                             ลัทธัง     ลัทธัง     วินาเสติ                       ตัง     ปะราภะวะโต     มุขัง.

                             ๘.   เสหิ     ทาเรหิ     อะสันตุฏโฐ                    เวสิยาสุ     ปะทุสสะติ,

                             ทุสสะติ     ปะระทาเรสุ                                    ตัง     ปะราภะวะโต     มุขัง.

                             ๙.   อะตีตะโยพพะโน     โปโส                 อาเนติ     ติมพะรุตถะนึง,

                             ตัสสา     อิสสา     นะ     สุปปะติ             ตัง     ปะราภะวะโต     มุขัง.

                             ๑๐.   อิตถิง     โสณฑิง     วิกิริณิง                    ปุริสัง     วาปิ     ตาทิสัง,

                             อิสสะริยัส์มิง     ฐะเปติ                                    ตัง     ปะราภะวะโต     มุขัง.

                             ๑๑.   อัปปะโภโค     มะหาตัณ์โห              ขัตติเย     ชายะเต     กุเล,

                             โส     จะ     รัชชัง     ปัตถะยะติ                ตัง     ปะราภะวะโต     มุขัง.

                                     เอเต     ปะราภะเว     โลเก                ปัณฑิโต     สะมะเวกขิยะ,

                             อะริโย     ทัสสะนะสัมปันโน                    สะ     โลเก     ภะชะเต     สิวัง.

                                                                                              อิติดังนี้แล.

                              ผู้รู้ดีเป็นผู้เจริญ,                                       ผู้รู้เป็นผู้เสื่อม,

                             ผู้ใคร่ธรรมเป็นผู้เจริญ,                            ผู้เกลียดชังธรรมเป็นผู้เสื่อม.

                             ๑.     เขานั้นทำความรักในอสัตบุรุษ                     ไม่ทำความรักในสัตบุรุษ,             

                             เขาชอบในธรรมของอสัตบุรุษ                              ข้อนั้นเป็นทางแห่งความเสื่อม.

                             ๒.   ผู้ใดเป็นผู้ชอบนอนหลับ          ชอบพูดคุย,     ไม่ขยัน     เกียจคร้านการงาน,

                             และเป็นคนมักโกรธ                        ข้อนั้นเป็นทางแห่งความเสื่อม.

                             ๓.     ผู้ใดมีความสามารถอยู่                      ไม่เลี้ยงดูบิดามารดา,

                             ผู้ชราอันมีวัยหนุ่มผ่านไปแล้ว                   ข้อนั้นเป็นทางแห่งความเสื่อม.

                             ๔.     ผู้ใดหลอกลวงสมณะพราหมณ์                หลอกแม้วณิพกคนขอทานอื่นใด,

                             ด้วยมุสาวาท                                                      ข้อนั้นเป็นทางแห่งความเสื่อม.

                             ๕.     ผู้ใดมีทรัพย์มีเงิน                                      มีของเหลือกินเหลือใช้,

                             เขาบริโภคของที่ดี ๆ     นั้นแต่ผู้เดียว         ข้อนั้นเป็นทางแห่งความเสื่อม.

                             ๖.      ผู้ใดหยิ่งเพราะชาติกำเนิด                 หยิ่งเพราะทรัพย์,      หยิ่งเพราะโคตร,

                             แล้วดูหมิ่นซึ่งญาติของตน                         ข้อนั้นเป็นทางแห่งความเสื่อม.

                             ๗.     ผู้ใดเป็นนักเลงหญิง     นักเลงสุรา                    และนักเลงเล่นการพนัน,

                             เขาได้ทำลายทรัพย์ที่หามาได้     ให้พินาศฉิบหายไป

                             ข้อนั้นเป็นทางแห่งความเสื่อม.

                             ๘.     ผู้ใดไม่พอใจรักใคร่ภรรยาตน,               กลับไปเที่ยวซุกซนกับหญิงแพศยา,

                             และลอบทำชู้กับภรรยาของผู้อื่น,                    ข้อนั้นเป็นทางแห่งความเสื่อม.

                             ๙.      ชายแก่ผู้มีวัยหนุ่มผ่านไปแล้ว,              

                             ได้นำหญิงสาวน้อยมีถันเท่าลูกมะพลับมาเป็นภรรยา,

                             เขานอนไม่หลับเพราะความหึงหวง,     และห่วงอาลัยในหญิงนั้น,

                             ข้อนั้นเป็นทางแห่งความเสื่อม.

                             ๑๐.    ชายใดตั้งหญิงนักเลงใช้จ่ายสุรุ่ยสุร่ายมาเป็นแม่เรือน,

                             และหรือหญิงใดตั้งชายนักเลงใช้จ่ายสุรุ่ยสุร่ายมาเป็นพ่อเรือน,

                             ข้อนั้นเป็นทางแห่งความเสื่อม.

                             ๑๑.     ผู้ใดเกิดในตระกูลกษัตริย์                   มีโภคะน้อย,     แต่มีความอยากใหญ่

                             ปรารถนาราชสมบัติ,                                     ข้อนั้นเป็นทางแห่งความเสื่อม.

                                        ผู้เป็นบัณฑิตสมบูรณ์ด้วยทัสสนะอันประเสริฐ,

                             ได้เห็นเหตุแห่งความเสื่อมทั้งหลายเหล่านั้นชัดแล้ว,

                             ท่านย่อมเว้นสิ่งเหล่านี้เสีย,

                             (เมื่อเป็นเช่นนี้)     ท่านจึงพบและเสพแต่โลกซึ่งมีแต่ความเจริญ     (ฝ่ายเดียว).

                                                                                                   อิติ     ดังนี้แล.