ย ะ เ ยื อ ก

ย ะ เ ยื อ ก
ย ะ เ ยื อ ก ... รินร่ำพร่ำไหลไหวฟ้าดิน ชะง่อนโตรกชะโงกหินวิ่นแตก หวู่วนสนเกรียวเสี้ยวลมแทรก เมฆเผยรำเพยแหวกชำแรกกาล ยอดเขาเศร้าเหยียดเสียดซ้อน ทุ่งราบฉาบลอนตะกอนซ่าน ซึมซับกลับกลายสายลำธาร สูงล้ำต่ำต่างผ่านการเรียกคืน สกุณาเจ้าลับหายหนอปลายรุ้ง ถึงฝนซาตะวันปรุงชั่วรุ่งรื่น ยะเยือกนิ่งมิติงไหวยะเยือกกลืน เพียงยอดหญ้าชีวาตื่นพัดผืนพรม ปลิวว่อนซ่อนหลับลับเหลี่ยมผา อื้ออึงรำพึงพนาจะล้าล่ม เหลืองกรอบบอบช้ำระกำตรม ร่วงโรยโปรยห่มลงถมโคน กัดเซาะกะเทาะคร่าชะตาหนีบ กร่อนสึกลึกลีบทั้งถีบโหน แวบเผลอเหม่อมองท่องกระโจน ไกลโพ้นใกล้เกลือกยะเยือกนัก !!! ...
ผู้ตั้งกระทู้ ระวี ตระการจันทร์ :: วันที่ลงประกาศ 2014-07-03 04:30:24

[1]

ความคิดเห็นที่ 1 (3665577)

คงต้องปิดอุทยาน

น้ำตกอยูในระยะอันตรายแล้ว ไม่เหมาะแก่การจัดทัวร์

เพราะถึงขั้นยะเยือก

ทีนี้เราจะนัดเจอกันได้ที่ไหนล่ะ

ระวี ตระการจันทร์

ผู้แสดงความคิดเห็น มุ้งมิ้ง วันที่ตอบ 2014-07-05 14:18:18

ความคิดเห็นที่ 2 (3665631)

ทุกครั้งที่เธออ่านบทกวีของฉัน...เธอได้เจอฉันแล้ว

ผู้แสดงความคิดเห็น ระวี ตระการจันทร์ วันที่ตอบ 2014-07-05 19:49:04

ความคิดเห็นที่ 3 (3665808)

ใช่ แต่ฉันก็เห็นหน้าเธอภายใต้หนวดเคราของตัวอักษรเท่านั้น

เป็นโฉมหน้าที่ยังคลุมเครือ

จริตแห่งถ้อยคำ

คงไม่สามารถกลบเกลื่อนความจริงในแววตา

หากได้สบประสานกับฉันสักครั้ง

ครั้งเดียวเท่านั้นเอง

ผู้แสดงความคิดเห็น มุ้งมิ้ง วันที่ตอบ 2014-07-06 13:08:59

[1]

แสดงความคิดเห็น
ความคิดเห็น *

ผู้แสดงความคิดเห็น *
อีเมล
	ไม่ต้องการให้แสดงอีเมล