100 คำที่ฆ่าใจ เพื่อให้ตายไปกับกลอน

เศร้าได้เท่าที่ใจรัก              อกหัก..ได้เท่าที่ใจหวัง 

กล้ำกลืนได้เท่าที่น้ำตาพัง  เหนี่ยวรั้งได้เท่าที่ผูกพัน 

ที่รัก คือ ที่พักเขาหรือเปล่า     หรือที่เหงา เขามาแล้วจางหาย
ที่รัก คือ ที่พักแล้วจากไป       หรือที่ใจ ที่รัก พักที่เธอ..

ใจยอกคน มีคนมายอกใจ           ใจหวั่นไหว มีคนให้หวั่นหา
ใจหลอกคน มีคนมาหลอกตา    ใจโรยรา มีคนลาแล้วลับเลย

อย่าให้ยาวนานเพียงแค่เวลา         อย่าให้คุณค่าเพียงแค่ความฝัน 

อย่าให้ห่วงหาเพียงแค่คิดถึงกัน     อย่าให้คงมั่นเพียงแค่เมื่อวาน 

ในความว่างเปล่า     แต่ความเหงาอัดแน่นในหัวใจ 

ในความคิดถึงที่แสนไกล  แต่ใกล้ๆกลับเดียวดาย 

สิ้นลมคือสิ้นรัก สิ้นทักคือสิ้นแคร์ 

สิ้นมองคือสิ้นแล  สิ้นแพ้คือสิ้นใจ 

ที่พึ่งทางใจ                    ถ้าจากไปแล้วใครจะอยู่หลัง 

คงเดียวดายเพียงลำพัง  แล้วความหวังจะพึ่งใคร

ความรักหวั่นปั่นหัวหั่นใจข้า          ความรักฆ่าเชือดอกยกสมอง 

ความรักช้ำเลือดตกในน้ำตานอง    ความรักข้องหมองจิตความคิดหม่น 

ความรักร้าวปวดนานสะท้านจิต      ความรักผิดติดนานสะท้านผล 

ความรักแหลกแยกทางสร้างวังวน   ความรักคนเข้าตามีแผลใจ

เศร้าได้เท่าที่ใจรัก             อกหักได้เท่าที่ใจหวัง

กล้ำกลืนได้เท่าที่น้ำตาพัง  เหนี่ยวรั้งได้เท่าที่ผูกพัน

เอาความเศร้าล้างความเศร้า  เอาความเหงาล้างความเหงา

เอาใจเราล้างใจเรา               แต่รอยรักร้าวล้างยังไง

กองฟางกับดุ้นฟืน  เริ่มต้นยืนอยู่เคียงข้าง

หมอดไหม้ในเส้นทาง  แต่ชั่งต่างดังรักเรา

สับสนในตัวเองมาแสนนาน

กว่าจะผ่านความปวดร้าว

มีเพื่อนเล่นคือความเหงา

กับความเศร้าคอยเข้าใจ

ให้รอ..ก็คงไม่ไหว               ให้ไป..ก็คง..ต้องช้ำ

ให้ลืม..ก็คงต้องจำ                แล้วฉันจะทำไงดี

ให้รัก..ต่อไปได้ไหม            ให้ไป..ก่อนความเจ็บช้ำ

ให้ลืม..ไปก่อนแล้วค่อย..จำ    แล้วฉันจะได้..ทำใจ

นานเท่าใด..คนจึงเปลี่ยนใจ

ไกลเท่าใดคนจึงเปลี่ยนทาง

ห่างเท่าใดคนจึงหมดหวัง

รั้งเท่าใดคนคนจึงเปลี่ยนใจ

รอยต่อที่ขาดหาย  รอยใจที่ขาดรัง

รอยรักที่ขาดพัง  รอยหวังที่ขาดเธอ

จะไม่ฝืนยืนทั้งน้ำตา แต่จะหาที่ยืมน้ำใจ

และจะรับมาด้วยหัวใจ   และให้ไปด้วยศรัทธา

กำลังใจเฮือกสุดท้าย กำลังกายที่เหนื่อยอ่อน

กับความฝันที่ยังไม่ได้นอน กับเสียงถอนหายใจที่แผ่วเบา

เหนื่อยที่ไร้ร่องรอย คอยที่ไร้ความหมาย

เดินที่ไร้ที่ไป ใจที่ไร้พักพิง

ส่วนแบ่งจากหัวใจ  ส่วนให้จากน้ำตา

ส่วนรับจากคำลา   ส่วนมาจากลมหายใจ

 โดย Tharmha Jatoตามหาใจ