กรงเทพ

ReadyPlanet.com

หน้าหลัก

ข้อมูลสมาคม

บทความ

บทร้อยกรอง

ข่าวสารประชาสัมพันธ์

กิจกรรม

กระทู้

หนังสือ

ร้อยกรองออนไลน์

กรงเทพ
กวีนิพนธ์ประกอบภาพถ่าย “กรงเทพ” ร้อยเรียงและถ่ายภาพ โดย เดชา เวชชพิพัฒน์ บทที่ 1 กรงเทพ มีเมืองหลวงเมืองหลงเมืองกรงเทพ เมืองติดเสพย์สิ่งสบายมากมายแสน ล้วนแจงจัดคัดพิเศษเพื่อเขตแดน เป็นเมืองแกนแก่นประเทศพัฒนา มีทางรถหลายหลากมากระดับ บ้างจองจับพื้นล่างบ้างเวหา รถไฟฟ้าไฟลนก้นคิดค้นมา เพื่อบูชาคนเมืองวุ่นหมกมุ่นเงิน มีห้างใหญ่สนองคันคนขวัญกล้า ใช้เงินตราน่าบรรลัยไร้ขัดเขิน สู้ราคาแบรนด์เนมเกษมเพลิน แย่ยับเยินเศรษฐกิจติดขาดดุล มีคอนโดโตสูงพุ่งเหยียดฟ้า บ้านนกกาที่เท่าแมวม้วนตัวหมุน ล้านกว่าบาทฟาดคนปอนผ่อนหัวซุน เหล่านายทุนลุ้นกำไรในเมืองปูน มีร้านเหล้าหรูเลิศเชิดหน้าดื่ม ชวนหลงลืมศีลสุราพาเสื่อมสูญ น้ำนรกน้ำสับปลับกลับเทิดทูน น่าอาดูรอารยะมลายลง มีเมืองไหนในโลกนี้เช่นนี้บ้าง เป็นเบี้ยล่างทางนิยมวัตถุหลง ช่องว่างห่างถ่างล้นคนรวยจน เมืองพิกลชื่อพิมานแห่งเทวัญ ร้อยเรียงและถ่ายภาพโดย เดชา เวชชพิพัฒน์ บทที่ 2 เมืองยานยนต์ จราจรเมืองวุ่นจุ้นจ้านจัด อ่วมอึดอัดยัดแน่นท้องถนน หนอนดีเซลยั้วเยี้ยเว็จยานยนต์ อีกหลามล้นหนอนเบนซินดืบดิ้นคลาน ทั้งรถเล็กรถใหญ่รถใจแคบ รถสีแสบรถผู้ดีรถสีหวาน รถสถุลรถไพร่รถคนงาน รถคนพาลพร้อมเพรียงเรียงแถวเดิน แบ่งเป็นรถใช้งานกับใช้อวด รถประกวดขับประชันพันธุ์ผิวเผิน คนละคันตะบันถอยกองพะเนิน ไร้ขัดเขินเกินกินที่รถมวลชน ค่าน้ำมันเท่าไรไม่ยี่หระ หายนะชะถึงชาติไม่ห่วงสน ขอชูคอนั่งเก๋งเบ่งด้วยคน บนถนนแห่งหน้าตาบ้ารถแพง รถจับราวจับจนทุรนราย ยืนแทบตายกายเป็นเหน็บสุดหน่ายแหนง รถคนท้องร้องไม่หยุดสุดตะแบง เด็กแดงๆจราจรช้อนออกมา รถคนป่วยม้วยมรณ์ก่อนถึงหมอ รถสองล้อปั่นมั่นหมายตายเหมือนหมา รถเมืองหลงดงป้ายแดงแหล่งติดตรา จึงหนักหนากว่ามนุษย์สุดทานทน ร้อยเรียงและถ่ายภาพโดย เดชา เวชชพิพัฒน์ บทที่ 3 เมืองก๊าซพิษ เงยหน้ามองท้องฟ้าเมืองควันพิษ นภาผิดสำแดงแห่งหวั่นหวาด เขม่าควันดันปะทุขึ้นอุจาด ทำอุบาทว์มาตรฐานสารหายใจ ควันจากรถลดชีวิตคนเมืองเทพ ราวติดเสพย์สารพิษผิดวิสัย สูดเข้าปอดคาร์บอนมอนอกไซด์ สูดเข้าไปก๊าซฮิตเลอร์เสนอตาย ทั้งควันขาวควันดำควันกล้ำกลืน ไม่อาจฝืนสูดดมลมฉิบหาย ท่อไอเสียไอโกงไอโหงพราย ไอผีร้ายจากคนเล็งเก็งกำไร บริษัทขายน้ำมันยันขายเก๋ง ร่วมบรรเลงเพลงพิฆาตอากาศใส ออกซิเจนออกอาการแพ้พาลภัย ผลกำไรผลประโยชน์รุ่งโรจน์งาม ทั้งผู้ใหญ่ทั้งเด็กน้อยพลอยขื่นขม ต่างสูดดมก๊าซระยำด้วยคำถาม ฆาตกรรมกลางเมืองเข้าคุกคาม ไร้ปราบปรามป้องกันอาสัญญี หรือเพราะต่างคนต่างเอาตัวรอด คนละปอดคนละชั้นต่างศักดิ์ศรี เดินถนนคนปอดแกร่งแข็งแรงดี แต่เศรษฐีปอดอ่อนไหวใช้รถกรอง ร้อยเรียงและถ่ายภาพโดย เดชา เวชชพิพัฒน์
ผู้ตั้งกระทู้ เดชา เวชชพิพัฒน์ (boodoo44-at-yahoo-dot-com) :: วันที่ลงประกาศ 2010-02-25 10:19:11

[1]

ความคิดเห็นที่ 1 (2061910)
บทที่ 4 เมืองขยะ ของกินใช้ของใหม่เก่าของเบาหนัก ของทึกทักของรักหวงของลวงขาย ของจำเป็นของจำอวดของลวดลาย ของมักง่ายของมักมากของอยากมี ของของฉันฉันซื้อถมที่ว่าง อยู่ตรงกลางใจกระฉอกนอกวิถี บ้าซื้อของลองทุกอย่างอ้างอวดดี บรรดามีไม่รีรอขอจับจอง เป็นเช่นนี้ทั้งเมืองจึงเนืองแน่น เป็นแว่นแคว้นแดนขยะขั้นขยอง บนถนนทางเท้าเน่าก่ายกอง ทุกมุมมองของมักง่ายกระจายปน อิทธิพลบริโภคนิยมชอบ สนองตอบทุกต้องการทุกแห่งหน โน่นจำเป็นนี่จำต้องนั่นจำนน แต่ละคนสร้างขยะคะนองมือ สะดวกซื้อสะดวกให้ถุงก๊อบแก๊บ ถุงสุดแสบสร้างปัญหาใครกล้าหือ ของเล็กใหญ่ใช้ตะพึดอึดตะปือ ขาดฝึกปรือลดขยะแขยงใจ พลาสติกพลิกเมืองเคยสะอาด แพร่ระบาดพฤติกรรมสุดอ่อนไหว พลาสติกสร้างกระแสโกยกำไร ทิ้งขว้างไว้นิสัยแย่แก้ยากเย็น ร้อยเรียงและถ่ายภาพโดย เดชา เวชชพิพัฒน์ (ตีพิมพ์ใน VOTE ปักษ์แรก พ.ค.53)
ผู้แสดงความคิดเห็น เดชา เวชชพิพัฒน์ (boodoo44-at-yahoo-dot-com)วันที่ตอบ 2010-05-07 11:52:54

ความคิดเห็นที่ 2 (2072023)
บทที่ 5 เมืองคอนกรีต มีเมืองเพริดเพลิดเพลินเกินคั่นขีด คลั่งคอนกรีตสร้างกรุงมุ่งสุขา รวมทุกอย่างต่างปัจจัยในพารา รวมไพร่ฟ้านานาฝันหลากชั้นชน ตึกอัดฉีดจึงกรีดกรายขยายเพิ่ม ทุกต่อเติมทุกวี่วันทุกแห่งหน ทั้งแท่งเล็กแท่งใหญ่แท่งทานทน ทั่วท่วมท้นล้นเอ่อเห่อแผ่นดิน นครกรีตนครเกินเมินจำเป็น สร้างเพื่อเซ่นแนวคิดติดทรัพย์สิน เพื่อกำไรนายทุนลุ้นโกยกิน เพื่อชีวินคนเมืองปูนเมืองศูนย์กลาง อาคารสูงสำนักงานมีบานเบอะ คอนโดเยอะสนองอยากยากขัดขวาง ร้านเหมาโหลโมเดิร์นเทรดเปรตอำพราง อีกเหล่าห้างของฟุ้งเฟ้อเกร่อธานี ขยะตึกเกลื่อนกลาดด้วยขาดแผน ไร้แบบแปลนรสนิยมสมศักดิ์ศรี ปล่อยประดานักประดิษฐ์ประลองดี อ้างเสรีย่ำยีกรุงรกรุงรัง นครกรีตกรีดชีวิตผู้อาศัย อยู่จำใจจำทนจำคุกขัง ต้องอยู่กินต้องศึกษาหาประทัง ในเมืองถังขยะตึกอึกอักใจ ร้อยเรียงและถ่ายภาพโดย เดชา เวชชพิพัฒน์ (ตีพิมพ์ในนิตยสาร Vote ปักษ์แรกมิ.ย. 2553)
ผู้แสดงความคิดเห็น เดชา เวชชพิพัฒน์ (boodoo44-at-yahoo-dot-com)วันที่ตอบ 2010-06-07 14:42:32

ความคิดเห็นที่ 3 (2082914)
บทที่ 6 เมืองล่อลวง ฉันเป็นสาวชาวนามาเมืองหลวง โดนล่อลวงแต่ก้าวแรกยากหลบหนี ฉันหลงเชื่อเพราะที่บ้านไม่เคยมี คนใจผีหน้ามนุษย์สุดตามทัน ผมเป็นหนุ่มบ้านนอกโดนหลอกง่าย ขายแรงกายแรงเพศพวกกระสัน คนเมืองนี้กระหายบ้านานาพันธุ์ ควรติดยันต์กันผีอยากก่อนจากมา ยายเป็นหญิงชรามาหาญาติ ไม่แคล้วคลาดโดนจนได้ไอ้ชาติหมา แกล้งเก๋ไก๋ไอ้ระยำจำนรรจา กูแทบบ้าเป็นขอทานร่วมงานมึง ตาเป็นชายใจซื่อถือคำสัตย์ เจอะเจอสัตว์ตัวประหลาดคาดไม่ถึง แค่พระเครื่องทองสร้อยน้อยตำลึง ทำเท่งทึงมันหลอกฆ่าชิงเอาไป อะไรหนอทำเมืองเทพเป็นเมืองโทษ แดนคนโฉดเมืองคนฉ้อรอรีดไถ อะไรหนอทำเมืองนี้เป็นเมืองภัย เคยวางใจเคยเชื่อกันมาผันแปร ก่อนก้าวเหยียบ “หมอชิต” จิตพรั่นพรึง ก่อนมาถึง “สายใต้” ใกล้ร่างแห ก่อนลงรถ “หัวลำโพง” โรงรังแก ระวังแพ้ภัยพาลพวกมารเมือง ร้อยเรียงและถ่ายภาพโดย เดชา เวชชพิพัฒน์ (ตีพิมพ์ในนิตยสาร VOTE ปักษ์แรก ก.ค. 53)
ผู้แสดงความคิดเห็น เดชา เวชชพิพัฒน์ (boodoo44-at-yahoo-dot-com)วันที่ตอบ 2010-07-06 20:32:02

ความคิดเห็นที่ 4 (2117712)
กวีนิพนธ์ประกอบภาพถ่าย “กรงเทพ” บทที่ ๘ “เมืองม็อบ” ม็อบๆมาแล้วจ้าม็อบๆ ผู้เห็นชอบเห็นชังมารวมฝูง เรื่องปากท้องการเมืองเรื่องจรูง ชวนชักจูงมุ่งก่อม็อบสอบสวนกัน ทั้งชาวไร่ชาวสวนล้วนทุกข์เข็ญ ด้วยประเด็นนายทุนร้ายทำโศกศัลย์ โกงกิโล-กดราคา-ลดแบ่งปัน จึงด้นดั้นรั้นเรียกร้องฟ้องกระทรวง เอ็นจีโอโมโหเคืองเรื่องสร้างเขื่อน งบงำเงื่อนเปื้อนเงินฉ้อราษฎร์บังหลวง สิ่งแวดล้อมย่อมทำลายฉิบหายปวง ขอเหนี่ยวหน่วงด้วยม็อบเขียวผู้เชี่ยวชาญ ม็อบเหลืองแดงแจ้งจุดยืนฝืนสุดขั้ว ม็อบหวาดกลัวสีขาวหวั่นร้าวฉาน ม็อบสีโน้นสีนี้เริ่มออกงาน ม็อบทนทานม็อบชั่วคราวเกิดกราวเกรียว ม็อบการบ้านการเมืองเรื่องปวดหัว เรื่องส่วนตัวหรือเรื่องใหญ่ใคร่เฉลียว เทียบกับม็อบปากท้องยากยาเยียว ของแท้เทียวไร้เหลียวแลม็อบแน่นอน ขอขอบคุณชาวม็อบมาปลอบปลุก คนเมืองทุกข์เห็นทุกข์กว่าเกินยากถอน เห็นเรื่องจริงยิ่งกว่าฉากละคร จึงสังวรคนเมืองม็อบมากสบาย ร้อยเรียงและถ่ายภาพโดย เดชา เวชชพิพัฒน์ ตีพิมพ์ในนิตยสาร VOTE ปักษ์แรก ก.ย. ๕๓
ผู้แสดงความคิดเห็น เดชา เวชชพิพัฒน์ (boodoo44-at-yahoo-dot-com)วันที่ตอบ 2010-10-11 13:52:58

ความคิดเห็นที่ 5 (2117713)
กรงเทพ บทที่ ๙ เมืองห้าง เมืองนี้มีห้างใหญ่สารพัด ห้างประหยัดผู้ประหารร้านขายของ เพิ่มสาขาทั่วประเทศหวังครอบครอง คึกคะนองยึดค้าขายในมณฑล ห้างวิมานผู้วิกลล้นวิสัย เกินปัจจัยหลายสินค้าน่าฉงน หมื่น-แสน-ล้านขายสบายดุจร่ายมนต์ หรือหลงกลการตลาดหลงวิธี ห้างเหลืออดบทบาทสุดคาดคิด เป็นแหล่งพิษฤทธิ์เดชดุจเปรตผี ล้มละลายขายตัวเพื่อขอมี ของชั้นดียี่ห้อดันปั่นเลิศลอย อีกค้าปลีกค้าย่อยทยอยดับ ผู้มากทรัพย์ต่างชาติต่างลากสอย เปิดสาขาสาระแนแปรร่องรอย ทำรากฝอยร้านลุงป้าอาสัญลง สมองเมืองโดนล้างห้างหัวหมอ ความเพียงพอเพี้ยนเปลี่ยนเป็นลุ่มหลง ความฟุ่มเฟือยฟุ้งเฟ้อทุกแวดวง เข้ารกพงดงวัตถุแห่งอุบาย มีสติมีสังวรก่อนเข้าห้าง มีสตางค์แต่ประมาทอาจฉิบหาย มีสำนึกถึงผู้ค้าผู้ใกล้ตาย อย่ามักง่ายจ่ายเพลินเลินเล่อใจ ร้อยเรียงและถ่ายภาพโดย เดชา เวชชพิพัฒน์ ตีพิมพ์ในนิตยสาร VOTE ปักษ์แรก ต.ค. ๕๓
ผู้แสดงความคิดเห็น เดชา เวชชพิพัฒน์ (boodoo44-at-yahoo-dot-com)วันที่ตอบ 2010-10-11 13:54:38

[1]