ความงามที่มีค่า   อย่าประมารถ   จะทำร้ายที่ตัวเรา

อันคาวมสาว   เจ้าเก็บไว้   ให้ยื่นนาน

อย่าได้ลื่ม   สิ่งคนเก่า   ที่เล่ามา

ว่าใจเรา   นั้นยากนัก   มักอ่อนไหว

ทุกคำหวาน   ที่ห่วานมา   อย่าอ่อนไป

ให้จงคิด   ถึงมารดา   ติสอนเจ้า

ครั้งยังเก่า   เฝ้าติเตือน   ทุกเดือนวัน

ไม่หว้าหวั้น   แม้ทุกสิ่ง   มิเป็นจริง

ดั้งใจหมาย   ก็ตั้งใจ   ให้เจ้าใหญ่

ได้ศึกษา   มาเติบใหญ่   ให้เจ้ารู้

สู้ทุกอย่าง   ที่ก้าวไกล   ได้ดั้งใจ

ที่แม่หวัง   ทั้งใจงาม   และกายงาม

ตามตั้งใจ   ให้ลูกรัก   เป็นคนดี

แค่นี้พอ   แม่สุขใจ   ไปหลายปี..........